Kiedy mąż mnie zaczepił, bo nie gotowałam, mając 40°C gorączki, podpisałam papiery rozwodowe. Teściowa krzyczała, że ​​skończę żebrać na ulicy, ale moja jedna odpowiedź wprawiła ją w osłupienie…

Wyszłam za mąż w wieku dwudziestu pięciu lat, wierząc, że to bajkowe zakończenie, o którym marzy każda kobieta. Ale zaledwie trzy lata później zdałam sobie sprawę, że to był najgorszy błąd, jaki kiedykolwiek popełniłam.

Tego dnia gorączka sięgała ponad 40°C. Trzęsłam się niekontrolowanie, kręciło mi się w głowie, bolało mnie wszystko.

Chciałam tylko leżeć spokojnie i odpocząć. Ale kiedy nadszedł wieczór i mój mąż Daniel wrócił z pracy, jego pierwsze słowa były pełne gniewu:

„Dlaczego obiad nie jest gotowy? Co robiłeś cały dzień?”

Spróbowałem usiąść, ledwo słyszalnym szeptem. „Daniel… Mam gorączkę. Naprawdę nie dam rady dziś wieczorem. Obiecuję, że jutro coś ugotuję”.

Jego twarz wykrzywiła się z wściekłości. „Kobieta, która nie potrafi nawet ugotować obiadu, jest do niczego!” – krzyknął, a potem jego dłoń uderzyła mnie w twarz.

Policzek mnie palił, łzy spływały mi po twarzy – nie potrafiłam stwierdzić, czy to z bólu, czy z upokorzenia. Udało mi się wymamrotać: „Danielu, proszę… Jestem naprawdę chora…”

Ale on mnie całkowicie zignorował, wpadł do sypialni i trzasnął drzwiami, zostawiając mnie drżącą na kanapie.

Tej nocy, gdy szalała gorączka, a myśli krążyły mi w głowie, po raz pierwszy wyraźnie ujrzałam prawdę: mężczyzna, którego nazywałam mężem, nigdy mnie nie kochał. Dla niego byłam tylko służącą.

Rano decyzja zapadła. Ręce mi się trzęsły, ale serce było spokojne, gdy wypełniałam dokumenty rozwodowe i podpisywałam się.

Kiedy wyszedł z sypialni, spojrzałam mu w oczy i powiedziałam stanowczo: „Danielu, chcę rozwodu. Mam dość takiego życia”.

Zanim zdążył się odezwać, jego matka, pani Ellis, wybiegła z kuchni, a jej głos podniósł się jak burza: „Rozwód? Nie bądź śmieszny! Myślisz, że możesz tak po prostu wyjść z tego domu?”

Wycelowała we mnie palcem, krzycząc coraz głośniej: „Jeśli odejdziesz, zostaniesz z niczym! Kto by chciał taką bezwartościową kobietę jak ty?”