Moja mama powiedziała: nie przyjeżdżaj na święta, bo „narobisz nam wstydu”. Dziesięć dni później nadal stałam pod ich drzwiami… patrząc, jak chłopak mojej siostry patrzy na mnie, jakbym była jego wspomnieniem, ostrzeżeniem i żalem, które zderzyły się ze sobą jednocześnie.

Wziął łyk swojego napoju.

„Śledziłem niektóre z waszych kampanii. Rebranding Horizon Bank został przeprowadzony wyjątkowo dobrze”.

Przyglądałem mu się z ciekawością. Większość osób z mojego kręgu rodzinnego ledwo rozumiała, na czym polega marketing, poza tworzeniem atrakcyjnych reklam. A jednak James odnosił się do konkretnych kampanii z wyraźną wiedzą.

„Znasz się na marketingu.”

„Znam się na biznesie” – odpowiedział. „I rozpoznaję dobrą strategię, kiedy ją widzę. Twoja praca się wyróżnia”.

Zanim zdążyłem odpowiedzieć, drzwi tarasowe otworzyły się ponownie i wyszła Samantha. Jej twarz napięła się, gdy nas zobaczyła razem.

„Proszę bardzo, James. Mama cię szuka. Chce ci pokazać rodzinne albumy ze zdjęciami.”

Jej ton był słodki, ale jej wzrok był ostry, gdy przeskakiwała między nami.

„Wejdź do środka, dobrze? Potrzebuję chwili z siostrą.”

Gdy James zniknął w domu, Samantha zwróciła się w moją stronę.

“Co robisz?”

„Rozmawiasz? Czy to teraz narusza zasady rodziny Wilsonów?”

„Nie bądź słodki. James jest dla ciebie nieosiągalny.”

Przewróciłam oczami.

„Spokojnie, Sam. Rozmawialiśmy tylko o pracy. Nie próbuję ci ukraść chłopaka”.

„Zawsze to robisz” – syknęła. „Próbujesz wcisnąć się tam, gdzie nie pasujesz”.

„O czym mówisz?”

„Trzymaj się z daleka od Jamesa. To ważne dla mnie, dla nas wszystkich”.

Jej intensywność wydawała się niewspółmierna do sytuacji.

„Dlaczego twój związek z Jamesem jest dla wszystkich taki ważny? Spotykałaś się już z wieloma bogatymi facetami”.

Coś przemknęło przez jej twarz, mieszanina złości i czegoś jeszcze.

Strach.

„Nie masz pojęcia, o co tu chodzi.”

„Więc mnie oświec.”

Zamiast odpowiedzieć, odwróciła się, żeby wrócić do środka, ale złapałem ją za ramię.

„Zaczekaj. Skoro już rozmawiamy szczerze, może wyjaśnisz mi coś jeszcze. Dlaczego ciocia Catherine pytała wcześniej, czy nadal chodzę do tej terapeutki? Nigdy nie byłam na terapii”.

Wyraz twarzy Samanthy zamarł.

„To było pewnie tylko nieporozumienie”.

„Nie, nie było. A wujek William pytał, jak się trzymam, jakbym był chory czy coś. Co ty opowiadałeś ludziom o mnie?”

Próbowała się wyrwać, ale trzymałem mocno.

„Samantho, co mówiłaś?”

Po chwili napiętej ciszy westchnęła dramatycznie.

„Dobrze. Kilka lat temu, kiedy miałeś kłopoty po tym, jak pominięto cię przy awansie w poprzedniej pracy, byłeś trudny.”

„Trudne jak?”

„Wiesz, wzruszające, dzwonienie do mamy o dziwnych porach, narzekanie, jakie to wszystko niesprawiedliwe. To było niezręczne dla wszystkich”.

Spojrzałem na nią z niedowierzaniem.

„Przeżywałam trudny okres i zwróciłam się o wsparcie do rodziny. To normalne”.

„Nie tak, jak ty to robiłeś. Byłeś obsesyjny, ciągle gadałeś o tym, jak twój szef ma na ciebie pretensje, jak wszyscy są przeciwko tobie. To przerażało mamę”.

