„Nie stać mnie na to” – wyszeptałem.
„Oczywiście, że możesz” – powiedziała słodko Ariana. „Właśnie opowiedziałaś nam o swoim ważnym kliencie. 50 000 dolarów, prawda? To dla ciebie teraz nic”.
Prawda była taka, że 50 000 dolarów rozłożyło się na sześć miesięcy pracy, a większość z nich została już przeznaczona na wydatki firmowe, czynsz i spłatę kredytów studenckich, w których pomocy odmówiła mi rodzina. Ta jedna kolacja pochłonęłaby wszystkie moje oszczędności. Ale nie mogłem zrobić kolejnej sceny, nie mogłem dać im więcej argumentów, żeby nazwać mnie niewdzięcznym, trudnym, dramatycznym.
Drżącymi rękami wyciągnąłem kartę kredytową i włożyłem ją do teczki. Kelner szybko ją zabrał, a ja zmusiłem się do uśmiechu, napiłem się wody i udawałem, że to mnie nie niszczy.
Kiedy kelner wrócił z moją kartą i rachunkiem, podpisałem się zdrętwiałymi palcami. 3270 dolarów za przywilej bycia upokarzanym przez ludzi, którzy powinni mnie kochać.
„Cóż, to było cudowne” – powiedziała Monika, ocierając usta serwetką. „Za miesiąc o tej samej porze”.
W przyszłym miesiącu? Spodziewali się, że to się stanie normą. Otworzyłem usta, żeby zaprotestować, żeby w końcu powiedzieć: „Dość!”, gdy głos przeciął gwar.
„Proszę, zaczekaj chwilę.”
Wszyscy ucichli. Babcia Eleanor, która milczała przez cały wieczór, stała po jej stronie stołu. Mimo 78 lat wciąż przyciągała uwagę. Jej srebrne włosy były idealnie ułożone, a postawa prosta jak drut. Coś w jej wyrazie twarzy sprawiło, że ścisnęło mnie w piersi. Restauracja zdawała się wstrzymywać oddech.
Babcia Eleanor zawsze była inna. Podczas gdy moi rodzice i rodzeństwo traktowali mnie jak obowiązek, to ona pojawiała się na szkolnych przedstawieniach, pamiętała o moich urodzinach, pytała o marzenia. Była też najbogatszą osobą, jaką znałam, miliarderką, która doszła do wszystkiego sama i zbudowała imperium farmaceutyczne od zera. Ostatnio była cichsza, obserwowała. Zauważyłam, że obserwuje spotkania rodzinne z taką intensywnością, że zastanawiałam się, o czym myśli.
„Mamo, co się stało?” – zapytała Monika z nutą irytacji w głosie. „Właśnie mieliśmy wychodzić”.
„Usiądźcie wszyscy”. Głos babci Eleanor brzmiał tak stanowczo, że nawet mój ojciec wyprostował się na krześle. „Mam coś do powiedzenia i będziecie słuchać”.
Ariana przewróciła oczami, ale nie odsunęła się od stołu. Blake sprawdził telefon pod stołem. Moi rodzice wymienili zdezorientowane spojrzenia. Spojrzenie babci Eleanor przesunęło się po każdym z nich, zanim zatrzymało się na mnie. W jej oczach coś zamigotało: może smutek, a może rozczarowanie wszystkimi innymi.
„Obserwuję tę rodzinę od lat” – zaczęła, jej głos był pewny, ale zimny. „Obserwuję, jak traktujesz Hailey. Jak zawsze ją traktowałeś”.
„Mamo, naprawdę?” zaprotestowała Monika. „To nie jest na to czas”.
„Cicho bądź”. Polecenie było tak ostre, że moja matka faktycznie je posłuchała. „Mam 78 lat i przez ostatnie kilka miesięcy myślałem o swoim dziedzictwie, o tym, gdzie powinny trafić moje pieniądze, kiedy mnie już nie będzie”.
Przy stole zapadła cisza. Widelec mojego ojca brzęknął o talerz, gdy go odstawił. Zadowolona mina Ariany zbladła.
„Wszyscy wiemy, jak to działa” – kontynuowała babcia Eleanor. „Większość mojego majątku trafia do Moniki, a następnie zostaje rozdzielona między wnuki. Tak stanowi obecny testament”.
Patrzyłem, jak twarz Ariany rozjaśnia się chciwością. Liczyła na ten spadek od lat.
„Ale poprosiłam mojego prawnika o sporządzenie nowego testamentu”. Babcia Eleanor wyciągnęła kopertę z torebki, podpisała ją i poświadczyła notarialnie wczoraj.
Cisza była dusząca.
„Nie mówisz poważnie” – powiedział Blake. „Zmieniasz testament z jakiego powodu? Z powodu głupiego żartu?”
„Żart?” Śmiech babci Eleanor był gorzki. „Od ponad dwóch dekad obserwuję, jak wyśmiewacie i poniżacie Hailey. Patrzę, jak ją wykluczacie, upokarzacie, traktujecie jak kogoś gorszego od człowieka. A dziś wieczorem każesz jej zapłacić za swój wybryk, śmiejąc się z niego”.
