Kiedy mój mąż gotował w kuchni, jego współpracownik napisał SMS-a: „Tęsknię za tobą”. Odpowiedziałam za niego: „Wpadnij, żony nie ma”. Kiedy zadzwonił dzwonek do drzwi i pojawiła się Julia w bardzo obcisłej czerwonej spódnicy, mój mąż zbladł.

Tęsknię za tobą.

Te trzy słowa rozbłysły na ekranie telefonu mojego męża niczym ostrzegawczy płomień w środku naszego spokojnego niedzielnego popołudnia. Stałam jak sparaliżowana w salonie, wpatrując się w powiadomienie, które właśnie się pojawiło, gdy Brian był w kuchni i przygotowywał swojego słynnego kurczaka po parmeńsku.

Wiadomość była od osoby o imieniu Julia, a mała emotikonka serduszka na końcu jej imienia w jego kontaktach powiedziała mi wszystko, co musiałam wiedzieć.

Nazywam się Jennifer. Mam trzydzieści dwa lata. Jestem żoną Briana od siedmiu lat i do tego momentu myślałam, że dokładnie wiem, jak wygląda moje życie.

Mieszkaliśmy w skromnym, ale wygodnym domu w Nashville w stanie Tennessee, takim z werandą okalającą dom i wystarczającą ilością miejsca dla dwójki dzieci, o których planowaliśmy kiedyś mieć. Pracowałam jako kierownik projektu w firmie produkującej meble Oaken Light, zajmując się logistyką i relacjami z klientami. Brian pracował jako przedstawiciel handlowy w firmie dystrybuującej sprzęt medyczny, co wymagało od niego okazjonalnych podróży i częstszego zostawania po godzinach, niż bym sobie tego życzyła.

Znaki te były widoczne od tygodni.

Zauważyłam, jak zaczął trzymać telefon ekranem do dołu na każdej powierzchni. Jak wychodził na zewnątrz, żeby odebrać telefon, twierdząc, że na werandzie zasięg jest lepszy. Jak nagle stał się bardziej uważny rano, całując mnie w czoło przed wyjściem do pracy, jakby próbował przekonać nas oboje, że wszystko jest w porządku.

Zauważyłam, że ma nowe perfumy, karnet na siłownię, z którego zaczął korzystać, i to, z jaką ostrożnością usuwa wiadomości tekstowe każdego wieczoru przed pójściem spać.

Mówiłam sobie, że jestem paranoiczką. Mówiłam sobie, że siedem lat małżeństwa coś znaczy, że przysięga małżeńska, którą złożyliśmy w tym małym kościółku w centrum miasta, była silniejsza niż moje kompleksy. Mówiłam sobie, że Brian mnie kocha, że ​​nigdy nie zdradzi życia, które razem zbudowaliśmy.