„I co z tego? Powiedziałeś wszystkim, że miałem załamanie nerwowe.”

Miała na tyle przyzwoitości, żeby wyglądać na lekko zawstydzoną.

„Musieliśmy tylko wyjaśnić, dlaczego nie byłeś tu tak często, dlaczego opuściłeś ślub kuzynki Rachel i urodziny Thomasa. Mogłem więc wspomnieć, że poświęcasz trochę czasu na skupienie się na swoim zdrowiu psychicznym”.

„Przegapiłem te wydarzenia, ponieważ pracowałem po 60 godzin tygodniowo, próbując odbudować swoją karierę po tym niepowodzeniu”.

Zdrada była dla mnie jak cios fizyczny.

„Mówiłeś rodzinie, że jestem psychicznie niestabilny”.

„Nie dramatyzuj. Powiedziałem tylko, że masz pewne problemy i potrzebujesz profesjonalnego wsparcia. To było łatwiejsze niż tłumaczenie twoich problemów w pracy”.

„Łatwiej komu? Masz pojęcie, co zrobiłeś? Jak bardzo zaszkodziłeś mojej reputacji w rodzinie”.

„Och, proszę cię” – prychnęła. „Twoja reputacja i tak była już powodem rodzinnego rozczarowania. Dałam im tylko powód, żeby cię żałowali, zamiast cię osądzać”.

Jej słowa były bolesne i okrutne.

„Nie miałeś prawa.”

„Chroniłam rodzinę” – upierała się. „Twoje ciągłe narzekanie i negatywne nastawienie były żenujące. Tata dostawał pytania od kolegów o to, co dolega jego córce. To źle świadczyło o nas wszystkich”.

Poczułam się niedobrze. Przez lata zastanawiałam się, dlaczego niektórzy krewni traktowali mnie z rezerwą i niezręcznym dystansem. Teraz wiedziałam, że moja siostra rozsiewała plotki o moim zdrowiu psychicznym, by chronić reputację rodziny.

„Czy wszyscy myślą, że jestem szalony?”

„Nie przesadzaj. Oni po prostu myślą, że miałeś jakieś problemy i poszukałeś pomocy. To nic wielkiego. Świadomość zdrowia psychicznego jest teraz w modzie”.

Jej nonszalanckie podejście do zbagatelizowania szkód, jakie wyrządziła, odebrało mi mowę. Nie chodziło tylko o nieporozumienie czy jednorazowe kłamstwo. Moja siostra celowo stworzyła na mój temat fałszywą narrację, która miała usprawiedliwiać moją nieobecność na spotkaniach rodzinnych, a jednocześnie umniejszać moją wiarygodność.

Ile jeszcze kłamstw na mój temat naopowiadali? W jakim stopniu postrzeganie mojej rodziny opierało się na fikcji stworzonej po to, by utrzymać mnie w roli problematycznej córki?

„Musisz im powiedzieć prawdę” – powiedziałem w końcu. „Wszystkim”.

Samantha się zaśmiała.

„To się nie dzieje. A zresztą, kto by ci uwierzył? Emocjonalna siostra znowu wybucha w Boże Narodzenie. Odpuść sobie, Rebecco. Skup się dziś na zrobieniu dobrego wrażenia, zamiast odgrzebywać starożytną historię”.

Odwróciła się i wróciła do domu, zostawiając mnie samego z miażdżącym ciężarem tej nowej zdrady.

Najpierw mój ojciec kradł mi pieniądze. Teraz to.

Co jeszcze odkryję, zanim te święta dobiegną końca?

Obiad w Boże Narodzenie tradycyjnie był momentem, kiedy do świętowania dołączała dalsza rodzina. O 13:00 jadalnia zapełniła się ciotkami, wujkami i kuzynami, wymieniającymi się świątecznymi pozdrowieniami i nadrabiającymi zaległości w rodzinnych nowinkach. Krążyłam między nimi w oszołomieniu, wciąż przetwarzając rewelację Samanthy o kłamstwach, które rozsiewała.

