Chciałem się zrelaksować w moim domku nad jeziorem, ale żona mojego brata była już w środku z całą rodziną i krzyczała: „Co ta głupia pijawka tu robi? Wynoś się!”. Uśmiechnąłem się i powiedziałem: „Dobra, wyjdę!”. Ale to, co zrobiłem, zamieniło jej życie w piekło… (

Próbowała zaciągnąć kredyt hipoteczny na 200 000 dolarów pod zastaw mojej nieruchomości. „To kradzież tożsamości” – powiedziałem, a głos trząsł mi się z wściekłości. „Ta kobieta jest żoną mojego brata i systematycznie próbuje ukraść moją własność”. Wyraz twarzy Toma stwardniał. „Muszę zrobić kopie wszystkiego i natychmiast zgłosić to do naszego wydziału ds. oszustw. Skoordynują to z organami ścigania.

Zakres tego, co Vanessa próbowała zrobić, był oszałamiający. Nie chciała tylko spędzić weekendu w domku nad jeziorem. Chciała go całkowicie ukraść, sprzedając go lub zastawiając i zabierając gotówkę. Sfałszowane SMS-y i wizyta rodziny były prawdopodobnie jej sposobem na udowodnienie sobie jakichś praw do nieruchomości, być może jako dowodu, że ma do niej stały dostęp i prawa.

Kiedy wróciłem do detektyw Connelly z tymi nowymi informacjami, jej zachowanie całkowicie się zmieniło. „To teraz poważna sprawa” – powiedziała, już wyciągając kolejne formularze. Mówimy o próbie oszustwa hipotecznego, kradzieży tożsamości na znacznie większą skalę i spisku mającym na celu popełnienie oszustwa na rynku nieruchomości. Kwoty, o które chodzi, sprawiają, że jest to przestępstwo, za które grozi dotkliwa kara więzienia w przypadku skazania.

Jak długo to planowała? – zastanawiałem się na głos. Sądząc po tym, co mi powiedziałeś, co najmniej 8 do 10 miesięcy, może dłużej. Detektyw Connelly odchyliła się na krześle. Ludzie nie budzą się pewnego dnia i nie decydują się na oszustwo hipoteczne. To wymaga badań, planowania i wielokrotnych prób. W jakiś sposób zdobyła twój numer ubezpieczenia społecznego.

Marcus miałby dostęp do dokumentów rodzinnych. Przerwałem. Dzieliliśmy komórkę lokatorską po tym, jak nasi rodzice się zmniejszyli. Miałem tam kopie ważnych dokumentów. Pewnie w ten sposób je zdobyła. Potrzebowała kilku twoich danych osobowych, żeby dojść tak daleko z tym wnioskiem o kredyt hipoteczny. Zdrada zraniła ją głębiej niż cokolwiek innego.

Marcus mógł nie wiedzieć, co robi Vanessa, ale jego niedbalstwo w kwestii dokumentów rodzinnych umożliwiło jej popełnienie przestępstw. W ciągu następnego tygodnia śledztwo szybko się rozszerzyło. Detektyw Connelly odkrył, że Vanessa próbowała również otworzyć dwie karty kredytowe na moje nazwisko, choć oba wnioski zostały odrzucone z powodu zamrożenia kredytu, które wprowadziłem lata temu po wcześniejszej aferze kradzieży tożsamości.

Próbowała włamać się na moje konto bankowe, podając się za mnie i mówiąc, że zgubiła PIN. Skontaktowała się nawet z moim ubezpieczycielem domu, pytając o szczegóły polisy na domek nad jeziorem. Każde odkrycie sprawiało, że czułem się coraz bardziej pokrzywdzony. Ta kobieta przez miesiące próbowała systematycznie kraść moją tożsamość na moim terenie, siedząc naprzeciwko mnie przy rodzinnych obiadach i udając miłą osobę.

Przypomniało mi się jedno Święto Dziękczynienia sprzed zaledwie 6 miesięcy. Vanessa pochwaliła moją sukienkę i zapytała o moją pracę w szpitalu. Wydawała się szczerze zainteresowana moim życiem. Teraz zrozumiałam, że szukała informacji, pytań bezpieczeństwa, danych osobowych – wszystkiego, co mogłaby wykorzystać w swoich intrygach.

