Inne niedobory osłabiające kości i mięśnie
Jeśli Twój ból nie jest spowodowany wyłącznie niedoborem witaminy D, przyczyną mogą być także inne składniki odżywcze.
Wapń: skała twoich kości.
Bez wapnia twoje kości stają się kruche i bardziej podatne na złamania. Występuje w:
Produkty mleczne (mleko, ser, jogurt)
Migdały i sardynki
Zielone warzywa liściaste, takie jak szpinak i jarmuż
Magnez: sprzymierzeniec mięśni
Niedobór magnezu może prowadzić do skurczów i bólów mięśni. Aby temu zapobiec, jedz:
Banany i awokado
Nasiona słonecznika i orzechy
Kakao (dobra okazja na kostkę gorzkiej czekolady)
Naturalne sposoby na złagodzenie bólu
Jeśli ból nie ustępuje, mogą pomóc Ci niektóre naturalne składniki:
Napar z imbiru i kurkumy: silne działanie przeciwzapalne, łagodzące ból mięśni.
Kąpiele z solą Epsom: zawarty w nich magnez rozluźnia mięśnie i łagodzi skurcze.
Olejek magnezowy: nałóż na nogi, aby przyspieszyć regenerację mięśni.
Masaż arniką: znany ze swoich właściwości przeciwzapalnych, olejek ten doskonale sprawdza się w przypadku uporczywego bólu.
Sok z marchwi i pomarańczy: koktajl witaminowy bogaty w beta-karoten i witaminę C, wzmacniający kości.
Kiedy należy skonsultować się z lekarzem?
Jeśli pomimo tych wskazówek ból utrzymuje się lub nasila, konieczna jest konsultacja z lekarzem.
Nie pozwól, by ból Cię spowolnił! Stosuj dietę bogatą w witaminy i minerały, dużo przebywaj na słońcu i stosuj te naturalne wskazówki, aby odzyskać dobre samopoczucie i witalność.
Yo Make również polubił
“Join us tonight. We booked a table.” That was the text from my mother-in-law at 4:47 p.m., the kind of message that looks harmless until you remember who sent it. I drove past palm-lined streets and a glowing American flag outside the courthouse, told the valet to keep the Tesla close, and walked into Marcello’s—the same Los Angeles spot where we’d toasted our rehearsal dinner six years ago. Everyone was already there: Father-in-law Leonard with his Scotch, my sister-in-law Isabelle tethered to her phone, my mother-in-law Josephine wearing that country-club smile. And between them sat a woman in red. Younger, camera-ready, the sort of beautiful that doesn’t blink when men stare. “Samantha,” Josephine purred, “meet Cassidy—the woman who will replace you.” The kind of sentence you only hear in America when a family mistakes a marriage for a merger. The envelope hit my plate and burst open: Petition for Dissolution of Marriage. Isabelle didn’t even look up when she said, “Do us a favor and sign. We’re all sick of looking at you.” Father-in-law raised his glass—“to new beginnings and better choices”—and the table laughed like we were in on the same joke. Cassidy tilted her head, listing my life the way you’d rattle off a shopping cart: the house, the car, the office I’d carved out of the spare bedroom. “I’ve already picked a bedroom,” she added, like my home was a catalog and she’d circled her size in red. In the window, I could see the U.S. flag reflected from the street, flapping steadily like a metronome, and it made the whole scene look strangely patriotic in the worst way. They weren’t cruel because they were strong; they were cruel because they thought I wasn’t. That’s the thing about people who run their lives like a boardroom—they assume you didn’t bring a pen. I stacked the papers neatly. I smiled like a woman who knew the punchline and could wait. “This is quite an ambush,” I said, “very well planned.” Josephine glowed: “I knew you’d see reason.” Reason. As if a family could vote you off the island and call it integrity. The waiter poured wine I couldn’t taste; the room hummed with that soft, expensive noise that says Los Angeles on a Tuesday. Cassidy leaned in, all jasmine and triumph: “Guess I’ll be taking over everything.” Here’s the part they never see coming: when the quiet one stops playing small. My hands were no longer shaking; my voice wasn’t either. The pen clicked in my fingers like a trigger I’d learned not to fear. I looked at my husband, the man who wouldn’t meet my eyes, and then at the woman in red. I kept my tone sweet, almost apologetic, the way American manners taught us to soften a blade before we use it. “By the way,” I said, like it was an afterthought, “the house is in my name, not his.” (Full version is in the first comment.)
6 najlepszych naparów dla zdrowych tętnic
Pieczone plastry ziemniaków
Najsmaczniejsze, najdelikatniejsze, nasączone ciasto „Mulatoczka”