Generał nakazał ściąć włosy szeregowemu za „brak szacunku” – potem zauważył ukrytą odznakę i zdał sobie sprawę, że zhańbił legendę

Rozdział 1 — Idealny plac apelowy

Szary świt oblewał Fort Reynolds stalą i symetrią. Formacje lśniły. Buty odbijały niebo. Mundury były ostre jak brzytwa, wstrzymywano oddech, oczy wpatrzone przed siebie. W takie poranki dyscyplina nie była wytyczną – była powietrzem, którym wszyscy oddychali.

Chrupnięcie żwiru oznajmiło obecność generała Marcusa, zanim jeszcze pojawił się w polu widzenia. Każdy żołnierz znał ten rytm: inspekcja, precyzja, konsekwencja.

Na końcu Trzeciego Plutonu stała szeregowa Alara Hayes – opanowana, słynąca z bezbłędnej uległości. Jej ciemne włosy spływały spod czapki splecione w warkocz.

Jedno pasmo — będące jedynie linią cienia — oderwało się i złapało światło.

Dla większości nic. Dla Marcusa brak współpracy .

Rozdział 2 — Cięcie słyszane przez całą bazę

„ Proszę wystąpić, szeregowy Hayes! ”

Alara poruszała się bez drżenia. Broda na wysokości, wzrok skierowany prosto, głos cichy.

„Albo ty przestrzegasz standardów, albo standardy przestrzegają ciebie” – warknął Marcus, krążąc. „Jeśli jakiś szczegół jest poniżej twojego poziomu, misja też będzie poniżej twojego poziomu”.

Wyjął z torby nożyce do strzyżenia – szybko, z wprawą – i jednym ruchem obciął warkocz . Włosy opadły na ziemię niczym ciemna wstążka.

Rozległy się westchnienia, a potem zniknęły w tej samej sztywnej ciszy, która pochłaniała każdy fałszywy krok na tym terenie.

Alara nawet nie drgnęła. „ Zrozumiałem, proszę pana. ”

Marcus upuścił warkocz. „Następnym razem pamiętaj, jak wygląda szacunek”.

Odwrócił się, by iść dalej, ale zamarł.