12 historii, które pokazują, że rodzice są w zasadzie przebranymi superbohaterami

Mamy i tatusiowie codziennie robią zaskakujące rzeczy, często bez wiedzy innych. Pomagają nam, troszczą się o nas i dodają nam otuchy w sposób, który może wydawać się wręcz fascynujący. W tym artykule zebraliśmy prawdziwe historie, w których przekroczyli wszelkie granice. Niektóre są piękne, inne wręcz oszałamiające, ale wszystkie pokazują, jak silni i troskliwi potrafią być nasi rodzice.

Historia 1: 

Dorastając, nie mieliśmy wiele. Pewnej zimy bardzo chciałem mieć ten czerwony rower. Pojawił się pod choinką jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.

Lata później dowiedziałem się, że mój tata sprzedał swoją gitarę, żeby ją kupić. Nigdy mi nie powiedział. Dowiedziałem się dopiero, gdy zapytałem, gdzie się podziała. Wzruszył ramionami i powiedział: „Motor i tak był głośniejszy”.
Ten motor nosił mnie latami. Ale ta gitara nigdy nie zniknęła z mojej pamięci. Podobnie jak cichy człowiek, który zamienił ją na mój uśmiech.

Historia 2: 

W noc przed balem maturalnym rozwalił mi się suwak w sukience. Totalna histeria. Płakałam na podłodze. Mama weszła z latarką i zestawem do szycia. Nawet nie drgnęła. Zdjęła okulary, związała włosy i wzięła się do pracy.

Dwie godziny później sukienka wyglądała lepiej niż w momencie zakupu. Dodała nawet ukrytą kieszeń „na wszelki wypadek”. Weszłam na bal maturalny czując się jak królowa. Nikt nie wiedział, że projektantką była po prostu moja mama w piżamie. Puściła tylko oko i powiedziała: „Idź i baw się dobrze”.

Historia 3: 

Powiedziałam mamie, że chcę spróbować biegania. Kupiła mi buty, budziła mnie każdego ranka o 6:00. Biegała ze mną, mimo że tego nienawidziła. Ustawiała mi tempo, dopingowała, zwalniała, kiedy biegłam. Nigdy nie opuściła żadnego poranka.

Dostałem się do drużyny lekkoatletycznej. Następnego dnia przestała biegać. Powiedziała: „Chciałam tylko, żebyś zaczął”. Okazało się, że codziennie wieczorem okładała sobie kolana lodem. Powiedziała mi o tym dopiero po latach.

Historia 4: 

Miałam pierwszą rozmowę kwalifikacyjną i byłam przerażona. Mama kazała mi ćwiczyć odpowiedzi w salonie. Wypytywała mnie bardziej niż jakikolwiek pracodawca. Kazała mi nawet stać podczas odpowiadania. Nosiła okulary, żeby wyglądać „oficjalnie”.

W dniu rozmowy kwalifikacyjnej byłem spokojny i gotowy. Trafiłem na każde pytanie. Dostałem pracę. Powiedziałem jej, a ona tylko: „Mówiłam ci, że z nimi będzie łatwiej niż ze mną”. Napisała mi nawet karteczkę z życzeniami powodzenia, którą znalazłem w kieszeni. Nadal ją mam…

Historia 5: 

Historia 6: