Po śmierci mojego dziadka-milionera, który zostawił mi pięć milionów dolarów, moi rodzice – którzy całe życie mnie ignorowali – pozwali mnie do sądu, żeby domagać się każdego centa. Kiedy wszedłem na salę sądową, spojrzeli na mnie szyderczo, ale sędzia nagle się zatrzymał. Powiedział: „Czekaj… ty…?”. Nie mieli pojęcia, kim właściwie jestem…

Po śmierci mojego dziadka-milionera, który zostawił mi pięć milionów dolarów, moi rodzice – którzy całe życie mnie ignorowali – pozwali mnie do sądu, żeby domagać się każdego centa. Kiedy wszedłem na salę sądową, spojrzeli na mnie szyderczo, ale sędzia nagle się zatrzymał. Powiedział: „Czekaj… ty…?”. Nie mieli pojęcia, kim właściwie jestem…

Lucas Bennett nigdy niczego nie oczekiwał od rodziców – ani czułości, ani wsparcia, ani nawet telefonu w dniu urodzin. Dorastając w małym miasteczku pod Chicago, praktycznie wychował się sam. Jego ojciec, Greg, i matka, Claire, pojawiali się i znikali z domu niczym duchy, ciągle goniąc za nowymi pomysłami, obietnicami szybkiego zarobku, nowymi ludźmi, na których można było zrobić wrażenie. Lucas szybko zrozumiał, że nigdy nie był częścią ich planów.

Ale jego dziadek, Richard Bennett, był inny. Richard, cichy milioner, który zbudował fortunę na rynku nieruchomości komercyjnych, zainteresował się Lucasem od momentu, gdy zauważył, jak bardzo chłopiec jest zaniedbany. Finansował edukację Lucasa, zachęcał go do samodzielności i wspierał go w trakcie studiów i w szkole biznesu. Kiedy Richard niespodziewanie zmarł, w testamencie ujawniono, że zostawił Lucasowi pięć milionów dolarów – z notatką: „Jedynemu członkowi mojej rodziny, który kiedykolwiek rozumiał wartość pracy, uczciwości i lojalności”.

W chwili, gdy wiadomość o spadku dotarła do mediów, rodzice Lucasa – którzy ignorowali go przez dwadzieścia sześć lat – nagle się odezwali. Złożyli pozew, twierdząc, że Lucas jest „niezdolny psychicznie” do zarządzania spadkiem i że oni, jako jego „prawowici opiekunowie”, zasługują na dostęp do funduszy. Adwokat Lucasa powiedział mu, że roszczenie jest bezpodstawne, ale w Ameryce każdy może pozwać o cokolwiek. Przygotował się więc do rozprawy sądowej.

Kiedy Lucas wszedł na salę sądową rano w dniu rozprawy, poczuł dziwny spokój. Jego rodzice jednak odwrócili się i spojrzeli na niego z zadowoleniem i kpiną – jakby wierzyli, że się złamie, gdy tylko sędzia zacznie go przesłuchiwać. Claire nawet szepnęła głośno: „On się załamie. Tylko poczekaj”.

Sędzia Patterson wszedł, poprawiając okulary i przeglądając dokumenty. W sali zapadła cisza. Gdy sędzia podniósł wzrok i spojrzał na Lucasa, coś w jego wyrazie twarzy się zmieniło – najpierw konsternacja, potem rozpoznanie, a na końcu szok.

Pochylił się do przodu.

„Czekaj… ty jesteś…?”

Cała sala sądowa zamarła, łącznie z jego rodzicami.

Napięcie rosło. Greg i Claire wpatrywali się w sędziego, potem w Lucasa, a na ich twarzach malowało się zmieszanie.

Sędzia powoli opuścił teczkę i powiedział:
„Panie Bennett, potrzebuję wyjaśnienia. Czy jest pan tym samym Lucasem Bennettem, który…?”