Biedny student poślubił 71-letniego milionera. Siedem dni później młody mężczyzna był oszołomiony, słysząc niezwykłe oświadczyny od swojej wybranki.

Mając zaledwie 23 lata, Dmitrij Iwanow wyglądał na o wiele starszego, niż wskazywałby na to jego wiek.

Jako pracowity i pilny student prawa, wierzył, że wytrwałość i powaga to jego jedyna broń do zbudowania lepszej przyszłości. Jednak życie wciąż wystawiało go na próbę.

Dwa lata wcześniej zawał serca niespodziewanie zabrał jego ojca, wywracając wszystko do góry nogami. Mężczyzna, który był filarem rodziny, odszedł, pozostawiając Dmitrija z rolą głównego opiekuna.

Wraz ze smutkiem odkryto ukryte długi — niezapłacone rachunki i wezwania do zapłaty, które zdawały się mnożyć z każdym dniem.

Jej matka, Marina, była poważnie chora na raka. Rachunki za leczenie były ogromne, a leczenie pochłaniało resztki pieniędzy, które im pozostały.

Jego 14-letnia siostra, Klara, wciąż się uśmiechała i marzyła o zostaniu weterynarzem, nieświadoma powagi sytuacji. Dmitrij ukrywał przed nią najgorsze prawdy, aby chronić ją przed brutalną rzeczywistością.

Łączył studia z marnie płatnym stażem w kancelarii prawnej, desperacko próbując utrzymać rodzinę. Wieczorami siadał przy kuchennym stole, przytłoczony długami i strachem przed utratą wszystkiego.

Zastanawiał się, czy robi wystarczająco dużo, czy naprawdę może uratować matkę i zabezpieczyć przyszłość siostry, ale nie widział wyjścia… aż do momentu, gdy pewien zbieg okoliczności zmienił bieg spraw.

Pewnego dnia w pracy starszy prawnik zaprosił go na spotkanie towarzyskie. Dmitrij wahał się – nie miał ani czasu, ani pieniędzy, ani nawet odpowiedniego stroju – ale w końcu przyjął zaproszenie, licząc na nawiązanie kontaktów zawodowych.

Wydarzenie odbywało się w wystawnej rezydencji. Dmitrij czuł się zupełnie nie na miejscu, zagubiony pośród lśniących żyrandoli i eleganckich gości. Gdy próbował wtopić się w tłum, podeszła do niego starsza kobieta.

Nazywała się Elena Michajłowna. W wieku 71 lat emanowała cichym autorytetem, ale mówiła łagodnie.

„Ty nie jesteś z tego świata, prawda?” zapytała.