Dziewczyna poszła na policję z płaczem: «proszę za mną do domu» — przyszli i rozpłakali się, gdy zobaczyli tę scenę…

Olivia w poczekalni, zwinięta na krześle, chwytając plecak jak tarczę. Nie jadła od rana. Sarah kupiła jej kanapkę, ale Olivia wzięła tylko kilka kęsów, zanim zapytała: «Czy mogę teraz zobaczyć moją mamę?

Zaistnienie wstrząsu w obu przypadkach. Po zmianie zostało zmienione u jej boku. Kiedy przybyły Służby Ochrony Dzieci, Olivia przylgnęła do Jamesa. «Proszę, nie zabieram mnie od niej» — odpowiedziała. «Ona po prostu potrzebna pomoc. Można się nią swobodnie.”

James uklęknął, podtrzymując głos. — Nikt cię nie zabierze, Olivio. Jesteśmy tutaj, aby podzielić się, że ty i twoja mama otrzymacie pomoc, a nie podzielicie was.”

Wiadomość o małej dziewczynce, która wpadła na posterunek policji, szybko się rozeszła. W ciągu kilku dni historia podlega w wiadomościach. Zacznijy napływać darowizny-zbiorniki z tlenem, żywność i pieniądze na rachunki medyczne. Lokalny kościół zorganizował dostawę żywności, a sąsiedzi zgłosili się na ochotnika do naprawy domu Parkera: naprawy okien, oczyszczenia podwórka i zaopatrzenia kuchni.

Kiedy James odwiedził szpital tydzień później, Anna miała więcej na twarzy. Olivia prowadnica u jej boku, kolorując w zeszycie. Kiedy uderzy Jamesa, podskoczy, przytulając go mocno. «Powiedziałem mamie, że wrócisz» — powiedziała z dumą.

Anna, jej alternatywny słaby, ale stabilniejszy, szepnęła: «dałaś nam więcej niż pomoc-dałaś nam szansę.»

Wylanie świadomości społecznej nadal. Zbiór pieniędzy objęła lekarzy Anny, a Olivia otrzymana od Sary szkolne, ubrania, a nawet pluszowego misia w maleńkim policyjnym mundurze. Olivia przytulała każdą noc, nazywając się „oficerem Teddy”.

Dla Jamesa, który nosił odznakę od ponad dekady, ta sprawa była inna. Niekontrolowane o aresztowania ani raporty o przestępstwach. Chodziło o miłość, przetrwanie i dziecko dziecka, które nie występuje w rodzinie.

Kilka miesięcy później Anna została wypisana, ustabilizowana na wyciągnięciu. Kiedy do naprawy domu, rozpłakała się. Niegdyś ciemny salon miał teraz świeżą farbę, światło dzienne i zaopatrzoną spiżarnię.

— czuli, że straciliśmy wszystko-szepnęła Anna, przytulając Olivię. «Ale mnie uratowałeś.»

Olivia rozpromieniła się, ściskając swoje pluszowego misia. «Mówiłem ci, że ktoś mógłby pomóc.»

James i Sarah stali w urządzeniach, cicho. Dla nich nie była to tylko kolejna sprawa złożona — przez dowód na to, co może się stać, gdy ludzie słuchają i później.

Tej zimy Parkerzy uczestniczą w uroczystościach głównych komendy głównej policji. Olivia, ubrana w jaskrawoczerwonym płaszczu, pobiegła do Jamesa, machając. «Spójrz! Moja mama jest coraz lepsza!»krzyknęła dumnie.

Anna szła powoli, ale z siłą, słuchając ciepła. «Wszystko znamy odwadze Olivii — i ty.”

James przekręcił głowę. «Jesteś to sobie winni. Olivia powiedziała, a ty chcesz walczyć. Właśnie się pojawiliśmy.”

Dla Olivii życie nie polega już na strachu przed samotnością. Miała matkę, społeczność, która się troszczyła, i dwóch oficerów, których nigdy nie zapomniano.

Kiedy James uważa, jak matka i córka odchodzą razem, uwzględniają kwestię z czymś konkretnym: czasami najwięksi bohaterowie nie noszą odznak ani mundurów. Czasami są to małe dzieci z łzami twarzy, wbiegające na komisariat policji, odpowiedziały nieznajomych, aby poszli za nimi do domu.