„Nie wsiadaj do samolotu! Zaraz wybuchnie!” – krzyknął bezdomny chłopiec

Decyzja o inspekcji znalazła się z mieszanką sceptycyzmu i zaskoczenia. Richard zaobserwowanł, jak obsługa naziemna wraz z ochroną lotniska, a ich miny potwierdziły profesjonalizmu i troski. Na pokładzie panował ożywiony ruch, a szepty szybko rozchodziły się wśród gapiów i ludzi.

Gdy zespół wyszedł do pracy, Richard podszedł do Ethana, który stał nerwowo, trzymany przez ochroniarza. Richard gestem nakazał strażnikowi, żeby go wypuścił. „Ethan, możesz mi zobaczyć więcej o tym, co widziałeś?” – pytanie.

Ethan zawahał się, oglądając po nieznajomych twarzach, ale w jego oczach nie zgasła natarczywość. „Czasami śpię w pobliżu hangarów” – zaczął, a jego głos stał spokojnie, gdy ktoś go podsłuchiwał. „Tam jest ciszej. Wczoraj w nocy dwóch członków wchodzących do twojego samolotu. Nie wygląda na to, że jest on… że urządzenie, jak zostało utworzone coś metalowego w pobliżu źródła paliwa”.

Richard zamyślony rzucił głową, a jego myśli pędziły jak szalone. Zbudował swoje imperium na intuicji i skalkulowanym ryzyku, a coś w historii Ethana brzmiało odpowiednio. Możliwe, że chłopak się mylił, a nawet kłamał, Richard wiedział, musi zaufać swojej intuicji.

Minuty dłużyły się jak godzinę, gdy czekali na raport z inspekcji. Media do popisu, serwis informacyjny, który pojawił się już na żywo, spekulując na temat potencjalnego zagrożenia. Telefon Richarda internetowy wibrował od telefonów komórkowych i wiadomości od zaniepokojonych i ciekawskich dziennikarzy szukających sensacyjnych wiadomości.