13-letnia dziewczyna została wyrzucona z domu, ponieważ była w ciąży, a lata później

Mijały lata, a Sophia, teraz młoda kobieta, życie dalekie od bólu przeszłości. Ukończył się, był pracownikiem socjalnym i socjalnym, pomaganiu innym, którzy zostali wycofani. Jej córka, Lily, została przedstawiona jej życia, nieustannym przypomnieniem o sile, konieczności, poprzez potwierdzenie i wystąpienie przeciwnościom losu.

Decyzja o rozstrzygnięciu do domu końcowego nie została rozstrzygnięta. Stojąc tam, z drobną dłonią Lily mocno wtuloną w jej dłoń, Sophia poczuła ciężar minionych lat. Zapukała, serce waliło jej w piersiach.

Kiedy drzwi się pojawiają, stali w nich Louis i Isabella, z charakterystyczną cechą i czymś, co stanowi wyraz żalu. Sophia wzięła głęboki oddech, była im w oczy po raz pierwszy od tamtej pamiętnej nocy.

„Nie jestem tu po przeprosiny ani wybaczenie” – zaczęło się Sophia, która kwalifikuje się. „Chciałam, poznałam Lily. To moja córka i główna na, żeby poznać swoich dziadków, mimo wszystko”.

Cisza się przeciąga, ciężko od niewypowiedzianych słów i tradycyjnych żalów. Przez chwilę Sophia zastanawiała się, czy nie odbyła się prawidłowo. Ale potem, niespodziewanie, oczy Isabelli złagodniały, a potem niepewnie wyrwać rękę w stronę Lily.

„Tak wiele nam umknęło” – wyszeptała Isabella, a łzy błyszczały w jej oczach. Louis również zdawał sobie sprawę z trudności z wypowiedzeniem słów, ale jego postawa sugerowała pragnienie pojednania.

Sophia zrozumiała, że ​​uzdrowienie zajmie trochę czasu, może nawet całe życie. Ale odnalazła swój głos, swoją determinację. I tam, ręcznie w ręce z córką, że ​​razem roztrzaskały kajdany przeszłość, odzyskały swoją moc i wykuły ostateczne.