Mój ginekolog zmarszczył brwi, jakby coś było nie tak, po czym odwrócił się i zapytał, kto mnie wcześniej badał. Odpowiedziałam: „Mój mąż też jest ginekologiem”. Przez chwilę milczał, a potem powiedział bardzo poważnie: „Musimy natychmiast wykonać badania. To, co widzę, nie powinno tam być”.

„Nie ma tu żadnych zapisów o wszczepieniu wkładki domacicznej” – potwierdził. „Ale takie rzeczy nie pojawiają się same z siebie. Ktoś musiał ją włożyć i nie stało się to wczoraj”.

Elaine próbowała się skupić, przypomnieć sobie cokolwiek, co mogłoby wyjaśnić, co się dzieje, ale jej pamięć niczego nie podpowiadała. Zawsze bała się wkładek wewnątrzmacicznych, uważając je za inwazyjne i niebezpieczne. Sterling wiedział o jej obawach i nigdy nie zasugerował tej metody antykoncepcji.

„Muszę wykonać dodatkowe badania” – powiedział dr Oakley, wstając od biurka. „Markery stanu zapalnego, markery nowotworowe, pełne spektrum. To, co widzę na USG, budzi poważne obawy. Tkanki wokół ciała obcego są zmienione. Widoczne są oznaki przewlekłego stanu zapalnego”.

Wyszedł z gabinetu, zostawiając ją samą z przerażającymi myślami. Elaine próbowała się uspokoić, szukając racjonalnego wytłumaczenia. Może lekarz się mylił. Może to było coś innego, a nie wkładka domaciczna.

Kilka minut później do pokoju weszła pielęgniarka z tacą do pobierania krwi. Młoda kobieta pracowała w milczeniu, ale Elaine zauważyła, że ​​wymieniła spojrzenia z lekarzem, gdy ten wrócił. Toczyła się między nimi cicha rozmowa, pełna zawodowego niepokoju.

„Panie doktorze, wskaźniki stanu zapalnego są naprawdę bardzo wysokie” – powiedziała cicho pielęgniarka, pokazując mu wyniki szybkiego testu.

Elaine usłyszała te słowa i poczuła, jak wszystko w jej wnętrzu zaciska się ze strachu. Coś było poważnie nie tak z jej ciałem, czego nigdy by się nie spodziewała.

Doktor Oakley usiadł naprzeciwko niej i skrzyżował ręce na biurku.

„Ela Tames” – powiedział poważnie. „Muszę być z tobą absolutnie szczery. To, co znajduje się w twojej macicy, stanowi realne zagrożenie dla twojego zdrowia. To nie tylko ciało obce. To źródło przewlekłego stanu zapalnego, który mógł wywołać poważne zmiany w tkankach”.

Wyciągnął formularz skierowania i zaczął go wypełniać.

„Konieczna jest natychmiastowa hospitalizacja w County General Medical Center w celu chirurgicznego usunięcia tego przedmiotu. Operacji nie można opóźniać. Każdy dzień oczekiwania zwiększa ryzyko”.

Elaine wpatrywała się w niego, nie mogąc uwierzyć w to, co się dzieje. Jeszcze dziś rano była zwykłą kobietą z przewlekłym bólem, a teraz usłyszała o pilnej operacji i poważnym ryzyku. Jak to możliwe? Jak mogła nie wiedzieć, co dzieje się w jej własnym ciele?

„I jeszcze jedno” – dodał lekarz, wręczając jej skierowanie. „Biorąc pod uwagę okoliczności, w jakich to ciało obce mogło znaleźć się w pani organizmie bez pani wiedzy, zdecydowanie zalecam kontakt z organami ścigania. To, co pani się przydarzyło, może kwalifikować się jako przestępstwo”.

Te słowa zabrzmiały jak wyrok śmierci. Elaine przyjęła skierowanie drżącymi rękami, wciąż nie do końca rozumiejąc skalę tego, z czym się mierzyła. Zbrodnia. Kto mógł popełnić wobec niej przestępstwo? Kto miał dostęp do jej ciała, gdy była bezbronna?

W głębi jej umysłu zaczęła już formować się jedna myśl, przerażająca i niemożliwa. Myśl, którą niechętnie rozważała, ale która wszystko wyjaśniała. Myśl, że osoba, której ufała najbardziej na świecie, mogła zdradzić to zaufanie w najbardziej potworny sposób.

Opuszczając ośrodek medyczny, Elaine poczuła, jak świat, w którym żyła przez ostatnie piętnaście lat, rozpada się. Świat, w którym Sterling był kochającym mężem i troskliwym lekarzem, a ich małżeństwo wydawało się solidne i niezawodne. Teraz ten świat pękał, a ona z przerażeniem wyobrażała sobie, co się stanie, gdy w końcu się rozpadnie.

Sala operacyjna w County General Medical Center była zalana jasnym światłem. Kiedy chirurg, dr Vernon Harmon, zaczął usuwać ciało obce z macicy Elaine, to, co zobaczył, sprawiło, że na chwilę zamarł z narzędziami w dłoni. Wkładka domaciczna, sczerniała z upływem czasu, była tak mocno osadzona w tkance, że jej usunięcie wymagało zachowania szczególnej ostrożności. Metalowe ramiona wkładki dosłownie wcinały się w ściany macicy, pozostawiając ślady martwicy i stanu zapalnego.

„O rany” – mruknął, uważnie badając wyjęty przedmiot. „To wkładka domaciczna Serif. Została zakazana do stosowania ponad dziesięć lat temu ze względu na wysokie ryzyko zachorowania na raka”.

Pielęgniarka asystująca podała mu sterylny pojemnik, a chirurg umieścił w nim wkładkę domaciczną. Nawet pod warstwą nagromadzonego materiału biologicznego widoczny był charakterystyczny kształt wkładki, niegdyś okrzykniętej rewolucyjną metodą antykoncepcji.

Dr Harmon kontynuował operację, dokładnie oczyszczając uszkodzone tkanki i zatrzymując krwawienie. Proces zapalny objął znaczny obszar, a w niektórych miejscach tkanki wyglądały podejrzanie. Pobrał kilka próbek do badania patologicznego, rozumiejąc, że wyniki mogą być wyjątkowo niekorzystne. Osiem lat obecności urządzenia wywołującego raka w jej ciele nie mogło minąć bez konsekwencji.

Po zakończeniu operacji chirurg osobiście odprowadził pacjenta na oddział intensywnej terapii. Elaine powoli odzyskiwała przytomność po znieczuleniu. Jej umysł stopniowo się rozjaśniał. Pierwszą rzeczą, jaką zobaczyła po otwarciu oczu, była zaniepokojona twarz dr. Harmona pochylającego się nad jej łóżkiem.

