Mama kazała nam ważyć się dwa razy dziennie rano, bo „pierwszy odczyt mógł być błędny”. Odbierała nam miłość, opierając się na liczbie. Kiedy zapytałam ją, dlaczego nam to zrobiła, uszczypnęła mnie w brzuch i powiedziała: „Spójrz na swoją siostrę. Ona rozumie, że piękno wymaga poświęceń”. Po prostu się na nią gapiłam. To było dziesięć lat temu. Dziś jest w areszcie o zaostrzonym rygorze po tym, jak przeszukali jej dom…

Zawsze wiedziałam, że to, co robi, jest złe. Ale ilekroć próbowałam o tym mówić innym członkom rodziny, oni tylko mówili o tym, że moja mama ma idealną figurę i że powinnam jej słuchać. Więc oszukiwałam samą siebie, żeby myśleć, że to normalne. Aż do trzynastego roku życia, bo wtedy wróciłam do domu i zastałam Khloe nieprzytomną na korytarzu z pustą butelką po tabletkach odchudzających na receptę mamy obok siebie.

Dłonie mi drżały, gdy wybierałam numer 911, i natychmiast próbowałam ułożyć ją w pozycji bezpiecznej. Kiedy usłyszałam jej szept, przycisnęłam ucho do jej ust. „Chciałam tylko zrzucić jeszcze pięć funtów na urodziny mamy” – powiedziała drżącym głosem. A kiedy obudziła się w szpitalnym łóżku, pierwszym pytaniem, jakie zadała, było to, czy wygląda na szczuplejszą. Wtedy zrozumiałam, że straciłam siostrę na zawsze.

Potem zaczęłam udawać, żeby tylko przetrwać. Zaczęłam prawie codziennie opuszczać śniadanie i kolację i zawsze wciągałam brzuch, kiedy byłam w pobliżu mamy, żeby nie krzyczała na mnie.

Ale kiedy skończyłam piętnaście lat, coś się zmieniło. Mój tata w końcu wrócił do domu. Widzisz, pracował za granicą odkąd byłam dzieckiem. Ale jedną z pierwszych rzeczy, które zrobił po powrocie, było złożenie wniosku o rozwód i przyznanie pełnej opieki nad dzieckiem. Mama walczyła z tym dzielnie, ale nawet ona nie potrafiła wyjaśnić stanu mojej i Khloe dokumentacji medycznej. Zamieszkałam z tatą i powoli zaczęłam normalnie jeść. Khloe powiedziała w sądzie, że chce zostać z mamą. W ostatniej klasie byłam zdrowa, grałam w siatkówkę i wręcz lubiłam jedzenie.

Przewińmy do moich osiemnastych urodzin. Nie widziałam mamy od lat, a tata zapytał, czy chcę spędzić urodziny z nią i siostrą. Skinęłam głową, nie myśląc, że to będzie coś wielkiego. A kiedy nadszedł ten dzień, założyłam luźne ubrania, żeby uniknąć komentarzy na temat mojego ciała. Ale nic nie mogło mnie przygotować na to, co zobaczyłam.

Gdy tylko Khloe otworzyła drzwi, żółć podeszła mi do gardła. Wyglądała jak te pacjentki z rakiem, które widuje się w internecie – kości policzkowe przecinały skórę jak bibułka, ramiona jak gałązki, włosy wypadały plackami. „Khloe, co do cholery?”

„O mój Boże, ale urosłeś” – przerwała.