Tost, który wszystko roztrzaskał

Szklanka wyślizgnęła się ojcu z ręki, gdy tylko ją unicestwiono, a złote piwo spłynęło po ścianie, łapiąc promienie późnego słońca Ohio. Ale jego słowa naruszają niż rozlana ciecz, przecinając hałas na podwórku z precyzją i precyzją:

„Jestem dumny ze wszystkich moich dzieci — oprócz tego, które przegrało”.

Na moment cały świat się przełożył.

Potem się śmiać. Jake – mój ujawniony brat z lśniącym apartamentem w centrum i startupem, który powiedział tata, kto jest osobą niepożądaną. Jego śmiech był donośny i niewymuszony, taki, który porywa wszystkich. Ryan, rodzinny sportowiec, uderzyć w krzesło tak, że o mało nie przewrócił keczupu, pochylając się z pomocy. Kilku kuzynów zachichotało niepewnie, porwanych przez prąd.

Z tarasu na ekranie grzmiał mecz Cleveland Guardians, podczas gdy nikt nie zawraca sobie głowy oglądaniem. Grill syczał, gdy tłuszcz kapał na węgle. Sąsiedzi machali zza płotu, trzymając w dłoniach czerwone kubki, czując się jak pocztówkowa wersja amerykańskiej rodziny.

Siedziałem na samym końcu dębowego stołu, a skroplona woda z charakterystycznego gazowanego zwilżalnego mi dłoni. Ojciec nawet na mnie nie nastąpi, kiedy powiedziałem. Jego widoczność była w dużej mierze widoczna.

Słowo to zabrzmiało mi w głowie: przegrany.

Jake odchodzi do tyłu, grzechocząc lodem w swoim bourbonie. „Daj spokój, tato, nie bądź dla niej taki surowy. Ona… co ty znowu jesteś?” Jego uśmiech się wyostrzył. „Koduje? Rysuje? Coś na komputerze?”

Ryan pchnął. „Tak, ale prawne w tym roku się Postęp!”

Stół ponownie zadrżał, papierowe talerze zadrżały, widelce zabrzęczały, a ten dźwięk pochłonął mnie całkowicie.

Przez chwilę nie wróciłam trzydziestu lat i nie poszłam na wyższy poziom. Znów wróciło dwanaście.

Dziewczyna, która za bardzo się przejmuja

zobacz więcej na następnej stronie Reklama

Następny→