„Operacja zakończyła się sukcesem” – powiedział cicho, ale w jego tonie słychać było ostrzeżenie. „Usunęliśmy ciało obce, ale to, co znaleźliśmy, budzi poważne obawy”.

Pokazał jej przezroczysty pojemnik z zaciemnioną wkładką domaciczną w środku.

„Urządzenie ma numer seryjny N3847. Na pewno sprawdzimy je w bazie danych, żeby dowiedzieć się, skąd pochodzi”.

Elaine spojrzała na kawałek metalu, który zatruwał jej organizm od ośmiu lat i nie mogła uwierzyć w to, co się dzieje. Wkładka domaciczna wyglądała złowrogo. Jej powierzchnia była pokryta ciemną powłoką, a ostre krawędzie wyraźnie uszkodziły otaczające tkanki. Jak coś takiego mogło się w niej znaleźć bez jej wiedzy? Jak mogła nie poczuć tego obcego ciała?

Dr Harmon wyjaśniła, że ​​wkładki starego typu były często zakładane bez odpowiedniego znieczulenia, a pacjentki mogły nie pamiętać zabiegu, zwłaszcza jeśli był on wykonywany w znieczuleniu ogólnym podczas innej operacji. Głównym zmartwieniem nie była jednak sama obecność wkładki wewnątrzmacicznej, ale konsekwencje jej długotrwałego utrzymywania się w organizmie pacjentki. Wkładka wewnątrzmaciczna Serif została wycofana z rynku właśnie ze względu na jej zdolność do wywoływania nowotworów złośliwych.

Kilka godzin później do pokoju weszła kobieta w surowym garniturze i przedstawiła się jako detektyw Nia Blount. Wyjęła dyktafon i notatnik, po czym usiadła na krześle obok łóżka. Jej pojawienie się oznaczało, że sprawa uzyskała oficjalny status, a to, co się wydarzyło, jest traktowane jako potencjalne przestępstwo.

„Ela Tames” – zaczął detektyw – „muszę zadać pani kilka pytań o to, jak to urządzenie mogło znaleźć się w pani ciele. Czy pani mąż miał dostęp do pani dokumentacji medycznej? Kiedy ostatni raz była pani pod znieczuleniem ogólnym?”

Te pytania uderzały w nią niczym ciosy młotem, a każde z nich przybliżało ją do straszliwej prawdy. Elaine próbowała się skoncentrować, przypominając sobie wszystkie zabiegi medyczne z ostatnich lat. Tylko raz, osiem lat temu, była pod narkozą, podczas zabiegu usunięcia wyrostka robaczkowego. Sterling nalegał wówczas, aby operacja odbyła się w jego prywatnej praktyce, a nie w szpitalu miejskim.

„Po co mielibyście potrzebować zewnętrznych lekarzy? Sam będę wszystkim nadzorował. Będę przy tobie na każdym kroku”.

Detektyw skrupulatnie zapisywał każde słowo, od czasu do czasu dodając sprostowania.

„Kto jeszcze był na sali operacyjnej? Jak długo trwała operacja? Jak wyglądał okres pooperacyjny?”

Elaine odpowiedziała mechanicznie, ale z każdym pytaniem w jej duszy narastało straszne podejrzenie. Sterling rzeczywiście kontrolował wszystko. Był przy tym od początku do końca.

Detektyw Blount wyjaśnił, że założenie wkładki wewnątrzmacicznej bez zgody pacjentki stanowi poważne przestępstwo przeciwko osobie, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że używane urządzenie było uznawane za niebezpieczne dla zdrowia. Maksymalna kara za takie działania może wynosić do dziesięciu lat więzienia federalnego.

Następnego dnia zadzwonił telefon w sali szpitalnej. To był laboratorium dokumentacji medycznej. Głos w słuchawce brzmiał oficjalnie i sucho, ale informacja była jak porażenie prądem. Wkładka domaciczna o numerze seryjnym N3847 została zarejestrowana jako wyrzucona 15 marca, osiem lat temu, w tej samej klinice zdrowia kobiet, którą prowadził Sterling Tames.

Detektyw Blount, obecna podczas rozmowy, natychmiast skontaktowała się ze swoimi kolegami, aby uzyskać dokumentację dotyczącą usunięcia. Elaine leżała w łóżku, czując, jak ostatnia nadzieja, że ​​to wszystko było okropnym nieporozumieniem, pryska. Fakty ułożyły się w przerażający obraz zdrady ze strony mężczyzny, któremu powierzyła swoje życie.

Dr Harmon wrócił z wynikami pilnego raportu patologicznego, a jego twarz była ponura. Wycinki tkanek pobrane podczas operacji wykazały obecność komórek atypowych, charakterystycznych dla stanu przedrakowego. Dysplazja w stadium 3 wymagała natychmiastowego leczenia uzupełniającego i stałego monitorowania onkologicznego.

„To bezpośrednia konsekwencja długotrwałego narażenia na działanie rakotwórczego urządzenia” – wyjaśnił chirurg. „Gdyby wkładka domaciczna pozostała w pani organizmie jeszcze rok lub dwa, mielibyśmy do czynienia z zaawansowanym rakiem. Miała pani niesamowite szczęście, że trafiła pani do dr. Oakleya”.

Jego słowa brzmiały jak wyrok śmierci, nie tylko dla jej zdrowia, ale i dla jej małżeństwa.

Elaine poprosiła o telefon, żeby zadzwonić do Sterlinga i powiedzieć mu, co się stało. Ale kiedy wybrała jego numer, odebrała nieznajoma kobieta.

„Halo, kto tam?” – zapytał kobiecy głos z lekką irytacją. „Sterling jest teraz zajęty. Zajmuje się chorym pacjentem”.

Elaine w milczeniu się rozłączyła, zdając sobie sprawę, że oszustwo jej męża sięga o wiele dalej, niż mogła sobie wyobrazić.

Detektyw Blount otrzymał faksem kopie dokumentów z gabinetu Sterlinga. Zgodnie z rejestrem utylizacji urządzeń medycznych, wkładka wewnątrzmaciczna N3847 została skreślona z listy jako wadliwa i przeznaczona do zniszczenia. Podpis obok wpisu należał osobiście do kierownika gabinetu. Jednak zamiast zostać zniszczona, wkładka została użyta do potajemnej sterylizacji jego własnej żony.

