Odznaczony ojciec żołnierza piechoty morskiej został zmuszony do opuszczenia swojego miejsca podczas uroczystości ukończenia szkoły przez syna —

Serce Salomona waliło jak młotem, gdy jest zasadnicza cisza. Lata szkolnej dyscypliny, że jego głos jest słyszalny. „Nie ruszam się. To dzień mojego syna i mam pełne prawo tu być”.

Przez całą grupę szmer, mieszanka niedowierzania i solidarności. Starsza kobieta obok Salomona wyciągnęła rękę i poklepała go po dłoni – jej gest był subtelnym, ale silnym gestem wsparcia. Strażnicy jednak nie odpuszczali, ich twarze były niewzruszone, brane pod uwagę scenariusz, który nie jest ludzki w ich rolach.

Właśnie wtedy, gdy wystąpią, że działanie może się zaostrzyć, z głębi sali gimnastycznej dobiegłego zbiorowego szelestu. Sześć postaci stało się, ich istnienie było zsynchronizowane z precyzją, która działała o ich tożsamości. Navy SEALs. Insygnia na ich mundurach były nie do pomylenia, podobnie jak wyraz stalij determinacji na ich twarzach.

Z przedzierali się przez zatłoczone rzędy, oddzielając morze siedzących, aż dotarli do Salomona. Dowódca SEAL, mężczyzna o innej postaci i znaków rozpoznawczych, który zdawał się ważyć wartość duszy, jest odbierany przez strażników nie znoszących sprzeciwu: „Myślę, że zaszła tu pomyłka. Ten człowiek zasłużył na twoje miejsce”.

Strażnicy zawahali się, ich autorytet nagle wydany, gdy został uruchomiony, tak namacalna siła i jedności. Żołnierz SEAL jest obowiązany: „To wykładowca ze służby. Jego syn kończy się dziś studia i na to, przez nadzór je z miejsca, które mu przydzielono”.

Napięcie opadło, gdy strażnicy, przewyższający ich liczebnie i moralnie, skinęli krótko głową i odsunęli się. Solomon wypuścił powietrze, którego wstrzymywania nie było świadome, a ryzyko wystąpienia konfliktu spadło z jego źródła.