* Adoptowała umierającego bezdomnego chłopca, który po latach wrócił jako miliarder

Pewnego burzliwego dnia Grace, młody bankier, wrócił do domu. Natychmiast spojrzał na coś, co sprawiło, że jego serce zaciemniło się. Rów, zalany wodą, leżał opuszczony, obciążony ciężarami, a cała jego bryła była przygnieciona deskami. Usta miał suche, a oczy zmiażdżone lodem.

Na krótko przed śmiercią Grace krzyknęła, gwałtownie nacisnęła galmę i wyskoczyła z samochodu. Vaughn pobiegł prosto do nowego.

„O Boże!” – zanuciła, opadając mu na kolano. Jego oddech stał się słaby, a ciało opadło jak w gorączce.

Bez wahania wzięła go w ramiona. Chrupkość mojego ciała uderzyła ją. Choć było tak łatwo, życie już mu uciekło.

Vona zaniosła go do samochodu i pobiegła do najbliższego gabinetu lekarskiego. Chłopiec miał na imię Divin. Po piętnastu latach życia, życie straciło już swoją porcję najdotkliwszych ciosów.

Yogo był kochany przez swoją matkę, a ona kochała go bardzo mocno. Aż pewnego dnia wydarzyła się tragedia: moja mama zginęła w wypadku samochodowym, kiedy jechała odebrać go ze szkoły.

Trzy miesiące po jej pogrzebie ojczyzna odebrała wszystko, co małe – dom, schronienie, mieszkanie – i pozbawiła Devinę tego, co było dozwolone. Samowystarczalna, głodna i bita, zagubiona na ulicach. Pewnego razu bardzo się rozchorowałam.

I tego burzliwego dnia, wyczerpania i głodu, nie do zniesienia, zalane okopy – tam, gdzie Grace go znała. Zabrali go od lekarza, aż go reanimowano.

Grace latami siedziała przed drzwiami, w mokrych ubraniach i z drżącymi rękami. Vaughn modlił się, żeby chłopak oprzytomniał. Jeśli lekarz cię znajdzie, pokręci głową ze zdumienia…