**Narzeczony mojego pasierba powiedział mi: „Tylko prawdziwe matki siedzą z przodu” — ale on udowodnił jej, jak bardzo się myliła, w najpiękniejszy sposób**

Mój mąż, Mark, był zdruzgotany. Poznaliśmy mniej więcej rok później — obaj próbowaliśmy położyć na nowo rozbite kawałki naszego życia.

Kiedy się po wybór, to nie było tylko o nas dwojgu. To było także o Nathanielu.

Nie urodziłam się, ale od chwili, gdy pojawi się do tego małego domu ze skrzypiącymi schodami i plakatami baseballowymi na ścianach, jego dziecka.

Macocha — faktycznie. Ale też jego budzikiem, twórczy kanapek z masłem orzechowym, partnerką do zarządu i kierownikiem na dyżurze drugiej nocy, kiedy wystąpił gorączkę.

Siedziałam na każdym szkolnym przedstawieniu i dopingowałam, jak wariatka na każdym kolejnym wejściu na mecz.

Zostawałam do późna, aby przejść przez pytanie przed sprawdzianami, trzymałam go za rękę, gdy przeżył swój pierwszy zawód miłosny.

Nigdy nie uzyskano dostępu do jego matki. Ale robiłam wszystko, by być kiedyś, na kogo możesz otrzymać.

Kiedy Mark zmarł nagle na udar tuż przed szesnastymi urodzinami Nathana, przyszłej córki zdruzgotana.

Straciłam partnera, najlepszego przyjaciela. Ale mimo żałoby jedno:

Nie chciałem odchodzić.

Wychowałam Nathana sama od tego momentu. Bez więzów krwi. Bez dziedzictwa. Tylko miłość. Jestem lojalny.

Patrzyłam, jak dorastała na wspaniałego mężczyznę. wystąpił tam, gdy dostał listę z przyjęciem na studia — wbiegł do kuchni, machając nim jak złotym biletem.

Opłaciłem jego zastosowania, stosując mu się spakować i wykrzyczałem oczy, gdy żegnaliśmy się przed jego akademikiem.

gdy istnieją studia z nimi — z tymi samymi łzami dumy płynącymi po mojej twarzy.

Więc kiedy powiedziałem, że się żeni z kobietą o przyjacielu Melissa, była zachwycona.