Marcus w końcu do mnie zadzwonił, po tym jak detektyw Connelly skontaktował się z nim w sprawie przesłuchania. Mówią, że Vanessa próbowała wziąć kredyt hipoteczny na twój dom – powiedział głuchym głosem. Mówią, że ukradła twoją tożsamość. Powiedz mi, że to nieprawda. Każde słowo jest prawdą. Planowała to od miesięcy, Marcus. Weekend w domku nad jeziorem nie był spontaniczny.

To była część o wiele większego planu kradzieży mojego majątku. Nie rozumiem. Nie mamy kłopotów finansowych. Nie potrzebujemy pieniędzy aż tak bardzo. Jesteś tego pewien? – zapytałem dosadnie. Bo policja zdaje się uważać, że za oszustwami na tak dużą skalę zazwyczaj stoi desperacja finansowa. Cisza się przeciągała. W końcu Marcus przemówił, jego głos był ledwie szeptem.

Dużo robiła zakupów. Ubrania od projektantów, droga biżuteria. Myślałem, że korzysta z własnych pieniędzy z pracy, ale jej pensja nie jest aż tak wysoka. O Boże. Musisz sprawdzić swoje karty kredytowe i konta bankowe, Marcus. Wszystkie, i to natychmiast. Obiecał, że to zrobi i się rozłączył. Dwie godziny później oddzwonił i usłyszałem, że płakał.

„Wykorzystała maksymalnie trzy karty kredytowe, o których istnieniu nie wiedziałem” – powiedział łamiącym się głosem. „Są na moje nazwisko, ale nigdy się o nie nie starałem. Mamy 85 000 dolarów długu, a ja nie miałem o tym pojęcia. Przechwytywała wyciągi, zanim zdążyłem je zobaczyć”. Mój gniew na Marcusa nieco osłabł. „On też był ofiarą, tylko w inny sposób.

„Musisz to zgłosić również policji” – powiedziałem mu delikatnie. „Ona też dopuściła się oszustwa przeciwko tobie. Nie mogę wysłać mojej żony do więzienia. Nie jest osobą, za którą ją uważałeś, Marcus. To przestępczyni, która systematycznie okradała nas oboje. To, co się stanie później, nie będzie polegało na tym, że wyślesz ją do więzienia. Chodzi o to, że poniesie konsekwencje swoich czynów.

Minął kolejny tydzień, zanim Vanessa została formalnie aresztowana. Marcus zadzwonił do mnie z komisariatu, zdruzgotany. Została zatrzymana w ich mieszkaniu, a kaucja została ustalona na 50 000 dolarów z powodu obaw o ucieczkę. Jej rodzice nie stać na kaucję, powiedział Marcus. A ja nie zamierzam.

Czy to źle? Czy jestem okropnym mężem? Jesteś mężem, którego okłamano i okradziono. Poprawiłem. Nic jej nie jesteś winien. Vanessa spędziła trzy dni w więzieniu, zanim jej rodzicom w końcu udało się zebrać pieniądze na kaucję. Do tego czasu lokalne wiadomości podchwyciły już historię o rozległym oszustwie.

Jej zdjęcie pojawiło się na stronie internetowej, jako kobiety, która próbowała ukraść majątek członka rodziny w ramach skomplikowanego planu. Poczułam ogromną ulgę. Za każdym razem, gdy ktoś mówił mi, żebym po prostu odpuściła, wybaczyła i zapomniała, gryzłam się w język. Teraz wszyscy mogli zobaczyć, jaką osobą była Vanessa. Zadzwoniła moja matka, w końcu rozumiejąc całą prawdę.

„Jestem ci winna przeprosiny” – powiedziała głosem ochrypłym od emocji. „Myślałam, że jesteś drobiazgowa w sprawie domku nad jeziorem. Nie miałam pojęcia o wszystkim, co zrobiła. To oszustka, mamo. Bardzo dobra. Oszukała nas wszystkich. Twoja babcia byłaby taka dumna z tego, jak się broniłaś” – powiedziała cicho mama.

„Przepraszam, że nie wspierałam cię od początku. Ta rozmowa znaczyła dla mnie więcej, niż się spodziewałam. Wsparcie w mojej rodzinie zostało nadszarpnięte, ale powoli się odbudowywało. Wszyscy oprócz Vanessy. Starannie prowadzona obecność Vanessy w mediach społecznościowych zaczęła się rozpadać. Ludzie, którzy rozpoznali tę historię, skojarzyli ją z jej postami o rodzinnym domku nad jeziorem.

