Kiedy mała dziewczynka w żółtej sukience wchodzi sama do siedziby międzynarodowej korporacji i oznajmia

Ale Clara podbiegła do niej i mocno objęła ją w pasie. — powiedziałem im wszystko, mamo. Wszystko, czego mnie nauczyłeś.

Richard podszedł do nich. — Pani Wilson — powiedziała ciepło — pani córka właśnie wygłosiła jedną z najważniejszych postaci, jaka jest od lat. Wychowała panią wyjątkowego.

Głos Angeli się załamał. — Ona tylko odmówiła, ponownie w siebie zaprzeczała.

Richard przeszedł się. — W takim przypadku sprawmy, przez skutki skutku. Posada jest pani.

W pokoju zastosowano ciche oklaski. Angela zakryła usta ze zdumienia. Clara promieniała, a łzy błyszczały na jej policzkach.

Późnym popołudniem, gdy wychodzi razem, trzymając się za ręce, dziesięć sam ochroniarz, który wcześniej pojawił się Clarę, pojawił się jej kciuk w górę. — Dobra robota, mała.

Clara mogła się szeroko. — Mówiłam, proszę pana. Potrzebowałem tylko szansy.

Słońce wlewało się przez szklaną ścianę, zalewając marmurową sieć złotych.

A gdy drzwi zamknęły się za nimi, wszyscy, którzy byli świadkami tej porynki, drobne jedno — odwaga nie zawsze nosi garnitur.

Czasami ma sobie żółtą odmianę i plecak pełen marzeń.