Matka małego Ilji uciekła ze swoim bogatym kochankiem…

Przeczytaj także:
W dniu ślubu pan młody zdał sobie sprawę, że dokonał złego wyboru.

„Chcę odkupić akcje Paradise Food; w tej chwili nikt inny nie jest zainteresowany. Jeśli zechcesz mi pomóc, wszyscy zostaniemy współwłaścicielami ogromnego biznesu. Potrzebujemy również inwestorów, i to pilnie”.

Wszystkie pieniądze zebrane przez pracowników i Ilję wciąż nie wystarczyły na zakup pakietu kontrolnego. Wtedy pomoc nadeszła z nieoczekiwanego źródła. Na konto Ilji wpłynęła duża suma, a chwilę później nadeszła wiadomość: „Wybacz mi, synu, i przyjmij te pieniądze. To najmniej, co mogę dla ciebie zrobić. Twoja matka”.

Ilja był zszokowany i w milczeniu podał telefon Maszy. Ta odczytała wiadomość i spojrzała na Ilję czule.

„Widzisz, ona zawsze o tobie pamiętała i czuwała nad twoim życiem, a teraz pomaga ci w trudnych chwilach” – powiedziała Masza. „Wybacz jej”.

„Ale ona nawet nie przyszła na pogrzeb mojego ojca!” – krzyknął ze złością Ilja, a w oczach chłopca pojawiły się łzy.

Masza przytuliła Ilję. Wiedziała, co to znaczy być sierotą i rozumiała ból swojego drogiego przyjaciela.

„A przecież ona jest twoją matką” – szepnęła Masza – „przyjmij jej pomoc przez wzgląd na swego ojca”.

Ilja wykupił udziały w tonącej firmie. Wkrótce przemianowano ją na Kalinka-Malinka. Cały młody zespół stał się właścicielem dużej korporacji, na której czele stanął Ilja Rokotow. W dniu otwarcia nowych restauracji i kawiarni zgromadził się ogromny tłum chętnych. Na stałych klientów Paradise Food czekała niespodzianka: obniżono ceny ich ulubionych dań, a do oferty dodano nowe, bardziej wyrafinowane i pyszne propozycje. Sieć restauracji i kawiarni Kalinka-Malinka stała się teraz dostępna dla każdego: dzieci, emeryci i studenci mogli liczyć na zniżki.

***

Ciepłego wrześniowego poranka Ilja stał przy grobie ojca, tonącym w świeżych kwiatach. Jego żona Masza była obok niego, trzymając na rękach ich małego synka. Chłopiec wiercił się i próbował dosięgnąć gałęzi pobliskiej brzozy.

„Tato, minęły trzy lata, a ja wciąż za tobą tęsknię” – powiedział cicho Ilja, wycierając chusteczką zdjęcie ojca z pomnika. „Ludzie, którzy cię skrzywdzili, siedzą w więzieniu, a ich towarzystwo, któremu poświęciłeś całe życie, należy teraz do mnie. Nie martw się, zajmuję się tym z godnością. Wiesz, Wania – on jest taki nerwowy! Jak ci się udało dać sobie ze mną radę sam, bez mamy?”

„Synu” – Ilję przerwał czyjś głos.

Ilja i Masza odwrócili się. W bramie stała kobieta. Dojrzały wiek nie zmazał piękna z jej twarzy. Płakała, z rękami skrzyżowanymi na piersi.

„Ciociu” – mały Wania wskazał palcem na kobietę.

Cisza trwała długą minutę.

„Synu” – powiedziała kobieta ponownie i błagalnie spojrzała na Ilję.

Masza położyła dłoń na ramieniu męża. Ilja spojrzał na żonę z oszołomieniem, szukając wsparcia. Masza milczała, ale Ilja odczytał wszystko w jej oczach. Zrobił krok naprzód, w stronę kobiety, która była jego dziecięcym bólem i marzeniem.