Detektyw Blount wyjaśnił Elaine, że mają już wystarczająco dużo dowodów, aby wszcząć postępowanie karne. Zeznania świadków, dokumentacja medyczna, wyniki analiz biegłych – wszystko wskazywało na celowe działania Sterlinga Tamesa. Pozostało tylko uzyskać jego przyznanie się do winy lub znaleźć dodatkowe wskazówki potwierdzające motyw zbrodni.

Elaine leżała w szpitalnej sali, wpatrując się w sufit i próbując ogarnąć skalę zdrady. Mężczyzna, z którym żyła przez piętnaście lat i któremu powierzyła swoje ciało i duszę, był zdolny do potwornego okrucieństwa. Nie tylko ją okłamywał. Metodycznie niszczył jej zdrowie, pozbawiał ją możliwości posiadania dzieci i narażał na ryzyko zachorowania na raka.

Ale najbardziej przerażającym odkryciem było to, że przez cały ten czas Sterling odgrywał rolę kochającego męża i lekarza. Pocieszał ją, gdy skarżyła się na ból, przepisywał leki, które w żaden sposób nie mogły jej pomóc, doskonale znając prawdziwą przyczynę jej cierpienia. Każde pocieszenie, każde wytłumaczenie zmian związanych z wiekiem było cynicznym kłamstwem.

Teraz musiała walczyć nie tylko o zdrowie, ale także znaleźć siłę, by stawić czoła mężczyźnie, który przez tak długi czas był centrum jej świata. Przed nią czekała rozprawa sądowa, śledztwo, konieczność udowodnienia czegoś, co nawet jej samej wydawało się niewiarygodne. Ale co najważniejsze, musiała znaleźć odpowiedź na pytanie, które dręczyło ją najbardziej. Dlaczego Sterling to zrobił? Co skłoniło go do popełnienia takiej zbrodni wobec kochającej żony?

„Jeśli podoba Ci się ten film, daj mu łapkę w górę, aby YouTube wiedział, że interesują Cię tego typu historie i mógł polecać więcej wartościowych opowieści”.

Wypisana ze szpitala trzeciego dnia po operacji, Elaine udała się prosto do przychodni zdrowia kobiet, w której pracował Sterling. Detektyw Blount udzielił jej specjalnego pozwolenia na zbadanie gabinetu męża w ramach śledztwa. Ochroniarz niechętnie ją wpuścił, ciągle zerkając na telefon, jakby zastanawiał się, czy ostrzec kierownika o wizycie żony.

Wszystko w biurze Sterlinga było znajome, aż po najdrobniejszy szczegół. Ogromne dębowe biurko, skórzany fotel, oprawione dyplomy na ścianach, zdjęcie z ich podróży na Hawaje. Ale teraz to znajome otoczenie wydawało się tłem skrywającym potworną tajemnicę.

Elaine podeszła do sejfu, którego kod znała na pamięć. Była to data ich ślubu. Wewnątrz sejfu znajdowały się dokumenty, które Sterling uważał za szczególnie ważne. Wśród nich znalazła grubą teczkę z rejestrami urządzeń medycznych z ostatnich dziesięciu lat. Ręce drżały jej, gdy przewracała strony, szukając wpisu z 15 marca, osiem lat temu. I oto był – wpis o utylizacji wkładki wewnątrzmacicznej N3847, obok którego widniał rozległy podpis Sterling.

Drzwi gabinetu cicho się otworzyły i w progu pojawiła się młoda kobieta w białym fartuchu. Elaine ją rozpoznała. To była Oliva Ree, jedna z pielęgniarek kliniki, zawsze pogodna i sprawna. Teraz jednak na twarzy Olivii malowało się zmieszanie i strach na widok żony kierownika trzymającej dokumenty.

„Ela Tames” – powiedziała niepewnie Oliva. „Co tu robisz? Doktor Tames powiedział, że byłaś w szpitalu po operacji”.

Pielęgniarka trzymała coś, co próbowała ukryć za plecami, ale Elaine zdołała dostrzec charakterystyczne opakowanie testu ciążowego.

„Już mnie wypisali” – odpowiedziała Elaine, uważnie studiując twarz młodej kobiety.

Oliva wyglądała na zmartwioną. Jej policzki były zarumienione, a oczy biegały dookoła.

„Co trzymasz w ręku?” zapytała Elaine, choć już domyśliła się odpowiedzi.

Pielęgniarka zdenerwowała się jeszcze bardziej i przycisnęła test do piersi.

„To osobista sprawa” – mruknęła Oliva, ale jej głos nie brzmiał przekonująco.

Elaine zauważyła złoty pierścionek z małym diamentem lśniącym na palcu serdecznym jej prawej dłoni. Pierścionek był uderzająco podobny do jej własnej obrączki ślubnej, którą Sterling podarował jej piętnaście lat temu.

„To piękny pierścionek” – skomentowała Elaine, wskazując na dłoń pielęgniarki. „Gdzie kupiłaś coś takiego?”

Oliva instynktownie schowała rękę za plecami, ale było już za późno.

„To był prezent od mojej ukochanej” – odpowiedziała cicho, a w jej głosie pobrzmiewała nuta buntu, jakby chroniła coś bardzo mi drogiego.

Elaine poczuła, jak wszystko w niej zaciska się pod wpływem przeczucia nowych rewelacji. Czy zdrada Sterlinga sięgała dalej, niż mogła sobie wyobrazić? Czy miał kochankę oprócz sekretnej sterylizacji, której dał dokładnie te same pierścionki, co swojej żonie?

Oliva próbowała wyjść z gabinetu, ale na korytarzu zawołała ją starsza kobieta z wyraźnie zaokrąglonym brzuchem. Elaine rozpoznała w niej Marinę Vance, wieloletnią pacjentkę kliniki, która od lat była tam monitorowana. Kobieta wyglądała na zmęczoną, ale szczęśliwą, najwyraźniej spodziewając się dziecka w dojrzałym wieku.

„Olivo, bardzo dziękuję” – powiedziała kobieta w ciąży, przytulając pielęgniarkę. „Gdyby nie ty, nie wiem, jak poradzilibyśmy sobie z mieszkaniem dla mnie i moich dzieci. Doktor Tames to taki miły człowiek. Pomógł w załatwieniu formalności związanych z mieszkaniem. Moje starsze dzieci są takie szczęśliwe, że będą miały kolejnego braciszka lub siostrzyczkę”.

Elaine zamarła, słysząc te słowa. To oznaczało, że Sterling ma dzieci z innymi kobietami i pomaga im w znalezieniu mieszkania. Ile sekretów skrywał mężczyzna, którego uważała za swojego męża?

