Znajomi mojego narzeczonego żartowali, że ma „zapasową narzeczoną”, która czeka, gdybym kiedykolwiek coś schrzaniła. Uśmiechnęłam się, jakby to nie był żaden problem. Potem podeszłam do dziewczyny, o której mówili, włożyłam jej w dłoń tani pierścionek za 100 dolarów i powiedziałam: „No dalej. Teraz jest twój”. W całym pokoju zapadła cisza, w końcu poczułam, że panuję nad sytuacją.

Znajomi mojego narzeczonego żartowali, że ma zapasową narzeczoną, która na mnie czeka, gdybym kiedykolwiek coś schrzaniła. Uśmiechnęłam się, jakby to nie był żaden problem. Potem podeszłam do dziewczyny, o której mówili, włożyłam jej do ręki tani pierścionek za sto dolarów i powiedziałam: „No dalej. Teraz jest twój”. W całym pokoju zapadła cisza i w końcu poczułam, że panuję nad sytuacją.

Najlepszy przyjaciel mojego narzeczonego nazwał inną kobietę swoją zapasową narzeczoną na naszym przyjęciu zaręczynowym, w obecności dwudziestu osób w moim mieszkaniu, podczas gdy ja byłam w kuchni i kroiłam ser.

„Daj spokój, wszyscy to wiemy” – wybełkotał Trevor, chwiejąc się z uniesionym wysoko kuflem piwa. „Jeśli Grace kiedykolwiek coś schrzani, Sienna jest gotowa na ławce, prawda? Rezerwowa narzeczona”.

Śmiech rozbrzmiał natychmiast, niezręcznie. Stałam tam jak sparaliżowana, czekając, aż Jacob coś powie, aż ucichnie, aż mnie obroni, aż powie Trevorowi, że przekroczył granicę, że udowodni, że nie jestem tylko tymczasowym towarzyszem, dopóki nie pojawi się ktoś lepszy.

On się zaśmiał.

Mój narzeczony, mężczyzna, który oświadczył mi się sześć miesięcy temu, wręczając mi pierścionek za sto dolarów i uważając to za ironię, stał tam i śmiał się, podczas gdy jego najlepszy przyjaciel oznajmiał wszystkim, że jestem do zastąpienia. Sienna, przyjaciółka z dzieciństwa, którą zawsze uważał za siostrę, siedziała na mojej kanapie uśmiechnięta. Bez zażenowania. Bez przerażenia. Proszę. Ten uśmiech powiedział mi wszystko, co chciałam wiedzieć.

Więc podjąłem decyzję.

Wyciągnąłem pierścionek zaręczynowy z kieszeni kurtki, przeszedłem przez milczący tłum i wręczyłem go jej.

„Wejdź, kochanie. Jest cały twój.”

Ale wybiegam myślami w przyszłość. Aby zrozumieć, jak do tego doszłam, jak zniszczyłam własne przyjęcie zaręczynowe na oczach wszystkich, na których zależało Jacobowi, musicie wiedzieć, kim byłam przed tą nocą. Musicie poznać życie, które myślałam, że buduję.