Niewyraźne widzenie w jednym oku i ból głowy: sygnały ostrzegawcze, których nie należy ignorować

Kobieta siedzi i trzyma się za głowę | Źródło: Midjourney

Wzięłam głęboki oddech. Potem wstałam.

„Gdzie?” – zapytałam dziwnie spokojnym głosem.

„Co?” – zapytała Sophie, ocierając oczy.

„Gdzie mieszkasz, kochanie?” – zapytałam.

„Chcesz… chcesz przyjść do mnie?” – zapytała powoli.

Młoda kobieta siedzi przy stole | Źródło: Midjourney

„Tak” – powiedziałam, chwytając płaszcz.

Twarz Ryana pociemniała.

„Jadę z tobą” – powiedział.

„Ja też” – powiedziała Sophie. „Bardzo mi przykro”.

I tak ruszyliśmy.

To była surrealistyczna jazda.

Sophie siedziała na miejscu pasażera, kierując mną podczas jazdy, jej ręce nieustannie poruszały się na kolanach. Ryan siedział z tyłu, a jego kolano drżało.

Knykcie moich dłoni na kierownicy zbielały.

Kiedy dotarliśmy do domu, poczułam się, jakbym wkroczyła w inne życie.

To był uroczy dom. Przytulne, małe miejsce z białym płotkiem i ciepłym światłem na ganku, świecącym w zmierzchu.

Z zewnątrz domu | Źródło: Midjourney

Thomas zbudował tu całe swoje życie.

Zgasiłam silnik. Mój oddech był powolny i miarowy, ale w środku byłam jak huragan.

Sophie zawahała się.

„Jesteś pewna?”

Wysiadłam z samochodu.

„Och, absolutnie” – powiedziałam.

Z każdym krokiem w stronę drzwi bicie mojego serca się stabilizowało. Gniew rozwiał szok, pozostawiając jedynie lodowatą determinację. Zadzwoniłam dzwonkiem.

Kroki.

Wtedy drzwi się otworzyły.

Thomas stał tam, świeżo po prysznicu, z ręcznikiem na szyi. Uśmiechał się. Naprawdę się uśmiechał.

Dopóki nie zdał sobie sprawy, że to ja.

Cała krew odpłynęła mu z twarzy.

„Laura” – wysapał.

Skrzyżowałam ramiona.

„Więc, w jaką podróż służbową byłeś tym razem, Thomas?”

Zacisnął szczękę.