Having left his wife penniless after the divorce, Anton rubbed his hands with satisfaction. And three years later, when he accidentally ran into his ex, he couldn’t believe his eyes.

Albina nie wiedziała, co powiedzieć. Anton jakby zniknął z ich życia.

Albina ledwo zdołała wygospodarować wolne w pracy i poszła do biura. Tam czekał ją szok. Okazało się, że dziadek przez całe życie po cichu skupował akcje różnych firm. A teraz cały spadek zostawił ukochanej wnuczce.

Albina nie mogła uwierzyć własnym uszom.

Przypomniała sobie, jak dziadek zawsze mawiał: „Oszczędzaj grosze, wnuczko. Kiedyś się przydadzą”. Teraz Shae zrozumiała.

Albina postanowiła mądrze wykorzystać pieniądze.
Zapisała się na kursy dokształcające, żeby wrócić do zawodu. Część funduszy zainwestowała w mały biznes. Otworzyła kawiarnię w ich okolicy.

Czasami praca w jadalni sprawiała jej przyjemność – pomagało jej to lepiej poczuć atmosferę kawiarni i porozmawiać z gośćmi.

Albina naturalnie odwróciła się, żeby powitać nowych gości – i zamarła. To Anton. Obok niego siedziała młoda, atrakcyjna blondynka. Podeszła do stolika, który wybrali małżonkowie.

Tylko dla przykładu
— Dzień dobry. Co pani chce zamówić? — zapytała Albina.

Anton podniósł wzrok znad menu i wpatrywał się w swoją byłą żonę zszokowany:

— Albino? Pracujesz tu jako kelnerka?

— Tak, pracuję tutaj — odpowiedziała spokojnie kobieta. — Więc co pani zamówi?

— Dwa cappuccino i croissanty — powiedział Anton. — Spójrz na siebie, masz pecha. Myślałam, że nadal pracujesz jako sprzątaczka. — uśmiechnął się ironicznie.

— Twoje zamówienie będzie gotowe za kilka minut — powiedziała.

Kiedy Albina przyniosła zamówienie, Anton nie mógł już nic dodać ani ująć:
— Całkiem nieźle ci idzie. Może serwowanie kawy to twoje powołanie?

Albina nic nie powiedziała.

— Albina! Jak się masz? To może omówimy naszą propozycję? Masz teraz czas?

Albina uśmiechnęła się:

— No cóż, jak widzisz, trochę dorabiam.

Drugi mężczyzna się roześmiał.

— Ty, jak zwykle. W twojej sytuacji wszyscy siedzą w biurach, a ty jesteś wśród ludzi.

Albina powiedziała:

Tylko dla przykładu
— Smacznego.

Anton siedział z otwartą buzią.

— Więc jesteś właścicielem? — w końcu udało mu się zapytać.

Albina uśmiechnęła się:

— Tak, to moja kawiarnia. Smacznego. Jeśli czegoś potrzebujesz, możesz zapytać kelnerkę Lenę.

I Albina weszła do biura. Czuła na plecach zaskoczone spojrzenie byłego męża. Było oczywiste, że w końcu uwolniła się od przeszłości.