Dowiedziałem się, że szef mojej matki jej nie szanuje, więc postanowiłem porozmawiać z nim o tym w obecności wszystkich w biurze.

Serce mi pękło, a we mnie narastał gniew. Mama zbagatelizowała to, kiedy ją o to zapytałam, ale nie mogłam się od tego uwolnić.

Kiedy dostałam zaproszenie na kolację z okazji wręczenia nagród Richarda, wiedziałam, że to moja szansa. Z pomocą córki Richarda, Zoe – która chodziła ze mną do szkoły – zdobyłam nagrania jego okrutnych słów.

Podczas uroczystości, gdy Richard wygłaszał przemówienie, w sali nagle rozległ się jego własny głos, obrażający moją mamę.

Wszyscy zamarli. Zrobiłam krok naprzód i powiedziałam: „Mówisz o mojej matce – tej, która dotrzymuje ci towarzystwa”.

Wstyd zalał twarz Richarda. Przed rodziną i kolegami przeprosił matkę i obiecał naprawić szkody.

Tydzień później mojej mamie zaproponowano stanowisko kierownicze z własnym zespołem i pensją, która w końcu jej odpowiadała.

Mama nadal robi zakupy w sklepach z używaną odzieżą, ale teraz z wyboru, a nie z konieczności.

Każdego dnia przychodzi do swojego biura z podniesioną głową, wiedząc, że jej wartość nie wynika z tego, co nosi, ale z tego, kim jest.