Mój mąż kupił mieszkanie dla swojej kochanki, tuż pod naszym. Mieszkali razem przez cztery lata, a ja się o tym nie dowiedziałam… aż pewnego dnia wszystko wyszło na jaw.

Spojrzałam mu prosto w oczy, a mój głos drżał, ale przepełniony był wściekłością:
„Wyjaśnij co? Przez cztery lata, tutaj, tak żyłaś! Czy byłam twoją prawowitą żoną… czy tylko cieniem skrywającym twój grzech?”

Cisza wypełniła małe mieszkanie. Pani spuściła głowę; Rodrigo pocił się, nie mogąc na mnie spojrzeć. W tym momencie wiedziałam, że nasze małżeństwo się skończyło. Taka zdrada jest niewybaczalna.

Wróciłam do domu i trzasnęłam drzwiami, jakby przecinając ostatnie łańcuchy. Tej nocy nie odważył się wrócić. Telefon dzwonił bez przerwy, ale nie odbierałam.

Następnego ranka, gdy zbierałam swoje rzeczy, pojawiła się moja teściowa, Doña Carmen, z surową miną:
„Naprawdę chcesz robić awanturę? Wszyscy mężczyźni miewają swoje dziwactwa. Rodrigo cię kocha, kocha dzieci. Kupił to mieszkanie tylko po to, żeby zachować dyskrecję. Jeśli będziesz robić zamieszanie, cała rodzina będzie oszukiwana”.

Poczułam gulę w gardle i zapytałam:
„Więc wiedziałaś od początku?”

Odwróciła wzrok i mruknęła:
„Cztery lata temu. Radziłam mu, ale nie posłuchał. Inteligentna kobieta wie, że trzeba zamknąć oczy, żeby chronić dom”.

Wybuchnęłam gorzkim śmiechem. Wszyscy sprzysięgli się, żeby ukryć przede mną prawdę: mój mąż, moja teściowa… wszyscy. Tylko ja żyłam w ślepo, na samym dnie tego gniazda niewierności.

Tej nocy siedziałam naprzeciwko Rodriga. Uklęknął, wziął mnie za ręce i błagał:
„Wybacz mi. Zerwę z nią, sprzedam to mieszkanie. Pomyśl o dzieciach, o rodzinie. Daj mi szansę”.

Spojrzałam w oczy, którym kiedyś ufałam przez całą młodość, i zobaczyłam tylko otchłań kłamstw. Odpowiedziałam chłodno:
„Nie martw się. Uwolnię cię. Ale bądź gotowa na sąd. Będę walczyć o opiekę nad dziećmi i majątek. Tak łatwo ci się nie wymknie”.

Moje słowa były ostatecznym ciosem, rozcinającym zepsute małżeństwo u samych korzeni. Rodrigo był przerażony; Doña Carmen oniemiała. Nigdy nie wyobrażali sobie, że potulna kobieta, którą znali, będzie w stanie się podnieść i stanowczo zerwać z tym wszystkim naraz.