Kilkoro krewnych podeszło do mnie z tą szczególną mieszanką entuzjazmu i ostrożności, zarezerwowaną dla kogoś, kto uważa się za emocjonalnie kruchego. Kuzynka Rachel ścisnęła mnie za ramię i powiedziała, że ​​wyglądam o wiele lepiej. Wujek William pochwalił moją odwagę, nie precyzując, w czym dokładnie się odważyłem. Każda interakcja potwierdzała to, co przyznała Samantha. Wszyscy myśleli, że miałem jakieś załamanie nerwowe.

Skubałem właśnie indyka z sosem żurawinowym, gdy mój kuzyn Nathan zajął miejsce obok mnie. Jako bankier inwestycyjny w prestiżowej firmie w Nowym Jorku, Nathan zawsze był uważany za kolejny przykład sukcesu rodziny Wilsonów.

„Rebecca” – powitał mnie z wyćwiczonym urokiem. „Mama mówi, że ostatnio lepiej ci idzie. Dostałaś awans”.

„Dyrektor wykonawczy ds. strategii w Greenscale Media” – odpowiedziałem automatycznie.

Jego brwi poszybowały w górę.

„Greenscale. Serio?”

Coś w jego reakcji wydawało się nie tak. Nie tylko zaskoczenie, ale wręcz przerażenie.

„Tak. Od miesiąca. Dlaczego?”

„Bez powodu” – odparł szybko. „Po prostu imponująca firma, która robi wielkie rzeczy w przestrzeni cyfrowej”.

Zanim zdążyłem zadać mu kolejne pytanie, przy naszym stoliku pojawił się James i zaproponował Nathanowi szklankę szkockiej.

„Twój ojciec wspominał, że wolisz Macallana” – powiedział płynnie.

Nathan przyjął drinka, ale wyraz jego twarzy pozostał napięty.

„Dzięki. Rebecca właśnie opowiadała mi o swojej nowej posadzie w Greenscale.”

Wzrok Jamesa powędrował w moją stronę.

„Tak, rozmawialiśmy wcześniej o niektórych z ich kampanii. Innowacyjna praca.”

Zapadła niezręczna cisza. Spojrzałem na obu mężczyzn, wyczuwając jakąś niewypowiedzianą komunikację.

„Jeśli pozwolisz” – powiedział Nathan nagle – „muszę porozmawiać z wujkiem Richardem o pewnej sprawie”.

Kiedy odszedł w pośpiechu, zwróciłam się do Jamesa.

„O co chodziło? Co masz na myśli mówiąc o tym dziwnym napięciu? Nathan praktycznie uciekł, kiedy wspomniałeś o Greenscale.”

James wziął łyk swojego drinka i przyglądał mi się ponad krawędzią szklanki.

„Jesteś bardzo spostrzegawczy.”

„A ty jesteś bardzo wymijający.”

Uśmiechnął się lekko.

„W porządku. Nathan jest po prostu zaskoczony słysząc o twojej firmie, ponieważ była ona ostatnio przedmiotem dyskusji w niektórych kręgach finansowych”.

„Jakiego rodzaju dyskusje?”

James zawahał się.

„To prawdopodobnie nie jest—”

„No i jesteście” – przerwała im Samantha, pojawiając się obok nas z wymuszonym uśmiechem. „James, tata chce cię przedstawić sędziemu Franklinowi. Jest bardzo zainteresowany strategiami inwestycyjnymi waszej rodziny”.

James skinął głową uprzejmie, ale jego wzrok nadal utkwiony był we mnie.

„Kontynuujemy naszą rozmowę później” – powiedział, zanim pozwolił Samancie poprowadzić się.

Ta interakcja wprawiła mnie w zakłopotanie. Co takiego było w Greenscale, że Nathan był tak poruszony? I dlaczego James zdawał się wiedzieć o tym więcej niż ja?

Patrzyłem, jak Nathan odciągnął mojego ojca na bok, przy barze. Ich rozmowa była ożywiona, choć ich głosy były zbyt ciche, by je podsłuchać. Twarz ojca pociemniała, gdy Nathan przemówił. Obaj mężczyźni od czasu do czasu zerkali w moją stronę.

