Na początku myślałem, że nigdy nie odważy się wyjechać. Dom jej rodziców jest w Lucknow, jakieś 500 kilometrów stąd. W Davao nie zna nikogo poza mną. Nie ma nawet dostępu do wszystkich pieniędzy w domu. Z tą myślą spałem twardo, z wysoką poduszką obok mamy.

Moja matka, Sharda Devi, zawsze uważała się za osobę poświęcającą się dla rodziny i oczekiwała całkowitego posłuszeństwa od synowej. Pomyślałam: „Jako syn, masz obowiązek opiekować się rodzicami. Kobieta musi znieść tylko trochę; co w tym złego?”.

Moja żona, Anita, pochodzi z innego miasta. Poznaliśmy się na studiach w Davao. Kiedy rozmawialiśmy o małżeństwie, moja matka była temu stanowczo przeciwna:

„Rodzina dziewczyny mieszka daleko, więc ciągłe podróże tam i z powrotem będą męczące”.

Anita płakała, ale była zdecydowana:

„Nie martw się, będę twoją synową i zaopiekuję się twoją rodziną. Być może nie będę mogła odwiedzać rodziców częściej niż raz w roku”.

W końcu błagałem matkę, a ona niechętnie się zgodziła. Ale od tamtej pory za każdym razem, gdy chciałem zabrać żonę i dzieci do domu teściów, znajdowała wymówki, żeby tego uniknąć.

Konflikty z teściową

Kiedy urodziło się nasze pierwsze dziecko, Anita zaczęła się zmieniać. Pojawiły się różnice zdań co do sposobu jego wychowania. Pomyślałam: „Moja matka chce dla wnuka tylko tego, co najlepsze; co złego w tym, żeby słuchać jej rad?”.

Ale Anita odmówiła. Czasami kłócili się nawet o takie rzeczy, jak dawanie dziecku mleka czy jedzenia dla niemowląt. Moja mama wpadała w złość, tłukła naczynia, a potem chorowała przez tydzień.

Ostatnio, kiedy zabraliśmy dziecko do domu mojej mamy, sytuacja się pogorszyła. Dziecko dostało wysokiej gorączki i drgawek. Mama obwiniła Anitę:

„Nie wiesz, jak chronić mojego wnuka? Jak mogłeś pozwolić mu tak zachorować?”

Uważałem, że moja matka miała rację. Obwiniałem Anitę, a ona zaczęła otwarcie okazywać swoją frustrację.

Walka i noc w magazynie