Położone delikatnie w ramionach brata, martwe dziecko nagle wydało przenikliwy krzyk

Krzyk, który przeszył ciszę, sterylna atmosfera sali porodowej, nie był zwykłym dźwiękiem; był przebudzenie. Narodzinami w miejscu, gdzie przed chwilą pojawiła się rozpacz. Gdy Benjamin dotyczy każdego oddechu, sala przeobraziła się z przestrzeni morskiej w przestrzeni szaleńczego działań i skupionej determinacji. lekarz pielęgniarka, każdy lekarz z dostarczonym z odnowionym znaczeniem celu, a ich później wykonywały choreografię pilności i troski.

Emily, osłabiona po otrzymaniu, jak jej nowo narodzony synek leży przez personel medyczny. Przytuliła się do Michaela, poniosłac, jak ciepło powraca do jej kończyn, podczas gdy płacz Benjamina nie ustawał. Ten płacz, choć słaby i wymuszony, był niczym zwykła morska. Był przesłuchany życia, przeczącym ponurym oświadczeniom, które jeszcze przed wypełnieniem pokoju.

Jakub, cicho przy łóżku, nie przeniósł się z miejsca. Jego małe szczątki były zaciśnięte plastikowe boków, a oczy szeroko otwarte i nieruchome. Nie do końca zrozumiałej złożoności tego, co się wchłania, ale czułość, że zaszła w nim głęboka zmiana. Przed żegnał się z bratem, którego nigdy nie poznał, a teraz, co możliwe, ten brat żył. W jego działaniu serce miesza się z podziwem i strachem, ale przede wszystkim zostało usunięte w nim zabezpieczenie opiekuńcze.