Mój bogaty chłopak celowo wynajął mieszkanie, które wyglądało skromnie, żeby wystawić na próbę moją lojalność

Wpisałam kod i brama bezszelestnie się otworzyła, odsłaniając ogromną posiadłość z nieskazitelnymi ogrodami, wysokimi fontannami, a nawet cholernym labiryntem z żywopłotu.

Jack odwrócił się do mnie z szeroko otwartymi oczami. „Giselle… co do cholery?”

Zaparkowałam i odwróciłam się do niego z uśmiechem. „Witaj w moim rodzinnym domu”.

Mrugnął. A potem znowu mrugnął. „Jesteś bogaty?”

„Bardzo”.

Jack otworzył usta. „Więc… testowałeś MNIE, kiedy ja testowałem CIEBIE?”

Skinęłam głową. „Na to wygląda”.

„Czekaj” – powiedział, a na jego twarzy pojawiło się zrozumienie. „Wszystkie te razy, kiedy udawałeś, że jesteś pod wrażeniem mojego gotowania na płycie grzewczej…”

„Och, to nie było udawanie. Naprawdę byłem zdumiony, że ktokolwiek może przyrządzać na tym jadalne jedzenie”.

Jack wybuchnął śmiechem.

Tylko dla zilustrowania.
„Jesteśmy absurdalni” – powiedział, kręcąc głową. „Byłem tu, żeby sprawdzić, czy jesteś poszukiwaczką złota, a ty” – wskazał na rezydencję za mną. „Przez cały ten czas miałaś pałac?”

„W zasadzie” – uśmiechnęłam się ironicznie. „Chyba oboje zdaliśmy test”.

Jack odchylił się na krześle, wciąż chichocząc. „Czyli to znaczy, że twoja odpowiedź brzmi tak?”

Poklepałam się po brodzie, udając, że się zastanawiam. „Hmm. Chyba się z tobą ożenię!”

Przyciągnął mnie do pocałunku. „Jesteś niemożliwa”.

„I to uwielbiasz”.

Sześć miesięcy później pobraliśmy się podczas skromnej, ale olśniewającej ceremonii. Ślub był idealny, z jednym drobnym szczegółem: nasze rodziny nie przestawały gadać o tym, jak się nawzajem „oszukiwaliśmy”.

„Wciąż nie mogę uwierzyć, że przez rok jadłaś instant ramen” – wyszeptała moja mama na przyjęciu. „Ty nawet nie lubisz ramenu!”

„To, co robimy z miłości, mamo” – odszepnęłam, patrząc, jak Jack czaruje moją babcię na parkiecie.

Tata Jacka o mało nie zakrztusił się szampanem ze śmiechu. „Ukrywaliście przed sobą swój majątek przez cały rok? To zobowiązanie na wyższym poziomie”.

„Pamiętasz, jak odwiedziłaś udawane mieszkanie Jacka?” – wtrąciła jego siostra. „Spędził trzy godziny, strategicznie rozmieszczając zacieki na suficie!”

„Co zrobiłaś?” Odwróciłam się do Jacka, który nagle bardzo zainteresował się swoim tortem.

Moja mama westchnęła dramatycznie. „Wychowałem cię lepiej, Giselle. Jaki normalny człowiek udaje biedaka?”

Jacek i ja tylko wymieniliśmy spojrzenia.

„Jesteśmy szaleni” – wyszeptał.

„Ale idealnie dobrani!” – uśmiechnęłam się szeroko.

I ostatecznie tylko to się liczyło.

Kilka miesięcy po naszym ślubie, Jack i ja wylegiwaliśmy się na jego (prawdziwej) luksusowej kanapie, przeglądając oferty mieszkań do wspólnego zakupu.

„Wiesz, za czym tęsknię?” – powiedział nagle z nostalgią.

„Jeśli powiesz, że ta kanapa-pułapka…”

„Martha byłaby załamana, słysząc to”.

„Martha próbowała przebić mnie sprężyną!”

Pocałował mnie w czoło, chichocząc. „Kocham cię!”

„Też cię kocham” – uśmiechnęłam się. „Nawet jeśli jesteś okropnym aktorem, który myślał, że płyta grzewcza dodałaby twojej historii o ubóstwie bardziej wiarygodnej”.

„Hej, ten występ na gorącym talerzu był godny Oscara!” – zaśmiał się.

I tak po prostu znowu byliśmy sobą.

Dwoje absurdalnych ludzi, którzy odnaleźli się w najbardziej nieoczekiwany sposób, udowadniając, że czasami…Najlepsze historie miłosne nie dotyczą bogactwa ani statusu… Opowiadają o dwójce ludzi, którzy potrafią śmiać się z siebie, dochowywać swoich sekretów i zakochują się w sobie przy okazji szybkiego ramenu, zepsutych grzejników i starej, zakurzonej kanapy ozdobionej patchworkiem.