Po obiedzie, gdy większość rodziny zasiadła w salonie, aby tradycyjnie obejrzeć film „To wspaniałe życie”, zauważyłem, że Nathan i James idą w stronę gabinetu mojego ojca.

Ciekawość wzięła górę nad ostrożnością i poszedłem za nim, dyskretnie ustawiając się przy częściowo otwartych drzwiach.

„Nie mogę uwierzyć, że mi nie powiedziałeś, że pracuje w Greenscale” – powiedział Nathan napiętym głosem. „To wszystko zmienia”.

„Zniż głos” – odpowiedział mój ojciec. „To nie zmienia planu. Rebecca nie ma pojęcia o sytuacji w Wilson Medical Partners”.

„Ale co, jeśli się dowie? Co, jeśli już wie, że Greenscale to firma marketingowa, którą Archer Consolidated rozważa w sprawie rebrandingu? Jeśli Archer przejmie Wilson Medical Partners, a firma Rebekki zajmie się ich marketingiem, ona…”

„Ona jest tylko w dziale kreatywnym” – zbył mnie ojciec. „Nie będzie miała dostępu do tak szczegółowych informacji”.

„Właściwie” – wtrącił głos Jamesa – „jest dyrektorem wykonawczym ds. strategii. To stawia ją w samym centrum wiedzy o potencjalnych klientach i przejęciach”.

Zapadła chwila pełnej oszołomienia ciszy, zanim mój ojciec znów się odezwał.

„Skąd to wiesz?”

„Zależy mi na tym, żeby wiedzieć takie rzeczy” – odparł chłodno James. „I w przeciwieństwie do ciebie, naprawdę przyjrzałem się jej karierze, zamiast ją zignorować”.

„To katastrofa” – jęknął Nathan. „Jeśli dowie się o kłopotach finansowych i potencjalnym przejęciu Archera, zanim zapewnimy sobie pomoc finansową…”

„Nie zrobi tego” – upierał się mój ojciec. „Rebecca nie rozumie biznesu na tym poziomie. Dopóki James będzie trzymał się planu i pomoże nam zabezpieczyć inwestycję Blackwell, ustabilizujemy sytuację, zanim ona w ogóle się o tym dowie”.

„A jak właściwie James ma to zrobić?” – zapytał Nathan. „Samantha sprowadziła go tu tylko po to, żeby wykorzystać jego rodzinne koneksje dla ratunku. Jeśli Rebecca zacznie z nim rozmawiać o Greenscale…”

„Stoję tutaj” – przerwał jej chłodno James – „i nie podoba mi się to, że mówi się o mnie, jakbym był tylko rekwizytem Samanthy”.

Mój umysł był wirujący.

Wilson Medical Partners, firma inwestycyjna mojego ojca, która skupiała się na start-upach z branży technologii medycznych, miała kłopoty finansowe i liczyła, że ​​dzięki koneksjom rodziny Jamesa uda się jej uzyskać pomoc finansową.

Co Greenscale miał z tym wszystkim wspólnego?

Przysunąłem się bliżej, wytężając słuch, ale mój ruch sprawił, że podłoga zaskrzypiała. Rozmowa w środku natychmiast ucichła.

„Czy jest tam ktoś?” zawołał mój ojciec.

Szybko wkroczyłem na scenę, decydując, że lepsza będzie konfrontacja, niż zostanie przyłapanym na podsłuchiwaniu.

„Tak, ja też, i chciałbym wiedzieć, co się dzieje.”

Trzej mężczyźni wpatrywali się we mnie z różnymi wyrazami zdumienia i przerażenia. Nathan wyglądał, jakby miał zaraz zwymiotować. Twarz mojego ojca stwardniała do surowego wyrazu, którego używał, gdy wygłaszał polecenia trudnym pacjentom. James, o dziwo, wyglądał niemal na ulżonego.

„Rebecco, to prywatna rozmowa” – zaczął mój ojciec.

„O mnie, o mojej firmie, o jakimś planie dotyczącym Jamesa.”