Oliva zauważyła, że ​​Elaine podsłuchała rozmowę i jej twarz pobladła ze strachu.

„Marino Vance, nie tutaj” – wyszeptała pielęgniarka, próbując odprowadzić ciężarną kobietę od biura kierownika.

Ale było już za późno. Elaine usłyszała wystarczająco dużo, by zrozumieć skalę oszustwa. Sterling nie tylko pozbawił ją możliwości posiadania dzieci, ale także spłodził je z innymi kobietami.

Pacjent wyszedł. Oliva pozostała na korytarzu, niepewna, co robić. Elaine wyszła z gabinetu z dziennikiem w dłoniach i podeszła do pielęgniarki.

„Ile ma dzieci?” zapytała, patrząc prosto w oczy młodej kobiety.

Oliva próbowała zaprzeczyć, ale jej spojrzenie zdradziło wszystko.

„Nie wiem, o czym mówisz” – mruknęła, ale jej głos drżał z niepokoju. „Doktor Tames po prostu pomaga pacjentom. To dobry lekarz”.

Elaine pokręciła głową, zdając sobie sprawę, że pielęgniarka albo sama jest oszukana, albo jest wspólniczką w tej skomplikowanej grze.

W tym momencie zadzwonił telefon ochroniarza. Obserwował ich ze swojej budki. Elaine usłyszała fragmenty rozmowy, z których wywnioskowała, że ​​ktoś pyta mężczyznę o to, co dzieje się w klinice.

„Tak” – powiedział strażnik do telefonu. „Pańska żona szukała czegoś w biurze. Oliva ją złapała i o czymś rozmawiali”.

Elaine zdała sobie sprawę, że zostało jej niewiele czasu. Sterling z pewnością dowie się teraz o jej wizycie i spróbuje ukryć lub zniszczyć obciążające dokumenty. Szybko zrobiła zdjęcia strony z dziennika z wpisem o usunięciu wkładki wewnątrzmacicznej, a także kilku innych podejrzanych wpisów w telefonie.

Oliva stała obok, wyraźnie pogrążona w wewnętrznym konflikcie. Z jednej strony była lojalna wobec Sterlinga. Z drugiej, widząc cierpienie jego żony, czuła, że ​​dzieje się coś strasznego. Test ciążowy w jej dłoni był wymownym dowodem na to, że dla kierownika przychodni była kimś więcej niż tylko pielęgniarką.

Elaine postanowiła zaryzykować.

„Czy to jego?” zapytała, wskazując na test w dłoni Olivii.

Pielęgniarka nie odpowiedziała, ale jej milczenie było bardziej wymowne niż jakiekolwiek słowa. Łzy napłynęły jej do oczu, a ona przycisnęła test do piersi, jakby osłaniając swoje przyszłe dziecko przed okrutnym światem.

„Obiecał mi, że się z tobą rozwiedzie” – powiedziała w końcu Oliva, ledwo słyszalnie. „Powiedział mi, że jesteś chora, że ​​nie możesz mieć dzieci, że twoje małżeństwo dawno umarło. Nie wiedziałam, że to on… że to on cię rozchorował”.

Słowa te były dla Elaine rodzajem wyznania, potwierdzającego jej najgorsze obawy.

„Ile dzieci macie razem?” zapytała Elaine, czując, jak jej świat wiruje z przerażenia.

Oliva spojrzała na nią oczami pełnymi łez i wyrzutów sumienia.

„Dwa” – wyszeptała. „Macy ma pięć lat. A Isaac trzy. Myślą, że tata pracuje w innym mieście, dlatego rzadko wraca do domu”.

Elaine poczuła, jak grunt usuwa jej się spod stóp. Okazało się, że podczas gdy ona cierpiała z powodu bólu spowodowanego wszczepioną wkładką wewnątrzmaciczną, Sterling tworzył równoległą rodzinę z młodą pielęgniarką. Wychowywał dzieci, których jej odebrał. Dla jednych był kochającym ojcem, a dla innych obojętnym mężem.

Ochroniarz zakończył rozmowę i ruszył w ich stronę, najwyraźniej otrzymawszy instrukcje od Sterlinga.

„Eleno Tames” – powiedział z wymuszoną uprzejmością. „Muszę cię poprosić o opuszczenie budynku. Kierownik powiedział, że nie masz prawa tu przebywać bez jego obecności”.

Elaine wiedziała, że ​​jej czas dobiegł końca. Szybko opuściła gabinet, zabierając ze sobą zdjęcia z dokumentów i przerażającą wiedzę o podwójnym życiu męża. W samochodzie zadzwoniła do detektyw Blount i opowiedziała jej, czego się dowiedziała. Teraz mieli nie tylko dowód przestępstwa przeciwko jej zdrowiu, ale także motyw wyjaśniający działania Sterlinga.

Detektyw Blount słuchał uważnie i obiecał natychmiast przesłuchać Olivę Ree w charakterze świadka. Planowała również uzyskać nakaz przeszukania domu i miejsca pracy Sterlinga w celu zajęcia wszystkich dokumentów, które mogłyby rzucić światło na jego działalność przestępczą.

Elaine jechała do domu, zdając sobie sprawę, że jej życie legło w gruzach. Mężczyzna, któremu ufała najbardziej na świecie, był zdolny do potwornej zdrady. Nie tylko pozbawił ją zdrowia i możliwości macierzyństwa, ale także latami ją oszukiwał, budując rodzinę z inną kobietą. Teraz musiała znaleźć w sobie siłę na ostateczną konfrontację z mężczyzną, który przez tak długi czas był centrum jej świata. Przed nią czekała rozprawa, ujawnienie prawdy, konieczność udowodnienia czegoś, co wydawało się niewiarygodne. Ale co najważniejsze, musiała nauczyć się żyć na nowo, uwolnić się od złudzeń co do miłości i lojalności mężczyzny, który zdradził ją w najokrutniejszy sposób.

„Jeśli podoba Ci się ta historia, zasubskrybuj kanał, aby nie przegapić nowych filmów.”

Dom powitał Elaine zwykłą ciszą. Ale teraz ta cisza wydawała się złowroga, pełna ukrytych sekretów i kłamstw. Weszła do domowego gabinetu Sterlinga, gdzie stał jego komputer osobisty, maszyna, której nigdy wcześniej nie miała powodu używać. Odgadła hasło za trzecim razem. Były urodziny jego matki, osoby, którą uważał za najważniejszą w swoim życiu.

