Kiedy mąż odszedł, Priya miała zaledwie 25 lat.
Wyjechał do pracy za granicę i nigdy więcej się z nią nie skontaktował.
Priya dużo płakała… ale nawet ze łzami w oczach, z miłością przygotowywała owsiankę dla teściowej.
Pani Amma, jej teściowa, doznała udaru. Była całkowicie przykuta do łóżka i we wszystkim polegała na Priyi.
Wszyscy radzili jej, żeby wróciła do rodziny i zaczęła nowe życie.
Ale Priya tylko słodko się uśmiechała.
Od dnia ślubu Amma traktowała ją jak córkę.
Kiedyś, gdy Priya poważnie zachorowała, to Amma spędziła przy niej całą noc, sprawdzając jej leki i ciepłą wodę.
A kiedy Priya czuła się załamana lub zagubiona, Amma trzymała ją za rękę i szeptała:
„Wciąż tu jestem, beto”.
Więc Priya została.
Dzień po dniu gotowała, sprzątała, prała, pomagała w rehabilitacji i karmiła Ammę.
W chłodne dni, gdy Amma drżała, Priya masowała ją ciepłym olejem i okładała jej kończyny, aby mogła spokojnie spać.
Nawet gdy była wyczerpana, Priya gotowała jej ulubioną owsiankę i podawała jej ją łyżka po łyżce.
Amma patrzyła na nią z milczącą wdzięcznością – zbyt głęboką, by wyrazić ją słowami.
Minęło dwadzieścia lat.
W włosach Priyi zaczęły pojawiać się siwe włosy.
Sąsiedzi szeptali z podziwem:
„Kto w tym życiu ma takie serce?”
Kilku mężczyzn próbowało ją uwieść.
Delikatnie pokręciła głową:
„Dopóki Amma żyje, nie mogę odejść”.
Pewnego dnia stan zdrowia Ammy zaczął się pogarszać.
Zadzwoniła do Priyi, wzięła ją za rękę drżącymi palcami i wyszeptała:
„Dziękuję, moje dziecko… Ale jest coś, czego ci nigdy nie powiedziałam”.
Priya nachyliła się bliżej, wstrzymując oddech.
Amma przemówiła cicho:
Yo Make również polubił
„Marino Pietrowna, mówiłem ci, że nie kupimy tego mieszkania!” Nie mogłem już wytrzymać, kiedy zobaczyłem teściową u notariusza z naszymi dokumentami.
Moja sąsiadka obiecała mi 250 dolarów za sprzątanie jej domu przez dwa dni — ale kiedy odmówiła zapłaty, upewniłem się, że nigdy o tym nie zapomni
Jak zrobić domowy bulion warzywny, wychodzi bogatszy niż kupiony!
Lekarze stwierdzili, że moje dziecko nie daje znaku życia — ale kiedy mój 7-latek wyszeptał: „Jestem twoim starszym bratem”, stało się coś nie do pomyślenia. Krzyk, który nastąpił, zmienił wszystko, co wiedzieliśmy o życiu, miłości i cudach.