Kupcie nam dom, albo skłamię… Powiedziała żona mojego syna podczas ślubu! Więc ujawniłem całą prawdę!

Po tym, jak się rozłączył, odchyliłam się w skórzanym fotelu, wpatrując się w sufit. Kevin nie wspominał o Jessice aż do zeszłego miesiąca. Teraz była w ciąży i planowała ślub za dwa tygodnie. Czułam się pospiesznie – zbyt pospiesznie – ale odepchnęłam niepokój.

Na targu przy Camelback wybrałem dwa antrykoty i stek nowojorski, szparagi, młode ziemniaki i porządne wino Napa Cabernet. W domu nakryłem do stołu porcelaną Anne – talerzami w kolorze kości słoniowej z delikatnymi złotymi brzegami, które odziedziczyła po babci. Skoro Kevin zakładał rodzinę, zasługiwało to na szacunek.

Przybyli punktualnie o siódmej. Kevin wszedł z nerwową energią, którą miał przed recitalami fortepianowymi w dzieciństwie. Kobieta obok niego poruszała się płynnie i pewnie, stukając obcasami o moje wejście.

„Tato, to jest Jessica.”

Wyglądała olśniewająco – ciemne włosy związane w gładki kucyk, designerska sukienka, która prawdopodobnie kosztowała więcej niż mój rachunek za prąd. Uścisk dłoni był zdecydowany, a uśmiech uprzejmy, ale jej wzrok badał każdy zakątek mojego domu.

„Charles, Kevin ciągle o tobie gada” – powiedziała. Jej wzrok powędrował po salonie. „Jaki piękny dom”.

„Dziękuję. Kolacja jest już prawie gotowa.”

W jadalni uwaga Jessiki od razu powędrowała w stronę kredensu.

„Ciekawe okazy. Czy to antyki?” Podeszła bliżej, trzymając już telefon w dłoni. „Czy mogłabym zrobić kilka zdjęć? Uwielbiam styl vintage”.

Zanim zdążyłem odpowiedzieć, zaczęła robić zdjęcia.

„Jess naprawdę interesuje się projektowaniem wnętrz” – powiedział szybko Kevin. „Ma niesamowity gust”.

„Jestem pewien, że tak” – odpowiedziałem, kierując się do kuchni.

Podczas kolacji Kevin próbował rozmawiać o pracy, ale Jessica dominowała w każdej rozmowie z niezwykłą precyzją.

„Cztery sklepy” – powiedziała. „To musi generować spore przychody. Jaki jest roczny przychód z czegoś takiego?”

„To zależy” – powiedziałem lekko.

„Ale musisz sobie dobrze radzić. Ta okolica, dom, firma… Zbudowałeś coś znaczącego”.

Kevin poruszył się niezręcznie.

Jessica kontynuowała: „Wczoraj przejeżdżaliśmy przez Paradise Valley. Właśnie tam wyobrażam sobie założenie rodziny. Dobre szkoły. Bezpieczne dzielnice”. Ścisnęła dłoń Kevina. „Ważne dla dzieci, nie sądzisz?”

Sugestia unosiła się w powietrzu. Kevin wpatrywał się w swój talerz.

„Paradise Valley jest drogie” – powiedziałem.

„Oczywiście” – powiedziała słodko. „Ale nie da się wycenić przyszłości pierwszego wnuka”.

Reszta posiłku przebiegała według podobnego schematu — pytania o pieniądze były przebrane za luźną rozmowę, a każdy komentarz delikatnie nawiązywał do oczekiwań finansowych.

Kiedy wyszli, Jessica mocno mnie przytuliła.

„Dziękuję za zrozumienie. Kevin tak bardzo chwali twoją hojność.”

Pożegnanie Kevina było szybkie i roztargnione.

Kiedy odjechali, stałem w drzwiach niespokojny. Jessica nie patrzyła na mój dom jak ktoś, kto podziwia rodzinne pamiątki. Patrzyła na niego jak na towar.

Tej nocy, myjąc ręcznie porcelanę Anne, moje instynkty nie chciały się uspokoić. Coś było nie tak. Bardzo nie tak.

Obudziłem się w piątek rano o 6:00, ledwo przespawszy noc. Jej ton, jej pytania, sposób, w jaki fotografowała moje meble – wszystko to odtworzyło się w mojej głowie.

W południe byłam już w biurze, ignorując raporty inwentaryzacyjne. Otworzyłam LinkedIn i wpisałam: Jessica Simons Phoenix .

Jej profil był dopracowany. Menedżer spa. Imprezy charytatywne. Wolontariat. Nic niezwykłego. Ale starsze posty, otagowane zdjęcia i komentarze kobiety o imieniu Amanda malowały inny obraz.

Dwa lata temu: Kolacja z moim hojnym chłopakiem.

Trzy lata temu: Kolejny bogaty. Masz szczęście, siostro.

Bogaty. Nie miły. Nielojalny. Nie wyjątkowy.

Bogaty.

Poczułem mdłości.

Przewinęłam głębiej. Wyłaniały się pewne schematy: luksusowe restauracje, drogie prezenty, inni mężczyźni co kilka miesięcy.

Telefon ciążył mi w dłoni. W końcu zadzwoniłem do kogoś, do kogo nie powinienem był dzwonić – do Marcusa Jenningsa, profesjonalnego konsultanta z dostępem do danych finansowych.

Rozmowa była krótka.

Kilka godzin później zadzwonił Marcus.