Pulpit był schludnie uporządkowany. W folderach znajdowały się dokumenty medyczne, artykuły naukowe i zdjęcia z konferencji. Ale jeden folder o nietypowej nazwie wyróżniał się: „Forever Now”, który natychmiast przykuł jej uwagę. Elaine kliknęła go, a jej serce zamarło na widok tego, co pojawiło się na ekranie.

W folderze znajdowały się setki zdjęć Olivii w intymnych pozach, zdjęcia z ich wspólnych podróży, romantycznych kolacji i wypadów z małymi dziećmi. Na jednym ze zdjęć Sterling trzymał na rękach dziewczynkę w wieku około pięciu lat, która była do niego uderzająco podobna. Obok niej stał młodszy chłopiec, również o jego charakterystycznych rysach. To byli Macy i Isaac, o których wspominała Oliva.

Ale najbardziej przerażającym odkryciem była korespondencja, która trwała ponad pięć lat. Elaine otworzyła plik z wiadomościami i zaczęła czytać, czując, jak z każdym wierszem wszystko w jej wnętrzu kurczy się z przerażenia. Korespondencja zaczęła się od zwykłych pytań służbowych, ale stopniowo przerodziła się w osobiste wyznania i plany na przyszłość.

W jednej z wiadomości datowanej na trzy lata wcześniej Sterling opisał Olivii swoje plany.

„Nie martw się, kochanie. Rozwiązałem problem z Elaine raz na zawsze. Dałem jej mały prezent podczas zabiegu wycięcia wyrostka robaczkowego. Na pewno nie będzie już miała dzieci i możemy być razem bez żadnych pytań o spadkobierców”.

Elaine przeczytała wiadomość kilka razy, nie wierząc własnym oczom. Oznaczało to, że Sterling chłodno zaplanował jej sterylizację, omawiając ją z kochanką, jakby to była rutynowa czynność w pracy. Nie uległ chwilowemu impulsowi podczas operacji. Przygotował się do tej zbrodni z wyprzedzeniem.

Korespondencja stała się jeszcze bardziej cyniczna. Sterling opowiedział Olivii, jak pocieszał żonę, gdy skarżyła się na ból, jak przepisywał bezskuteczne leki, znając prawdziwą przyczynę jej cierpienia. Nawet żartował, nazywając siebie genialnym lekarzem, który rozwiązał dwa problemy naraz, pozbywając się potrzeby posiadania dzieci z żoną i zyskując szansę na założenie nowej rodziny.

W innym folderze Elaine znalazła zeskanowane kopie dokumentów bankowych, które całkowicie zrujnowały jej wizerunek męża. Miesięczne przelewy do Olivy Reese w wysokości 5000 dolarów, z etykietą „alimenty dla Macy i Isaaca”. Okazało się, że Sterling oficjalnie utrzymywał dwójkę dzieci swojej kochanki, jednocześnie przekonując żonę, że budżet rodzinny nie pozwala im na posiadanie własnych dzieci.

Były tam również dokumenty zakupu mieszkania na nazwisko Olivii, polisy ubezpieczeniowe dla dzieci i plany ich edukacji. Sterling stworzył pełnoprawną, równoległą rodzinę, w którą włożył nie tylko pieniądze, ale i emocje. W korespondencji nazywał Macy swoją księżniczką, a Isaaca swoim dziedzicem. Jednocześnie postrzegał żonę jako ciężar, którego pozbywał się w jak najmniej bolesny sposób.

Szczególnie bolesne było czytanie wiadomości z ostatnich kilku miesięcy, w których Sterling omawiał plany rozwodowe z Olivą. Pisał, że poczeka, aż Elaine zachoruje na raka z powodu włożonej wkładki wewnątrzmacicznej. Wtedy mógłby się z nią rozwieść pod pretekstem, że nie jest w stanie poradzić sobie ze stresem psychicznym związanym z chorobą żony. Opinia publiczna byłaby po jego stronie, a majątek pozostałby jego.

Elaine zapisała wszystkie odkryte pliki na pendrive, rozumiejąc, że to kluczowe dowody zbrodni męża. Jednak emocjonalnie była kompletnie zdruzgotana, zdając sobie sprawę z rozmiarów zdrady. Mężczyzna, z którym żyła przez piętnaście lat, nie tylko ją oszukał, ale metodycznie zniszczył jej życie, planując każdy krok tej destrukcji.

Zadzwonił telefon. Na ekranie pojawiło się nazwisko detektywa Blounta.

„Ela Tames” – powiedział znajomy głos. „Mam dla ciebie wiadomość, i nie jest ona najlepsza. Otrzymaliśmy wyniki dodatkowej analizy tkanek wykonanej podczas operacji. Występują u ciebie zmiany przedrakowe trzeciego stopnia. Jest to bezpośrednia konsekwencja długotrwałej obecności rakotwórczej wkładki wewnątrzmacicznej w twoim organizmie”.

Elaine słuchała wyjaśnień detektywa, czując otępienie z przerażenia. Oznaczało to, że Sterling nie tylko pozbawił ją możliwości posiadania dzieci. W rzeczywistości skazał ją na bolesną śmierć z powodu raka. Gdyby nie zgłosiła się do dr. Oakleya, w ciągu roku lub dwóch miałaby zaawansowanego raka, a szanse na wyzdrowienie byłyby minimalne.

Detektyw Blount kontynuował wyjaśnianie prawnych aspektów sprawy. Sterlingowi postawiono zarzuty nie tylko spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, ale także usiłowania zabójstwa. Maksymalny wyrok za te wszystkie zarzuty mógł wynieść do piętnastu lat więzienia. Detektyw poinformował ją również, że uzyskała nakaz przeszukania domu i zajęcia wszystkich dokumentów związanych ze sprawą.

Elaine opowiedziała jej o odkrytej korespondencji i dokumentach bankowych, które potwierdziły motyw zbrodni. Detektyw Blount słuchał uważnie i poprosił ją, aby nie dotykała komputera do czasu przybycia ekspertów, aby nie narazić na szwank integralności dowodów cyfrowych. Przeszukanie zaplanowano na następny ranek, ale detektyw ostrzegł, że Sterling może spróbować wrócić do domu i zniszczyć dowody.

Gdy Elaine skończyła rozmowę z detektywem Blountem, usłyszała otwierające się drzwi wejściowe w korytarzu. Serce zamarło jej ze strachu. Nie spodziewała się, że Sterling wróci tak wcześnie.

„Kochanie” – zawołał z korytarza. „Wróciłem wcześniej. Mam dla ciebie niespodziankę”.