„Po prostu się bawiliśmy” – zaprotestowała Ariana, ale jej głos się załamał.
„Zabawa?” Babcia Eleanor powtórzyła to słowo z obrzydliwym posmakiem. „Myślisz, że okrucieństwo jest zabawne? Myślisz, że sprawianie komuś poczucia bezwartościowości to rozrywka?”
Serce waliło mi jak młotem. Babcia Eleanor powoli obeszła stół, aż stanęła obok mnie. Jej dłoń delikatnie spoczęła na moim ramieniu. „Hailey jest jedyną osobą w tej rodzinie, która wykazała się prawdziwym charakterem” – powiedziała. „Zapracowała na wszystko, co ma, zbudowała firmę od zera, bez waszej pomocy. Jest miła, utalentowana i odporna, pomimo waszych usilnych starań, żeby złamać jej ducha”.
„Mamo, przesadzasz” – powiedział Dean, ale w jego głosie brakowało przekonania.
„Naprawdę?” Babcia Eleanor uniosła brwi. „Monica, kiedy ostatnio pytałaś Hailey o jej życie? Naprawdę pytałaś i naprawdę słuchałaś odpowiedzi?” Usta mojej mamy otworzyły się i zamknęły. „Blake, czy kiedykolwiek pogratulowałeś siostrze jej osiągnięć? Czy kiedykolwiek doceniłeś jej sukces?” Mój brat wpatrywał się w talerz. „Ariana, czy poświęciłaś choć jeden dzień na traktowanie Hailey jak członka rodziny, a nie jak służącej?” Twarz mojej siostry poczerwieniała ze złości i zażenowania.
Babcia Eleanor spojrzała na każdego z nich z wyraźnym rozczarowaniem. „Wszyscy ponieśliście spektakularną porażkę. Przygarnęliście małą dziewczynkę, która straciła wszystko, i zamiast dać jej miłość i wsparcie, spędziliście 22 lata, każąc jej płacić za dobroć, której nigdy tak naprawdę nie okazaliście”.
Ciężar jej słów opadł na stół niczym ciężki koc. Inni goście przestali udawać, że nie słuchają. Kelnerzy krążyli w pewnej odległości.
„Więc oto, co się stanie” – powiedziała babcia Eleanor, a jej głos nabierał siły. „Cały mój majątek – każdy dolar, każda nieruchomość, każda inwestycja – trafi do Hailey”.
Eksplozja była natychmiastowa. „Co?” – wrzasnęła Ariana, zrywając się na równe nogi. „Nie możesz tego zrobić! To niesprawiedliwe!”
Blake uderzył dłonią w stół. „Mamo, zastanów się, co mówisz” – błagała Monica. „Mówisz o miliardach dolarów! Hailey nawet nie jest rodziną!”
„Przestańcie”. Polecenie babci Eleanor ponownie ich uciszyło. „Hailey jest dla mnie bardziej rodziną niż ktokolwiek z was kiedykolwiek. Zasłużyła na to nie więzami krwi, ale charakterem. Bo jest lepszym człowiekiem niż wy wszyscy razem wzięci”.
Siedziałam jak sparaliżowana, niezdolna przetworzyć tego, co się działo. Miliardy dolarów. Cały majątek babci Eleanor. To było niemożliwe, nierealne.
„Jesteś manipulowany” – powiedział Dean z rozpaczą. „Hailey musiała coś zrobić”.
„Hailey nic nie zrobiła, tylko przetrwała twoją przemoc” – przerwała mu babcia Eleanor. „I to się skończy dziś wieczorem”. Wyciągnęła telefon i zadzwoniła. „Grant. Tu Eleanor. Tak. Złóż natychmiast nowy testament. Upewnij się, że jest niepodważalny i przygotuj dokumenty powiernicze dla Hailey”.
Twarze mojej rodziny wyrażały od szoku, przez wściekłość, po niedowierzanie. Ariana wyglądała, jakby miała zemdleć. Twarz Blake’a zrobiła się fioletowa. Moi rodzice zdawali się postarzać o dekadę w ciągu kilku sekund.
„To jeszcze nie koniec” – syknęła do mnie Ariana. „Będziemy się o to kwestionować. Będziemy z tobą walczyć w sądzie”.
zobacz więcej na następnej stronie
Reklama
Yo Make również polubił
Pyszny budyń ryżowy w 25 minut – szybki deser, który zachwyci każdego!
* Pierwszą rzeczą, jaką dziewczyna zrobiła po wyjściu z więzienia, było zaniesienie bukietu na grób męża. I kiedy pochyliła się, żeby położyć kwiaty, zauważyła…
Trzy tygodnie po tym, jak moi rodzice dali mojej siostrze dom, spłacałem ratę kredytu hipotecznego
Miękkie ciasteczka kefirowe