Kiedy mąż mnie zaczepił, bo nie gotowałam, mając 40°C gorączki, podpisałam papiery rozwodowe. Teściowa krzyczała, że ​​skończę żebrać na ulicy, ale moja jedna odpowiedź wprawiła ją w osłupienie…

W pokoju zapadła cisza. Hung, który wybiegł z domu, krzyknąć, zamarł pod moim spojrzeniem. Po raz pierwszy nie bałem się.

przeszedłem wszystko z małą walizką. Sąsiedzi szeptali, gdy odchodziłam: „Biedna, ale dzielna”.

Życie po tym nie było grzejnikiem. Wynająłem malutki pokój, wróciłem do pracy i powoli wracałem do zdrowia. Ale każda ranga, budząc się, czułem ulgę. Koniec z następującymi klapsami, koniec z nocami w strachu.

Miesiąc później odzyskałem siły i zapał. Praca szła mi wspieraj, przyjaciele mnie wspierali, a koledzy oferowali wsparcie. Zrozumiałe, że szczęście nie istnieje w domu, ale w kontroli i kontroli.

Jednak Hung i jego matka zostali w wyniku upadku. Wieść o okrucieństwie Hunga rozeszła się po okolicy, a ich sklep zniknął klientów. Ludzie unikali ich, arogacja pani Lanh.

Z biegiem miesięcy się silniejszy, bardziej wolny. Często wracam myślami do tej gorączkowej nocy – to był punkt zwrotny, który mnie był.

Rozwiązanie zostało wydane, czy zostało zwolnione. Zaśmiałam się.

„Żałuję? Nie. Jedyne, czego żałuję, to, że nie odszedłem wcześniej. Gdybym nie otrzymał tych papierów dnia, nadal żyłbym jak cień. Teraz jestem wolny, a wolność do daru ze wszystkich”.