Jego ton brzmiał jak zwykle: czuły i troskliwy. Ale teraz ta czułość wydawała się odpychającą maską. Elaine szybko zamknęła wszystkie pliki na komputerze, ale zostawiła otwarty ekran z korespondencją. Niech zobaczy, że jego sekret został ujawniony. Niech zrozumie, że gra skończona.

Wyjęła z torebki pojemnik z wyjętą wkładką domaciczną, którą dr Harmon dał jej jako dowód rzeczowy. Sterling zbliżał się do gabinetu, a Elaine przygotowywała się na najtrudniejszą rozmowę w swoim życiu. Miała spojrzeć w oczy mężczyźnie, który metodycznie zabijał ją przez osiem lat, odgrywając rolę kochającego męża i troskliwego lekarza. Musiała znaleźć w sobie siłę, by przeciwstawić się jego kłamstwom i manipulacjom.

Drzwi biura się otworzyły i w progu pojawił się Sterling z bukietem czerwonych róż w dłoniach. Wyglądał na wypoczętego i szczęśliwego, wyraźnie oczekując spotkania z żoną po tygodniowej rozłące. Jednak jego wyraz twarzy natychmiast się zmienił, gdy zobaczył Elaine przy komputerze z otwartą na ekranie listą korespondencji.

„Ela” – powiedział niepewnie – „co ty tu robisz? Czemu grzebiesz w moim komputerze?”

Jego głos drżał, a wzrok błądził między ekranem a twarzą żony, próbując ocenić skalę katastrofy. Róże wypadły mu z rąk i rozsypały się po podłodze, symbolicznie kończąc z ich rodzinnym idolem.

Elaine w milczeniu obróciła monitor w jego stronę, żeby mógł przeczytać własne słowa o tym, że da jej mały prezent podczas operacji. Sterling zbladł, zdając sobie sprawę, że jego najstraszniejsze sekrety wyszły na jaw. W jego oczach błysnął strach, potem gniew, a potem znowu strach. Wiedział, że jego kariera, reputacja i wolność wiszą na włosku.

„To nie tak, jak myślisz” – zaczął, próbując znaleźć wytłumaczenie dla tego, co niewytłumaczalne. „Mogę wszystko wyjaśnić. To była konieczność medyczna. Nie rozumiesz wszystkich okoliczności”.

Ale jego głos brzmiał nieprzekonująco, nawet dla niego samego. Słowa były chaotyczne, a ręce drżały z nerwowego napięcia.

Elaine wstała od biurka i podeszła do niego, trzymając w ręku pojemnik z zaciemnioną wkładką domaciczną.

„Oto twój mały prezent” – powiedziała cicho, ale jej głos brzmiał nieruchomo. „Przez osiem lat zatruwałeś mnie od środka tym śmieciem, pozbawiłeś mnie możliwości posiadania dzieci, doprowadziłeś do stanu przedrakowego, a przez cały ten czas odgrywałeś rolę kochającego męża”.

Sterling próbował wyrwać jej pojemnik z rąk, ale Elaine się cofnęła. Jego maska ​​w końcu opadła i zobaczyła prawdziwą twarz mężczyzny, z którym żyła przez połowę życia. Była to twarz drapieżnika osaczonego, gotowego zrobić wszystko, by ratować własną skórę, mężczyzny, dla którego nigdy nie była niczym więcej niż przeszkodą w szczęściu z inną kobietą.

Sterling stał w drzwiach gabinetu. Wyraz jego twarzy szybko zmieniał się z zaskoczenia na zrozumienie, ze strachu na rozpacz. Róże leżały na podłodze, ich czerwone płatki rozsypały się po dywanie, tworząc złowieszczy obraz zniszczonego idola. Widział swoją korespondencję z Olivią na ekranie komputera, rozumiał, że jego najstraszniejsze sekrety wyszły na jaw, ale mimo to próbował znaleźć sposób, by wywinąć się z tej sytuacji.

„Ela, co ty tu robisz?” powtórzył, wchodząc do pokoju. „Dlaczego grzebiesz w moich prywatnych aktach? To naruszenie prywatności. Nie masz prawa”.

Jego głos drżał z nerwowego napięcia, a dłonie zaciskały się w pięści. Wciąż próbował grać rolę obrażonego męża, którego prywatność została naruszona.

Elaine powoli odwróciła się do niego, trzymając w dłoniach pojemnik z poczerniałą wkładką domaciczną. Jej twarz była blada, ale oczy płonęły zimnym ogniem sprawiedliwego gniewu.

„To twoja niespodzianka?” zapytała cicho, unosząc pojemnik. „Przez osiem lat zatruwałeś mnie od środka tym śmieciem, pozbawiałeś mnie możliwości posiadania dzieci, doprowadzałeś do stanu przedrakowego”.

Sterling rzucił się na nią, próbując wyrwać jej dowody z rąk.

„Daj mi to!” – krzyknął, tracąc resztki panowania nad sobą. „Nie rozumiesz, co robisz. To może zrujnować moją karierę, moją reputację”.

Elaine uniknęła go, przyciskając pojemnik do piersi. Po raz pierwszy w całym ich małżeństwie zobaczyła prawdziwą twarz męża, bez masek i udawania.

W tym momencie na korytarzu rozległy się kroki, a głos detektywa Blounta przeciął napiętą ciszę.

„Sterling Nicholas Tames” – powiedziała oficjalnym tonem, wchodząc do biura w towarzystwie dwóch policjantów. „Jest pan aresztowany pod zarzutem spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i usiłowania zabójstwa. Ma pan prawo zachować milczenie”.

Sterling zwrócił się do przybyszów. Jego twarz wykrzywiła się z przerażenia.

„To nieporozumienie” – zaczął, starając się zachować godność. „Jestem szanowanym lekarzem, kierownikiem przychodni. Mam nieskazitelną reputację. Nie możecie mnie aresztować na podstawie urojeń mojej psychicznie niezrównoważonej żony”.

Detektyw Blount wyciągnęła kajdanki. Jej twarz pozostała profesjonalnie obojętna.

„Mamy wszystkie niezbędne dowody, w tym wyniki badań lekarskich, dokumenty dotyczące usunięcia wkładki domacicznej oraz zeznania świadków. Pańska żona przekazała nam korespondencję, w której sam przyznał się Pan do popełnionego przestępstwa”.

Właśnie wtedy Oliva wpadła do domu. Jej twarz była zalana łzami, a ona ściskała w dłoniach telefon komórkowy.

„Sterling” – krzyknęła. „Strażnik w klinice zadzwonił do mnie i powiedział, że przyjechała policja. Co się dzieje?”

