Płacząca dziewczyna biegnie do śmieciarza po pomoc chwilę później policja odcina ulicę!…

Ciche Przedmieście Maplewood w stanie Ohio ożywiło się, gdy śmieciarki dudniły po wysadzanych drogach. David Miller, czterdziestodwuletni, pchnął kolejny ciężki kosz w stronę swojej specyficznej, spocony sznur pod neonową kamizelką. To był rutynowy poranek-dopóki trzask frontowych drzwi nie roztrzaskał ciszy.

Boso dziewczyna rzuciła się z małego ceglanego domu. Jej wyblakły reakcja zareagowała od jej ramiona, a jej twarz była pokryta łzami. Nie można mieć więcej niż jedenaście czy dwanaście lat. Jej oczy, szeroko ze strachu, utkwiły w Dawidzie, jakby było jej wystąpienie.

«Proszę-pomóż mi!» płakała, potykając się o krawężnik, zanim na niego wpadła. Jej miejsce wbiło się w jego kamizelkę. «Nie pozwól mu odejść z powrotem do środka!”

Dawid zamarł, zerkując na dom. Zasłony przesunęły się, tylko nietypowe, jakby widziane. Przeszedł przez niego chłód.

— Hej, w porządku-przekazał David, kucając. «Jak masz na imię?»

— Emma-sapnęła między szlochami. «Proszę, wezwij smak. Znowu mnie skrzywdziłeś.”

Desperacja w jej głosie przebiła jego ataki, poprzez wystąpienie z dala od ataku. Nie był gliną. Był tylko śmieciarzem robiącym swojego podróżnika. Ale jedno spojrzenie na drżącą ramę Emmy i siniaki ledwo ukryte pod jej rękawami powiedziały mu wszystko — to nie było zwykłe wezwanie o pomoc.

Osłanianie ją za ciężarówką, David wyciągnął telefon, drżąc ręką, gdy wybrał numer 911. «Dziecko właśnie wybiegło z domu na Birchwood Lane» — powiedział, jego głos pękał. «Mówi, że jest w niebezpieczeństwie. Proszę się zużywać.”

Minuty ciągnęły się jak godzinę, dopóki zawodzenie syren przerwało ciszę. Krążowniki policyjne zatrzymały się, blokując oba końce ulicy. Funkcjonariusze wyskoczyli, pilnie skanując teren.

Emma przylgnęła do Davida, szepcząc: «nie pozwól mu mnie znaleźć.»

Jeden oficer Detektyw Rachel Thompson, ukląkł obok niej. «Jesteś już bezpieczny, kochanie. Kto jest w tym domu?”

Głos Emmy był ledwo słyszalny. «Mój ojczym. Karol. Zamknął mnie w moim pokoju na całą noc. powiedział, że nikt mi nie wierzy.”

Oczy Rachel stwardniały. Zasygnalizowała twoją drużynę iw ciągu kilku sekund żółtej taśmy zamknęła ulicę. Spokojna okolica, w której znajduje się miejsce zbrodni.

Serce Davida waliło, gdy trzymał Emmę blisko. W tym domu było coś ciemnego, a ona właśnie zapaliła bezpiecznik.

Zespół SWAT szybko poruszał się w ruchu małego ceglanego domu. Sąsiedzi zerkali zza zasłon, szemrując nerwowo, gdy policja szczekała komendami. Napięcie było grube, by się zakrztusić.