Arogancki miliarder wylał wino na głowę dozorcy – ale zaledwie 10 minut później zapłacił najwyższą cenę…

Noc była pełna blasku i przepychu. Żyrandole, polerowane marmurowe podłogi i skrzypce lśniły w sali balowej na najwyższym piętrze najbardziej prestiżowego pięciogwiazdkowego hotelu w Nowym Jorku. Panorama miasta lśniła przez szklane ściany, a smokingi i suknie wieczorowe wypełniały salę śmiechem i brzękiem kieliszków szampana.

W centrum tego wszystkiego znajdował się  Alexander Monroe  , miliarder po trzydziestce, znany ze swojego wartego miliardy dolarów imperium nieruchomości. Jego reputacja nie opierała się tylko na interesach, ale na arogancji. Ludzie szanowali jego władzę, ale szeptali o jego okrucieństwie. Dla Alexandra granica między bogatymi a biednymi nie ograniczała się jedynie do kwestii finansowych; była murem, który definiował wartość człowieka.

Tego wieczoru, gdy goście wznosili toast w złotym świetle, młoda woźna cicho wślizgnęła się do pokoju, aby posprzątać niewielką plamę.  Emily Rivera  , zaledwie 24-letnia, miała na sobie prosty niebieski uniform, a jej czarne włosy były związane z tyłu. Była delikatna, ale opanowana – kobieta, która w ciągu dnia pracowała na zmiany, a wieczorami studiowała w college’u społecznościowym. Każda wypłata pomagała opłacić czesne i wysłać pieniądze jej chorej matce w Teksasie.

Emily pochyliła się z mopem, żeby złapać kapiący na podłogę szampan. Jej rękaw otarł się o wypolerowane buty Alexandra, plamiąc skórę kilkoma kroplami wody.

Pokój zamarł.

Uśmiech Aleksandra zniknął. Spojrzał z pogardą w dół. „Masz pojęcie, ile te buty kosztują?” Jego głos przebił się przez muzykę. „Nie stać cię na nie nawet za dziesięć żyć”.

Tłum wymienił nerwowe spojrzenia, ale nikt nie odważył się interweniować.

Potem, z wyrachowaną brutalnością, Aleksander chwycił butelkę szampana ze stołu. Uniósł ją i przechylił do przodu, pozwalając, by zimny, złoty płyn wylał się na głowę Emily.