Widząc kajdanki w rękach detektywa, rzuciła się ku swemu kochankowi, próbując go osłonić.

„Powiem ci wszystko” – szlochała Oliva, zwracając się do detektywa Blounta. „To był jego pomysł, nie mój. Powiedział mi, że jego żona jest bezpłodna od urodzenia, że ​​od wieków nie żyli jak mąż i żona. Nie wiedziałam, że on… że sam ją rozchorował”.

Jej wyznanie wylało się strumieniami, niszcząc ostatnią nadzieję Sterlinga na ratunek. Sterling odepchnął Olivę i zwrócił się do Elaine. W jego oczach błysnęła ostatnia próba usprawiedliwienia swoich czynów.

„Zrobiłem to dla nas” – powiedział zrozpaczony. „Sama mówiłaś, że nie jesteś gotowa na dzieci, że chcesz najpierw zbudować karierę. Ja tylko pomogłem ci uniknąć niechcianej ciąży”.

Elaine spojrzała na niego z obrzydzeniem, nie mogąc uwierzyć, że ten mężczyzna wciąż próbuje zrzucić winę na nią.

„Chciałam poczekać rok, żeby nie stać się trwale bezpłodną” – odpowiedziała chłodno. „Pozbawiłeś mnie prawa wyboru, skazałeś na cierpienie i chorobę, i to wszystko dla niej, dla twoich dzieci z twoją kochanką”.

Detektyw Blount założył Sterlingowi kajdanki, ignorując jego protesty i próby oporu.

„Oliva Ree” – zwróciła się do płaczącej kobiety. „Musisz pójść z nami i złożyć zeznania. Jesteś kluczowym świadkiem w tej sprawie”.

Pielęgniarka skinęła głową, rozumiejąc, że jej życie również uległo zasadniczej zmianie.

Sterlinga poprowadzono w stronę wyjścia, ale on cały czas odwracał się w stronę Elaine, próbując dostrzec w jej oczach błysk ich dawnej miłości.

„Ela” – błagał. „Możemy wszystko naprawić. Znajdę najlepszych lekarzy. Wyleczymy cię. Nie zrujnuj naszej rodziny przez jeden błąd”.

Jego słowa brzmiały żałośnie i nieprzekonująco, nawet dla niego samego. Elaine patrzyła w milczeniu, jak wyprowadzany jest mężczyzna, z którym żyła piętnaście lat. Nie czuła niczego poza pustką i ulgą. Ten mężczyzna umarł dla niej w chwili, gdy przeczytała jego korespondencję z kochanką. To, co teraz wyprowadzano, było tylko skorupą, w której czaił się obcy i wróg.

Oliva stała w drzwiach. Jej wzrok wędrował między Elaine a odchodzącym Sterlingiem.

„Naprawdę nie wiedziałam” – wyszeptała. „Powiedział, że jesteś chora od urodzenia. Lekarze zabronili ci zajść w ciążę. Myślałam, że pomagam mu znaleźć szczęście z kobietą, która mogłaby urodzić mu dzieci”.

Elaine spojrzała na nią ze współczuciem, zdając sobie sprawę, że Oliva również padła ofiarą manipulacji Sterlinga.

„Ile masz lat?” zapytała cicho.

„Dwadzieścia sześć” – odpowiedziała pielęgniarka.

Elaine pokręciła głową, zdając sobie sprawę, że Sterling uwiódł bardzo młodą kobietę, gdy ta miała zaledwie dwadzieścia lat.

„On też cię wykorzystał” – powiedziała Elaine. „Obiecał, że się ze mną rozwiedzie, a potem poślubi ciebie, ale tak naprawdę chciał tylko młodej kochanki i dzieci na boku. Gdyby nie ta cała sytuacja, nigdy by mnie nie zostawił, bo zapewniłam mu stabilizację i szacunek”.

Oliva rozpłakała się jeszcze mocniej, zdając sobie sprawę z prawdy słów Elaine.

„Co teraz stanie się z moimi dziećmi?” – szlochała. „Jak im wytłumaczę, że ich ojciec jest przestępcą? Jak utrzymam je bez jego pomocy?”

Elaine czuła dla niej współczucie, pomimo wszystkiego, co się wydarzyło.

Detektyw Blount wrócił po Olivię i cierpliwie czekał, aż ta skończy rozmowę z Elaine.

„Naprawdę musimy iść” – powiedział łagodnie detektyw. „Im szybciej przetworzymy wszystkie zeznania, tym szybciej będziesz mógł wrócić do swoich dzieci”.

Oliva skinęła głową i ruszyła w stronę wyjścia, ale zawróciła przy drzwiach.

„Wybacz mi” – powiedziała do Elaine. „Wiem, że moje przeprosiny niczego nie zmienią, ale naprawdę nie chciałam ci zrobić krzywdy”.

Elaine skinęła głową w milczeniu, nie mogąc znaleźć słów, by odpowiedzieć. Przebaczenie przyjdzie później, gdy ból zdrady ustąpi, gdy będzie mogła myśleć o tej historii bez drżenia.

Dom opustoszał, a Elaine została sama wśród rozrzuconych róż i resztek swojego dawnego życia. Zebrała kilka płatków, przypominając sobie, jak kiedyś cieszyły ją takie niespodzianki od męża. Teraz te kwiaty wydawały się kpiną, ostatnią próbą Sterlinga, by zachować iluzję normalnego związku.

Weszła do sypialni i zaczęła zbierać jego rzeczy, uświadamiając sobie, że nie chce już widzieć w domu niczego, co by jej go przypominało. Każde zdjęcie, każda książka, każdy element garderoby były przesiąknięte kłamstwami i oszustwem. Musiała zacząć życie od nowa, oczyszczając swoją przestrzeń z duchów przeszłości.

Zadzwonił telefon. Na ekranie pojawiło się nazwisko doktora Oakleya.

„Ela Tames” – powiedział ciepło. „Słyszałem, co się stało. Jak się czujesz? Potrzebujesz pomocy medycznej?”

Jego troska była szczera, nie miała żadnych ukrytych motywów.

„Dziękuję” – odpowiedziała, czując, jak ciepło rozlewa się w jej wnętrzu w odpowiedzi na ludzkie współczucie. „Fizycznie czuję się dobrze. Emocjonalnie, myślę, że to przyjdzie z czasem”.

