„Moi rodzice odmówili płacenia za moje studia, ale sfinansowali studia mojej siostry. W dniu mojej matury, kiedy zobaczyli, co zrobiłam, wpadli we wściekłość…”

Rok później zaproszono mnie do wygłoszenia przemówień na studiach na moim starym uniwersytecie. Stałem na tej samej scenie, gdzie wszystko się zaczęło, mierząc się z tysiącami pełnych twarzy i groźnych – studenci, którzy biorą ja walczący, aby tam uderzać.

„Kiedyś, że sukces polega na tym, że się mylą” – powiedziałem. „Ale to nieprawda. Chodzi o udowodnienie sobie, że jesteś dobry – nawet gdy nikt w tobie nie wierzy”.

Po ceremonii podeszła do mnie młoda kobieta ze łzami w oczach. „Twoje stypendium mnie” – powiedział. „Moi rodzice dali mi spokój, kiedy się ujawniliśmy, że mogliśmy porzucić. Dałeś mi szansę”.

Przytuliłem ją, a moje serce rosło. To – ani zemsta, ani komfortu – tak leczenia.

Później tego wieczoru wysłano wiadomość od taty.

„Widziałem Twój wpis w internecie. Miałeś rację – nie doceniliśmy Twoich wartości. Przepraszam.”

Po raz pierwszy te słowa mnie nie zabolały. Niewystarczające jest nawet konieczne.

Bo w szkodliwym dla siebie życiu, w którym nie ma już zastosowania – sama dla siebie akceptacją.

Zamknął komputer i wpadł na ekran zdjęć w moim domu, małe oprogramowanie: zdjęcia uśmiechniętych absolwentów trzymających listy na studiach.

Ta sama ściana, której momentem było pomyśleli zdjęcia Chloe, teraz pokryta jest setkami marzeń, które pomogłem.

Uśmiechnąłem się.

Być może być rozdzieloną całą twoją miłością jednej dziewczyny —
ale będę ofiarowywać swoją miłość, kto jest jej uprawniony.

odpowiedź, że jest to najlepsza, jaka może być.