70-letnia matka zwróciła się do syna o pomoc w opłaceniu rachunków za leczenie. Dał jej paczkę makaronu i odesłał. Ale kiedy otworzyła ją w domu, to, co zobaczyła, odebrało jej mowę…

Siedemdziesięcioletnia matka udała się do domu swojego syna, licząc na pożyczenie pieniędzy na operację serca. Zamiast udzielić mu pomocy, wręczył jej paczkę makaronu instant i grzecznie odesłał. Kiedy otworzyła paczkę później tego wieczoru, to, co zobaczyła, wprawiło ją w osłupienie…

Było deszczowe popołudnie na obrzeżach prowincji Quezon. Dolores, z lekko zgiętymi plecami i laską w dłoni, szła błotnistą, żwirową drogą. Na jej ramieniu wisiała wyblakła płócienna torba z kilkoma dokumentami medycznymi i kilkoma pesos, ledwo wystarczającymi na chleb i sól.

W wieku siedemdziesięciu lat jej nogi nie były już tak posłuszne jak kiedyś. Ale tego dnia zebrała wszystkie siły, by odwiedzić syna, Ramóna – chłopca, którego wychowała dzięki niekończącemu się poświęceniu i miłości matki.

Lekarz powiedział jej, że potrzebuje pilnej operacji serca, która kosztowałaby dziesiątki tysięcy pesos – niemożliwą do udźwignięcia sumę dla biednej wdowy. Nie mając dokąd się zwrócić, postanowiła poszukać pomocy u swojego jedynego syna. Ramón był teraz odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą w Quezon City, prowadził sklep z materiałami budowlanymi i mieszkał w dużym domu z drogim samochodem zaparkowanym przed nim. Dolores wierzyła, że ​​niezależnie od tego, jak bardzo zapracowany był w życiu, jej syn nigdy nie opuści matki w potrzebie.

Wizyta

Gdy dotarła na miejsce, zatrzymała się przy wysokiej żelaznej bramie i nacisnęła dzwonek. „Ding-ting”.
Po chwili brama się otworzyła, ukazując żonę Ramóna – młodą kobietę o bystrym spojrzeniu i niecierpliwym wyrazie twarzy.

„Czego ci potrzeba, Nanay?” zapytała krótko, patrząc na znoszone ubranie starszej kobiety.

Dolores wymusiła delikatny uśmiech. „Przyszłam z wizytą… i muszę porozmawiać z Ramónem, kochanie”.

Żona nic nie powiedziała i zniknęła w środku. Chwilę później pojawił się Ramón, wciąż trzymając telefon, ubrany schludnie, jakby szedł na spotkanie.

„Mamo, co cię tu sprowadza? Jestem teraz strasznie zajęty”.

Dolores nerwowo wyciągnęła swoją dokumentację medyczną, a jej głos się trząsł.

„Synu, lekarz powiedział, że wkrótce muszę iść na operację. Czy mógłbyś mi pożyczyć trochę pieniędzy? Jak twój brat sprzeda ryż, oddam ci.”

Ramón zmarszczył brwi. Westchnął i spojrzał na żonę.

„Mamo, w firmie jest teraz ciężko. Nie mam gotówki. Idź teraz do domu, a ja coś wymyślę”.

Jej oczy napełniły się łzami, ale starała się zachować spokój.

„Potrzebuję tylko trochę, tyle, żeby dojechać do szpitala. Proszę, synu.”

Po chwili Ramón odwrócił wzrok i powiedział cicho:

„Dobrze, mamo. Masz – weź na razie tę paczkę makaronu. Za kilka dni wyślę ci pieniądze.”

Otworzył bagażnik samochodu, wyjął paczkę makaronu instant i włożył jej ją w ręce, po czym ostrożnie wyprowadził ją z domu.

„Mamo, idź szybko do domu. Zaraz będzie padać.”

Dolores opuściła głowę, ściskając pakunek przy piersi, gdy ciężka brama zamknęła się za nią. Deszcz zaczął padać, mieszając się ze łzami, które próbowała ukryć.

Sekret w środku