Mąż zmarł od żony podpisania papierów odprowadzanych na szpitalnym szpitalnym, ale nie spodziewał się, kto będzie tym porzuconym…

– Więcej niż w porządku.
John następował obok, odłożył kwiaty i wyciągnął kopertę.
– To są dokumenty wyjściowe, które są narzędziami do obliczania. powiedziałeś mi: jeśli Mark pobierz je pierwszy, podpisz ten zestaw i odeślesz go.
Harley bez rękawów ochronnych. Potem pojawi się do Johna, a jej twarz promieniała cichą siłą:
— Od teraz będę żyć dla siebie. Nie będę się wysilać, aby być „dobrą żoną”. Nie będę mieć mocy, kiedy będę wyczerpany.
— Jestem tu. Nie po to, aby kogokolwiek można było usunąć, ale aby temu zapobiec, aby zapobiec.
Harley prześlizgnęła się lekko głową. Po policzku s wyprowadzacza łza — nie z powodu złamanego serca, ale bezpieczeństwa.
Tydzień później Mark otrzymał priorytetową kopertę pocztową. W środku zamknięty jest sfinalizowany wyrok rozwodowy. Dołączona była mała, odręczna notatka:
„Dziękuję, odszedłeś, przestała się kurczowo przedstawiona kogoś, kto już cię puścił.
Ten, który został, to nie ja.
To ty — na zawsze tęskniący za kobietą, która przyszła a ci cała twoja miłość”.
W tym momencie Mark w końcu zrozumiały: osoba, która została zatrzymana, że ​​zakończyła się z tobą, była tą, która naprawdę była. Depois de 60 anos de casamento, descobri que toda a minha vida era uma mentira
Quando minha esposa, com quem fui casado por sessenta anos, faleceu, descobri que estava vivendo uma mentira com uma mulher que eu nem conhecia.
Semper acreditei que era casado e feliz com uma mulher maravilhosa que me amava, mas aos 82 anos, descobri que toda a minha vida tinha sido uma mentira, uma farsa, e que eu não conhecia minha esposa.
Elaine e eu estávamos casados ​​​​​​​há sessenta anos quando ela faleceu após um ataque cardíaco repentino. Fiquei Arrasado. Casei-me com Elaine quando eu tinha 22 anos e ela tinha 20, e ela era o meu mundo.
Eu semper quister ter filhos, mas quando Elaine e eu decidimos que era hora de sermos pais, com quase 30 anos, descobrimos que não era possível. Os médicos nos disseram que Elaine tinha um problema que, naquela época, era insolúvel — não havia fertilização in vitro naquela época.
Sugeri que adotássemos um bebê, mas Elaine me disse que não poderia amar o filho de outra mulher. Tentei convencê-la e quase chegamos ao único conflito real em toda a nossa vida de casados.
Por fim, cedi. Eu amava Elaine e não havia nada que eu não fizesse por ela, então me dediquei à minha esposa e mimei os filhos do meu irmão mais novo. O engraçado é que Elaine não gostava muito de passar tempo com a família do meu irmão.
Ela disse que isso a lembrava do que ela não podia ter, então eu costumava Visitá-la sozinha. Foram meu irmãozinho, agora idoso, e seus filhos que me ajudaram quando Elaine faleceu.
Seis meses após a morte de Elaine, finalmente comecei a embalar seus pertences com ajuda do meu sobr