Dr Oakley zaoferował jej wsparcie psychologiczne i regularne badania kontrolne, aby monitorować jej stan zdrowia po usunięciu wkładki wewnątrzmacicznej. Rozłączając się, Elaine wyszła na balkon i spojrzała na miasto rozciągające się w dole. Gdzieś w areszcie siedział mężczyzna, który powoli ją zabijał przez osiem lat. Jutro miał się rozpocząć proces, z przesłuchaniami, ekspertyzami i publiczną dyskusją na temat najbardziej intymnych szczegółów jej życia. Była jednak gotowa to zrobić, aby wywalczyć sprawiedliwość i ostrzec inne kobiety przed podobnym losem.

„Polecam wysłuchanie tych dwóch historii, które widzicie na ekranie. Jestem pewien, że Wam się spodobają. A w komentarzach do tego filmu znajdziecie link do zbioru najlepszych historii z całego internetu. Dziękuję za obejrzenie.”

Sąd okręgowy był pełen reporterów, kolegów Sterlinga ze środowiska medycznego i zwykłych ciekawskich ludzi, których przyciągnęła głośna sprawa lekarza, który okaleczył własną żonę. Elaine siedziała w pierwszym rzędzie, starając się nie zwracać uwagi na szepty i ciekawskie spojrzenia. W miesiącach od śledztwa nauczyła się ignorować uwagę opinii publicznej, koncentrując się na głównym celu: wymierzeniu sprawiedliwości.

Sterling na ławie oskarżonych wyglądał na wyczerpanego i postarzałego. Jego niegdyś elegancki wygląd zastąpił chorobliwa bladość i nerwowe tiki. Jego adwokat szeptał mu coś do ucha, ale Sterling wpatrywał się w pustkę, jakby wciąż nie mógł uwierzyć w to, co się dzieje. Jego reputacja legła w gruzach. Jego kariera dobiegła końca. A przed nim majaczyła perspektywa wielu lat za kratkami.

Sędzia Ava Jenkins, kobieta w średnim wieku o surowej twarzy, otworzyła posiedzenie i udzieliła głosu prokuratorowi. Prokurator metodycznie przedstawił okoliczności sprawy. Każdy fakt brzmiał jak cios w reputację oskarżonego: potajemne założenie rakotwórczej wkładki wewnątrzmacicznej, lata oszustw, rodzina równoległa, cyniczna korespondencja z kochanką.

Pierwszą wezwaną świadkiem była Oliva Ree, która weszła na salę blada i drżąca. Jej ciąża była wyraźnie widoczna. Zaokrąglony brzuch dodawał dramatyzmu jej zeznaniom. Usiadła na krześle dla świadków, nie śmiąc spojrzeć na Sterlinga, który wpatrywał się w nią błagalnym wzrokiem.

„Proszę poinformować sąd o swoich powiązaniach z oskarżonym” – zażądał prokurator.

Oliva mówiła cicho, ale w zapadającej ciszy jej słowa były wyraźnie słyszalne.

„Powiedział mi, że jego żona jest bezpłodna od urodzenia, że ​​lekarze zabronili jej zajścia w ciążę z powodu nieprawidłowości genetycznych. Wierzyłem mu. Myślałem, że pomagam dobremu człowiekowi znaleźć szczęście”.

Opowiadała, jak Sterling obiecał jej rozwód z żoną i oficjalny ślub, jak planował wspólną przyszłość z dziećmi.

„Powiedział, że celowo doprowadził żonę do choroby, żeby nie mogła ubiegać się o majątek w postępowaniu rozwodowym” – wyznała Oliva, a przez salę przeszedł pomruk oburzenia. „Powiedział, że dla wszystkich będzie lepiej, jeśli nie będzie cierpieć z powodu rozwodu”.

Prawnik Sterlinga próbował zdyskredytować zeznania Olivii, sugerując, że miała osobisty interes w wyniku sprawy. Jednak młoda kobieta konsekwentnie odpowiadała na wszystkie pytania, podając konkretne daty i cytując wiadomości z korespondencji. Jej szczerość była widoczna nawet dla najbardziej sceptycznych przysięgłych.

Kolejnym świadkiem był dr Oakley, który opowiedział o swoich podejrzeniach, które pojawiły się już po pierwszym badaniu Elaine. Doświadczony lekarz nie mógł nie zauważyć, że objawy pacjentki nie zgadzały się z diagnozą postawioną przez męża. Proces zapalny był zbyt zlokalizowany, a ból zbyt specyficzny, by można go było uznać za typowe zmiany związane z wiekiem.

Chirurg dr Harmon zademonstrował sądowi wyciągniętą wkładkę wewnątrzmaciczną, wyjaśniając, dlaczego urządzenia takie jak Serif zostały zakazane. Rakotwórcze właściwości tego stopu zostały udowodnione licznymi badaniami. Właśnie dlatego wszystkie tego typu produkty podlegały obowiązkowej utylizacji. Założenie takiej wkładki było równoznaczne z powolnym zatruciem pacjentki.

Ekspert medycyny sądowej odczytał wyniki analizy komputera Sterlinga, potwierdzając autentyczność korespondencji z Olivą. Cyfrowy ślad nie pozostawiał wątpliwości, że wiadomości nie zostały sfabrykowane. Szczególnie przekonujące były wyznania samego Sterlinga o tym, jak rozwiązał problem z żoną podczas zabiegu wyrostka robaczkowego.

Biegły sądowy wydał opinię na temat stanu zdrowia ofiary. Działania oskarżonego doprowadziły do ​​nieodwracalnej bezpłodności Elaine Tames i rozwoju stanu przedrakowego, który bez szybkiej interwencji rozwinąłby się do drugiego stadium raka. Osiem lat obecności urządzenia rakotwórczego w jej organizmie spowodowało nieodwracalne uszkodzenia jej układu rozrodczego.

Kiedy Elaine otrzymała głos, wstała i powoli podeszła do mównicy. Na sali zapadła cisza. Wszyscy czekali na jej zeznania. Długo milczała, zbierając myśli, a potem zaczęła mówić spokojnym, równym głosem.

„Powierzyłam temu człowiekowi moje zdrowie, moje życie, moją miłość. Przez piętnaście lat uważałam go za najbliższą mi osobę na ziemi”.

Jej głos nie drżał, ale każde słowo było przepełnione bólem i rozczarowaniem.

„Wykorzystał moją miłość i zaufanie. Użył swojej wiedzy zawodowej jako broni przeciwko mnie. Przez osiem lat cierpiałem z bólu, nie znając jego przyczyny, a on mnie pocieszał, wiedząc, że to on jest źródłem mojego cierpienia”.

Elaine opowiedziała przed sądem, jak planowała macierzyństwo, jak marzyła o dzieciach i jak obwiniała się za swoją niepłodność.