70-letni mężczyzna, średniy rolnik, był wdowcem od dziesięciu lat. Jego pierwsza żona jest mu trzy zamężne, ale w jego sercu naturalnym niezaspokojone pragnienie: mieć syna, który będzie jego przeznaczeniem i obowiązkiem rodzinnym.

„To był śmiertelny atak serca” – oznajmił jeden. „Jego serca nie wytrzymało.”

I tak, marzenie, które psychopata Tomása do ożenku, zniknęło.

Wieść rozeszła się szybciej niż poranne słońce. O świecie całe miasto wiedziało.

Ludzie przechowywali się w małych grupkach, szepcząc, występując ze współczuciem, inni z okrutną satysfakcją.

„Nie jej nawet dać syna” – mówili.

„Los ma swoje zastosowanie.”

„Biedna dziewczyna, wyobraź sobie, że staje się wdową, zanim w ogóle jest kobietą.”

Plotki raniły Marisol jak niewidzialne sztylety, ale pozostały milcząca.

Patrzyła w nicość, łzy wyschły, serce zdrętwiało.

Przypomniała sobie swoje słowa do matki – „Wypełnię mój sposób” – i czuć, jak odbijają się one echem jak gorzkie.

Pogrzeb był uroczysty, odpowiedni dla pozycji Tomása.

Muzycy grali żałobne melodie, sąsiedzi uczestniczącli, a jego płakały.

Marisol obok, welon zakryty jej młodą twarzą, uwięziony między rolami: zbyt młody, by być wdową, a jednak na zawsze oznaczona jako druga żona mężczyzny starszego o lat.

Pieniądze, które Tomás zapłacił za ślub, wystarczyły, by spłacić długą jej rodzinę i sfinansować leczenie brata.

W tym sensie jej poświęcenie przyniosło owoce. Jednak dla Marisol cena była nie do wzniesienia.

Poświęciła swoją młodość, wolność, za małżeństwo, które są krócej niż jeden dzień i pozostawiła ją z ciężarem reputacji, której nigdy nie zmyje.

Od tej nocy Marisol nosiła delikatny krzyż twojego losu.

Kiedy przechodzili przez miasto, ludzie patrzyli na nią z mieszanką współczucia i ciekawości.

Niektórzy nazywają ją „la viuda joven”, inni szeptali „la esposa de Don Tomás”.

Tylko dwa lata, czuła, że ​​jej życieo się, zanim naprawdę się zaczęło.

Marzenia o miłości, o rozwiązaniu partnerskim, możliwe do rozwiązania.

Wypełnij swój sposób wobec rodziny, ale w ten sposób przykuła się do pamięci, możesz zapomnieć.

Noc poślubna, która była początkiem rozszerzonym, odrębnym, będącym rozdziałem życia Tomása i tragicznym otwarciem rozszerzonym istnienia Marisol.

Historia Doña Tomás i Marisol jest legendą w mieście.

Czasami opowiadali ją jako przestrogę o dumie, wieku i okrucieństwie losu.

Inni szeptali ją jako skandal, pokarm dla plotek na targach i fiestach.

Ale dla Marisol to nie była historia – to było jej życie.

Niosła je w milczeniu, zawsze odkrywcy, szukania czegoś poza polami i górami Oaxaca.

byli oboje ofiarą, jak i ocalałą, zawsze udzieleni z mężczyznami, którzy otrzymali dziedzica, tylko śmierć.