Na rodzinnej kolacji moja szwagierka przyprowadziła swojego chłopaka, który cały czas się na mnie patrzył…

Na rodzinnym obiedzie moja szwagierka przyprowadziła swojego chłopaka, który patrzył na mnie przez cały posiłek. Wtedy krzyknęła przez stół:

„Czy moglibyście przestać na siebie patrzeć?”

Mój mąż, siedzący obok mnie, wstał wściekły, chwycił gorącą patelnię z pieca i rzucił mi ją w twarz, mówiąc:

„Co za obrzydliwa kobieta.”

Płonący olej poparzył mi skórę i upadłam na podłogę, krzycząc. Powiedziałam z bólu.

„Nawet na niego nie spojrzałam.”

Wtedy chłopak mojej szwagierki z uśmiechem powiedział:

„Czemu kłamiesz? Uśmiechnąłeś się do mnie wcześniej.”

Wtedy moja teściowa straciła panowanie nad sobą. Złapała mnie, gdy leżałem na podłodze z poparzoną twarzą, i wyciągnęła za włosy z domu, mówiąc:

„Spadaj. Nigdy tu nie wracaj.”

Podczas gdy moja szwagierka i reszta uśmiechali się i śmiali, wtedy postanowiłem zniszczyć im wszystkim życie.

Olej uderzył mnie w twarz dokładnie o 19:43 we wtorek w marcu. Wiem, bo wpatrywałam się w kuchenny zegar, kiedy ratownicy medyczni mnie reanimowali, próbując skupić się na czymś innym niż ból rozchodzący się po policzku i szczęce. W szpitalu powiedziano mi, że to oparzenia drugiego i trzeciego stopnia; prawdopodobnie pozostaną blizny.

Szczęściarz? Jakież to trafne słowo.

Vincent w końcu pojawił się drugiego dnia. Wszedł do mojego pokoju szpitalnego, jakby nic się nie stało, niosąc tanie kwiaty z supermarketu. Pielęgniarka, która sprawdzała moje parametry życiowe, zatrzymała się i spojrzała na niego.

„Natalie, musimy porozmawiać o twoim zachowaniu” – zaczął.

Spojrzałem na niego jednym sprawnym okiem, drugie było wciąż opuchnięte i zamknięte.

“Wysiadać.”

„Zawstydziłaś mnie przed całą rodziną, flirtując z Bradleyem jak jakaś…”