Skrzyżowałem ramiona.

„Myślę, że zasługuję na to, żeby wiedzieć, co się dzieje”.

„To tylko rozmowa o interesach” – próbował Nathan. „Nic, co by cię naprawdę dotyczyło”.

„Bo wyraźnie słyszałem swoje nazwisko i moją firmę, które były wielokrotnie wymieniane. O co chodzi z tymi kłopotami Wilson Medical Partners? I o jakim planie dotyczącym Jamesa mówiłeś?”

Nathan rzucił mojemu ojcu przerażone spojrzenie.

„Wujku Richardzie, ja…”

„Nie masz się czym martwić, Rebecco” – wtrącił gładko mój ojciec. „Po prostu rozważamy restrukturyzację. Nathan ma tendencję do przesadnego dramatyzowania wyzwań biznesowych”.

„Przestań mnie okłamywać” – powiedziałem stanowczo. „Słyszałem wystarczająco dużo, żeby wiedzieć, że dzieje się coś poważnego. Czy to ma coś wspólnego z pieniędzmi, które zabrałeś z mojego funduszu powierniczego?”

Oczy Nathana rozszerzyły się.

„Powiedziałeś jej o tym?”

„Znalazła dokumenty” – przyznał niechętnie mój ojciec – „ale nie rozumie kontekstu”.

„To wyjaśnij mi to” – zażądałem. „Wszystko”.

Zapadła napięta cisza. Nathan rozpaczliwie spojrzał na mojego ojca, szukając rady. Ojciec zdawał się rozważać swoje możliwości.

Ostatecznie impas przełamał James.

„Twoja rodzinna firma inwestycyjna w sektorze medycznym jest na skraju bankructwa” – powiedział wprost. „W ciągu ostatnich 5 lat dokonali serii nietrafionych inwestycji, których kulminacją była ogromna strata na urządzeniu medycznym, które nie przeszło badań FDA”.

„Jamesie” – warknął mój ojciec – „to poufna informacja”.

James zignorował go i skupił się na mnie.

„Próbowali utrzymać firmę na powierzchni, zaciągając pożyczki z różnych źródeł, w tym z twojego funduszu powierniczego, najwyraźniej. Ale kończą im się opcje. Potrzebują dużego inwestora, który ich uratuje, zanim informacje o ich sytuacji finansowej staną się publiczne”.

„I tu właśnie pojawiacie się Wy” – zapytałem, gdy wszystko zaczęło składać się w całość.

James skinął głową.

„Blackwell Investment Group dysponuje kapitałem, który pozwoli uratować Wilson Medical Partners. Samantha zorganizowała naszą współpracę, aby ułatwić nam nawiązanie kontaktu”.

To objawienie było dla mnie jak fizyczny cios.

„Więc ty i Samantha tak naprawdę nie jesteście…”

„Spotykamy się od około 3 tygodni” – potwierdził. „Właśnie na tyle długo, żeby ta świąteczna wizyta była realna”.

Zwróciłem się do ojca, czując narastającą we mnie złość.

„Okradłeś mój fundusz powierniczy, żeby podtrzymać swoją upadającą firmę, a potem ty i Samantha wymyśliliście ten fałszywy romans, żeby ją uratować”.

„To jest bardziej skomplikowane” – zaczął mój ojciec.

„I Greenscale. Co moja firma ma z tym wspólnego?”

Nathan odchrząknął, czując się nieswojo.

„Archer Consolidated rozważa przejęcie Wilson Medical Partners. Rozważają również zatrudnienie Greenscale do rebrandingu. Jeśli dowiedziałeś się o przejęciu dzięki swojej pracy, zanim zabezpieczyliśmy pakiet ratunkowy…”

„Martwił się pan, że ujawnię problemy finansowe” – dokończyłem. „Dlatego mama nie chciała, żebym tu był na święta. Nie dlatego, że ośmieszyłem rodzinę swoim istnieniem, ale dlatego, że planowaliście cały ten spisek i mogłem go przypadkiem odkryć”.

„To nie było tak” – zaprotestował słabo Nathan.

