Moja 6-letnia córka powiedziała swojej nauczycielce, że „siedzenie boli” i narysowała obrazek, który

Serce waliło mi w piersi, gdy próbowałam zrozumieć słowa oficera Danielsa. „Nie człowiek?” – powtórzyłam, a mój głos drżał z dezorientacji i ulgi. „Co masz na myśli?”

Daniels poruszył się niespokojnie, zerkając przelotnie na partnera, zanim odezwał się ponownie. „Mamy wyniki badań laboratoryjnych i wykryto ślady substancji, która normalnie nie występuje u ludzi. To jakaś żywica albo żywica”.

Mrugnęłam z niedowierzaniem, gdy myśli pędziły jak szalone. Żywica? Żywica? Jak to możliwe, że to ma związek ze strachem i bólem Emily? „Czy mógłbyś to wyjaśnić bardziej szczegółowo?” – zapytałam ledwie szeptem, z trudem ogarniając sytuację.

Jego partnerka, wysoka kobieta o zamyślonym wyrazie twarzy, wtrąciła się. „Wygląda na to, że Emily napotkała coś naturalnego. Myślimy o dużej roślinie lub drzewie o grubej korze, które mogło powodować jej dyskomfort podczas siedzenia”.

Poczułam, jak napięcie w moich mięśniach nieco ustępuje. „Ale rysunek” – zaczęłam, przypominając sobie niepokojący obraz, który naszkicowały maleńkie rączki mojej córki. „A jej słowa – »duża i gruba«?”

Daniels skinął głową, rozumiejąc smutek i dezorientację na mojej twarzy. „Uważamy, że zetknęła się z nietypowym drzewem lub krzewem, czymś, co mogło zostawić ślady na jej ubraniach i plecaku. Dzieci mają czasami bujną wyobraźnię, a to doświadczenie mogło być dla niej bardziej przerażające, niż było w rzeczywistości”.