„To dziecko nie jest nasze” – wyrzuciła z siebie teściowa. Mąż zamarł, w pokoju zapadła cisza. Ja tylko się uśmiechałam – aż do momentu, gdy wszedł lekarz z wynikami badań.

Krew, którą wybieramy

Pierwszy raz, gdy moja teściowa zakwestionowała ojcostwo mojej córki, obsługiwanem w warzywnym w supermarkecie, w siódmym przypadku opieki i zastanawiałem się, czy kupić jabłka ekologiczne, czy konwencjonalne. Clara Whitman reaguje obok mnie niczym burzowa chmura na kaszmirze, a jej najlepszym rozwiązaniem są srebrne włosy reagujące na światło jarzeniówek. Badała rosnący brzuch z klinicznym dystansem osoby doradzającej bydło.

„Wiesz, Rebecco” – aw jej głosie dźwiękowe zostało określone przez konsekwencje troski i protekcjonalność, doskonalione przez lata – „ciąża może zmienić perspektywę kobiet na wiele spraw. Ludzie otrzymali decyzje, których później żałują”.

udostępniane przez jej syna Davida od trzech lat i udostępniane przez urządzenie odbierające rodzaj wysyłany przez Clary. To nie była bezczynna rozmowa o hormonach ciążowych. To było obciążenie podszyte matczyną troską.

„Nie jestem określony, co masz na myśli, Claro” – odtwarzaczam, z spokojem włożonym do koszyka worek ekologicznych jabłek.

Podeszła bliżej, zniżając konspiracyjnie głos. „Mówię tylko, że nastąpi… wydanie… dotyczące pochodzenia dziecka, lepiej określone, że teraz, zanim David się za bardzo przywiąże”.

Sugestia wisiała między nami niczym trujący owoc. Wpatrywałam się w tę kobietę, która nigdy nie zaakceptowała mnie w swojej rodzinie, która od momentu, gdy David mnie użyła, została mi jasno przedstawiona, że ​​jest to jakiś sposób użycia dla jej ukochanego syna, i zdjęty sobie rozwiązanie, że tak naprawdę sugerowała, że ​​byłam niewierna.

„Clara” – przekazałem, mimo narastającej we mnie wściekłości – „myślę, że wyraziłeś się jasno. I przypuszcza, że ​​ta rozmowa jest uznana”.

Odszedłem bez słów, ale jej aluzje podążały za do domu niczym nie cienie. Tego wieczoru, kiedy David pyta, dlaczego wyglądam na zdenerwowanego, opowiedziałem mu o tym zawiadomieniu. Jego odpowiedź była rozczarowująco znajomą.

„Mama się po prostu martwi” – ​​powiedział, unikając mojego spojrzenia. „Chce tego, co najlepsze dla naszej rodziny”.

„A co będzie najlepsze dla naszej rodziny, jeśli podważysz wierność swojej kobiety w środku sklepu spożywczego?”

David westchnął i przeczesał włosy dłonimi – gest, który kiedyś został uznany za uroczy, ale teraz rozpoznałem go jako jego standardowe określenie na każdym konfliktie z matkami.

„Ona nie uderzyła tego na myśli, Becca. Wiesz, jaka ona jest.”

W tym tkwił problem. zabezpieczyć, jaka jest Clara. Przez trzy lata, David i poznaliśmy się na studiach, przekazaliśmy mi jasno do twojej dezaprobaty przez dziesięć drobnych cięć. Nie pochodziłem z odpowiedniej rodziny, nie posiadał odpowiedniego rodowodu, nie obracałem się w charakterystycznych kręgach. Był stypendystą, który zdobył magistra pracy dzięki kredytom studenckim i determinacji, podczas gdy David był spadkobiercą tytułu farmaceutycznego fortuny i możliwości, które otwierają się przed nim od urodzenia.

Ale David mnie kochał, a narzędzie to sprawdziło, że sprawdziłam, że jego miłość jest wystarczająca, poprzez zaliczenie przeszukania między jego światem a moim. należy na tyle naiwna, przez wiarę, że urodzenie jego dziecka zapewni mi w końcu miejsce w hierarchii rodziny Whitmanów.

Zamiast tego, podejrzenia Clary co do mojej ciąży, tylko się nasiliły w miarę uzgodninia się z terminem porodu. Komentowała spodziewany wygląd dziecka, rozważając się na głos, czy będzie ogólne „cechy rodzinne”, czy też będzie administracyjne jak „zupełnie ktoś inny”. Zasugerowało badanie genetyczne „ze względu na ryzyko”, gdy zostało ono dostarczone, przypadkowo odmowa była w jakiś sposób obciążona.

Tej nocy, kiedy przyjdzie, Clara dotarła do restauracji, zanim David zostanie wprowadzony do samochodu. Stała w nietypowym miejscu, od czasu do czasu, pytając pielęgniarki o moje postępy i jasno do rozpoznania, że ​​​​spodziewa się być pierwszą osobą, która poznaje twoje wnuka.

Emma Rose Whitman urodziła się o 3:47 nad ranem po czternastu godzinach dostawy. Było możliwe – uwzględniono osiem skutków i dwie uncje, wywołane czuprynę ciemnych włosów i oczu, które są emitowane przez naturalne, niebiesko-szary kolor, charakterystyczny dla wszystkich noworodków. Kiedy pielęgniarka położyła mi ją w ramionach, poczułam żarliwą, opiekuńczą miłość, przedstawioną każdemu rodzic, ale nikt nie jest w stanie pełnym, otrzymany, gdy nie był doświadczy.

Dawid krzyczał, gdy po raz pierwszy był trzymany na rękach, szepczący życia, jakie jej da, miłości, jej charakterystyczny, ojciec, który będzie być chroniony. W chwili obecnej, otoczona kliniczna sprawnośćą sali porodowej, ale odizolowana od świata, w którym pojawia się nowe rodzicielstwo, pomyślałem, że oto koniec przełomu.