Pewien chłopiec znalazł w śmietniku kurtkę bogatego mężczyzny – z 30 000 dolarów w środku. Kiedy oddał ją matce, mężczyzna zamarł. „Anno?” – wyszeptał. To, co stało się później, zmieniło wszystko.

Było chłodne, jesienne popołudnie w Madrycie, gdy jedenastoletni Marcos błąkał się obok śmietników w okolicy, szukając pustych butelek, które mógłby sprzedać.

Jego matka, Anna, pracowała jako sprzątaczka, a pieniędzy zawsze brakowało. Idąc elegancką ulicą, zauważył coś niezwykłego: mężczyznę w drogim garniturze wrzucającego skórzaną kurtkę do kosza na śmieci.

Marcos zamilkł. Kurtka wyglądała praktycznie jak nowa – taka, jaką można kupić w ekskluzywnych sklepach. Zebrawszy się na odwagę, podszedł do mężczyzny.

„Przepraszam pana, czy mogę wziąć tę kurtkę? Mamie jest zimno” – zapytał cicho.

Mężczyzna nawet na niego nie spojrzał, machając ręką, po czym wsiadł do eleganckiego, czarnego samochodu. Marcos ostrożnie podniósł kurtkę, zachwycony, że może zrobić mamie niespodziankę. W domu Anna początkowo go za to ganiła.

„Nie powinieneś niczego wyjmować ze śmietnika, synu.”

„Ale mamo, jest czysty. Spójrz – wygląda jak nowy” – nalegał Marcos.

Anna westchnęła, wzruszona jego troskliwością. Powiesiła marynarkę na krześle i kontynuowała gotowanie obiadu. Tymczasem Marcos sięgnął do kieszeni i wyciągnął grubą, zaklejoną kopertę. Ciekawość i ekscytacja wzięły górę, gdy ją otworzył. Wewnątrz znajdowały się pliki banknotów.

„Mamo!” krzyknął. „Spójrz na to!”

Anna podbiegła i zamarła, gdy zobaczyła pieniądze – w sumie trzydzieści tysięcy euro. Przez chwilę panowała między nimi cisza, pokusa była niemal nie do zniesienia. Mogli spłacić długi, uciec od biedy, zacząć od nowa. Ale Anna zacisnęła usta.
„To nie nasze” – powiedziała stanowczo. „Zwrócimy je jutro”.

Następnego dnia udali się do eleganckiego budynku, gdzie Marcos zauważył mężczyznę. Portier, czujny, zadzwonił do właściciela mieszkania. Kiedy się pojawił, ich oczy się spotkały, a Anna zamarła.

„Anno?” wyszeptał oszołomiony. „To naprawdę ty?”