Komentarze pod jej zdjęciem zmieniły się z podziwu w oskarżenie. Ktoś znalazł dokumenty nieruchomości, na których widniało moje nazwisko, jako jedynego właściciela, i opublikował je publicznie. Inna osoba odkopała skargi na hałas z tego weekendu. Usunęła swoje konto na Instagramie w ciągu 48 godzin od momentu, gdy artykuł stał się viralem, ale szkody zostały wyrządzone.

Zrzuty ekranu z jej postów zostały zapisane i szeroko udostępnione. Znali ją ludzie z pracy, z siłowni, z okolicy. Wszyscy widzieli dowody jej kłamstw. Później dowiedziałem się, że kilka jej znajomych zwróciło jej uwagę na rozbieżności w jej opowieściach, a ona pogłębiła kłamstwa, twierdząc, że jestem zazdrosną szwagierką, która próbuje zrujnować jej życie. Ta narracja mogłaby zadziałać, gdyby dowody nie były tak przytłaczające.

Otrzymałem niespodziewanego maila od kobiety o imieniu Jennifer Hayes, która przedstawiła się jako była współlokatorka Vanessy z czasów studiów. Zapytała, czy moglibyśmy się spotkać na kawę, mówiąc, że ma informacje, które mogą mi się przydać. Zaciekawiony i ostrożny, zgodziłem się spotkać w miejscu publicznym. Jennifer okazała się drobną blondynką ze zmarszczkami wokół oczu.

Siedziała naprzeciwko mnie w kawiarni, nerwowo mieszając latte. Zastanawiałam się, czy się z nią skontaktować – zaczęła. Ale po obejrzeniu relacji w wiadomościach poczułam, że muszę cię ostrzec, że to nie jest dla niej nowe zachowanie. Co masz na myśli? Jennifer wzięła głęboki oddech. Na studiach Vanessa ukradła moją tożsamość, żeby otworzyć kartę kredytową w sklepie.

Kupiła towar za jakieś 3000 dolarów, zanim się o tym dowiedziałem. Kiedy się z nią skonfrontowałem, rozpłakała się i powiedziała, że ​​ma uzależnienie od zakupów i potrzebuje pomocy. Byłem młody i głupi, więc zamiast wnosić oskarżenie, pozwoliłem jej spłacać dług w ratach. Spłaciła ci? Mniej więcej połowę. Potem zmieniła szkołę i już nigdy o niej nie słyszałem.

Zbagatelizowałem stratę, bo nie chciałem mieć kłopotów z dochodzeniem jej na drodze prawnej. Jennifer spojrzała na swoją filiżankę, ale nie zapłaciła reszty. I ewidentnie nigdy nie przestała. Czemu wcześniej się nie przyznałaś? Starałem się nie mówić o żadnych oskarżeniach, bo wstydziłem się, że pozwoliłem jej na to.

I szczerze mówiąc, przekonałem sam siebie, że może zmieniła zdanie, że studia to po prostu trudny okres. Ale ludzie nie zmieniają tego fundamentalnie, prawda? Schemat jest. Podziękowałem Jennifer za zgłoszenie i poprosiłem ją o dane kontaktowe. Detektyw Connelly był bardzo zainteresowany tym wcześniejszym incydentem, ponieważ ukształtował on pewien schemat zachowań, który wzmocniłby sprawę przeciwko Vanessie.

Wcześniejsze złe czyny mogą zostać wykorzystane w sądzie do wykazania zamiaru i wiedzy. Detektyw Connelly wyjaśniła, że ​​jeśli zrobiła to wcześniej, to dowodzi, że wiedziała, że ​​robi źle. Nie był to błąd ani nieporozumienie. Rozprawa wstępna została zaplanowana na koniec sierpnia. Marcus złożył już wtedy pozew o rozwód i w pełni współpracował w śledztwie.

Odkrył jeszcze więcej fałszywych kart kredytowych i pożyczek, które Vanessa zaciągnęła na jego nazwisko. Jego historia kredytowa została zrujnowana i musiał współpracować z doradcą finansowym, aby dowiedzieć się, jak wydostać się z dołka, który stworzyła. Uczestniczyłem w rozprawie wstępnej, siedząc z tyłu sali sądowej. Vanessa wyglądała na mniejszą, niż pamiętałem, ubrana konserwatywnie w granatowy garnitur, prawdopodobnie pożyczony.