Dyrektor generalny działający pod przykrywką odwiedza swój własny sklep i znajduje płaczącą kasjerkę – co się dzieje?

Daniel Grayson poczuł, jak serce mu zamiera, obserwując rozwój tej interakcji. Ostre słowa przełożonego rozbrzmiewały w jego głowie, każda sylaba uderzała go niczym zimny podmuch wiatru. Nie tak wyobrażał sobie kulturę Grayson’s Market. Jego sklepy miały być oazą ciepła i szacunku, a nie miejscami strachu i zastraszenia.

Gdy kasjer odszedł, Daniel wziął głęboki oddech i podszedł do kasy. Oczy Kendry rozszerzyły się ze zdziwienia, gdy wskazał na skanowane przez nią produkty. „Jak ci mija dzień?” – zapytał cicho.

Wymusiła uśmiech, a jej głos był ledwie głośniejszy od szeptu. „W porządku, tylko trochę nerwowo”.

Skinął głową, udając, że ogląda batonik. „Zauważyłem, że jest tu spory ruch. Świetnie sobie radzisz”. Jego słowa były szczere, a ton łagodny.

Kendra zawahała się, wpatrując się w jego twarz. „Dziękuję” – powiedziała lekko łamiącym się głosem. „Po prostu… po prostu chcę dobrze wykonywać swoją pracę”.

Daniel poczuł ukłucie empatii. Było jasne, że Kendra bardzo dba o swoją pracę, ale otoczenie ją wykańczało. Postanowił, że czas interweniować. „Wiesz” – powiedział, lekko się pochylając – „czasami nie chodzi o cięższą pracę, ale o wsparcie, jakie otrzymujesz od otaczających cię ludzi”.

Zamrugała, jego słowa trafiły w czuły punkt. „Chyba tak” – odpowiedziała z niepewnością przeplataną nadzieją.

Daniel skinął jej uspokajająco głową, po czym ruszył w stronę małego biura na zapleczu sklepu. Drzwi były lekko uchylone, a kierownik w środku gadał przez telefon o pomyłce w zamówieniu. Po zakończeniu połączenia Daniel delikatnie zapukał i wszedł do środka.