Dzień, w którym nosiłem jej majtki

🍰 Noc, w której przestałam zadowalać się okruchami
Wróciłem z podróży służbowej – wyczerpany, pragnąc tylko własnej poduszki. Zamiast tego znalazłem coś nieznanego, delikatnego i buntowniczego.

Damskie majtki.
Nie moje.
Koronkowe i zadowolone na mojej poduszce.

Nie krzyczałam. Nie płakałam.
Patrzyłam.

A potem zrobiłem coś zupełnie nieoczekiwanego:
wyprałem je.
I założyłem.

Kiedy wszedł mój mąż, przywitałam go swobodnie.

„Słuchaj, kochanie” – powiedziałem.

Zamarł, klucze wciąż wisiały mu w powietrzu. Żadnego uśmiechu. Tylko pusta cisza.

„Podobają ci się?” zapytałam, całując go w policzek.

Wewnątrz drżałem.
Na zewnątrz byłem opanowany.

„Tak… wyglądają na tobie świetnie.”

Zniknął w łazience na dwadzieścia minut.
Patrzyłam na swoje odbicie w lustrze i zastanawiałam się, czy pękłam – czy w końcu się obudziłam.
Siedem lat razem. Cztery po ślubie.
Czułość osłabła.
Późne noce „w pracy” mnożyły się.
I winiłam wszystko, tylko nie jego.

Aż do tamtej nocy.
Bo bielizna na mojej poduszce nie była błędem.
To było wyzwanie.

Nic nie powiedziałem.
Po prostu patrzyłem.

Zmienione hasła.
Telefon nadal pod ręką.
Nowe perfumy. Częste wizyty na siłowni.