Będąc w ósmym miesiącu ciąży, przypadkowo usłyszałam, jak mój miliarder i jego matka knują…

Gdy przedzieraliśmy się przez labirynt zacienionych korytarzy, zaczął wyjaśniać plan. „Przygotowałem dodatkową drogę ucieczki” – mruknął, rozglądając się za każdym zagrożeniem. „To trochę niekonwencjonalne, ale zaprowadzi nas daleko poza zasięg Adriana”.

Wślizgnęliśmy się bocznymi drzwiami w noc. Przed nami rozciągał się pas startowy, a odległy blask miejskich świateł przypominał mi o życiu, które zostawiałem za sobą. Ojciec zaprowadził mnie do małego hangaru, gdzie czekał na mnie elegancki, nieoznakowany odrzutowiec z cicho szumiącymi silnikami, obietnicą wolności.

Pilotka, kobieta o bystrym spojrzeniu i uśmiechu, skinęła głową, gdy się zbliżyliśmy. „Gotowa, panie Mercer” – powiedziała, potwierdzając więź między nimi, która krystalizowała się latami zaufania i wspólnych misji.

Wsiadając na pokład, podtrzymywany ręką ojca, spojrzałem na budynek. Strażnik wciąż tam był, mówiąc coś natarczywie przez radio. Adrian wkrótce zorientuje się, że mnie nie ma. Ale wtedy będzie już za późno.

W samolocie zapadłem się w pluszowy, skórzany fotel, ogarnięty nagłą falą wyczerpania. Ojciec siedział naprzeciwko mnie, a jego wyraz twarzy łagodnieł, gdy na mnie patrzył.