„Dokładnie tak było” – zaprzeczył mu James. „Obawiali się, że twoja pozycja w Greenscale może im skomplikować plany. Kiedy Samantha powiedziała mi, że nie dołączysz do nas na święta, założyłem, że to kolizja terminów. Dopiero po przyjeździe zdałem sobie sprawę, że celowo cię wykluczyli”.

Spojrzałem na Jamesa z nowym zrozumieniem.

„Dlatego mnie obserwowałeś. Wiedziałeś, że coś jest nie tak.”

Skinął głową.

„Przeprowadziłem rozeznanie, zanim zgodziłem się na ten układ. Twoja ścieżka kariery nie pasowała do niestabilnej narracji siostry, którą przedstawiła Samantha”.

Pełna skala sytuacji mnie zalała. Moja rodzina nie tylko zlekceważyła moją karierę. Aktywnie próbowali mnie od siebie odsunąć, ponieważ mój sukces zagrażał ich planom. Okradli mnie z pieniędzy, kłamali na temat mojego zdrowia psychicznego i wykluczali ze spotkań rodzinnych.

Wszystko po to, by chronić swój niepewny finansowy domek z kart.

„Muszę porozmawiać ze wszystkimi” – powiedziałam, a mój głos był zaskakująco spokojny, pomimo wściekłości i bólu, które we mnie kipiały. „Z całą rodziną. Natychmiast”.

„Rebecco, bądź rozsądna” – próbował mój ojciec. „To Boże Narodzenie”.

„Tak, to prawda” – zgodziłem się. „I myślę, że nadszedł czas, żeby podzielić się prawdą, oprócz całej tej świątecznej radości, prawda?”

Nie czekając na odpowiedź, odwróciłem się i wyszedłem, kierując się do salonu, gdzie zebrała się reszta rodziny. Nadszedł czas, aby wszyscy usłyszeli, co dokładnie ukrywali Wilsonowie.

Wkroczyłem do salonu zdecydowanym krokiem, z bijącym sercem, ale z silną determinacją. Dalsza rodzina rozproszyła się po pokoju – niektórzy oglądali film, inni pogrążeni byli w cichej rozmowie. Mama siedziała na swoim ulubionym fotelu i instruowała kelnera, co ma do zaoferowania.

„Czy mogę prosić wszystkich o uwagę?”

Mój głos zabrzmiał mocniej, niż się spodziewałem, przebijając się przez hałas otoczenia. Głowy się odwróciły, rozmowy ucichły, a ciekawskie spojrzenia skupiły się na mnie.

Mój ojciec pobiegł za mną, a Nathan i James podążali tuż za mną.

„Rebecco, to nie jest odpowiedni moment.”

„To właśnie ten moment” – przerwałem. „Myślę, że wszyscy tutaj zasługują na to, żeby wiedzieć, co naprawdę dzieje się z rodziną Wilsonów”.

Moja matka podniosła się z krzesła, jej uśmiech był wymuszony.

„Rebecco, kochanie, chyba wypiłaś za dużo wina. Może porozmawiamy na osobności?”

„Jestem całkowicie trzeźwy, Mamo, i skończyłem już z prywatnymi rozmowami, w których prawda zostaje pogrzebana”.

Samantha przeciskała się przez gromadzący się tłum.

„Co się dzieje, James? Co jej powiedziałeś?”

W pokoju zapadła całkowita cisza, a o filmie zapomniano, gdyż członkowie rodziny wyczuwali narastający dramat.

Mój ojciec podjął ostatnią próbę odzyskania kontroli.

„Wszyscy, proszę, wróćcie do swoich rozmów. Rebecca i ja musimy omówić prywatną sprawę rodzinną”.

„Przestałam być prywatna, kiedy okradłeś mój fundusz powierniczy” – oznajmiłam na tyle głośno, by wszyscy mogli usłyszeć.

Wszyscy w pomieszczeniu z zapartym tchem westchnęli.

Twarz mojego ojca pociemniała.

„To poważne przekłamanie”.

„Naprawdę? Zabrałeś prawie 200 000 dolarów z funduszu powierniczego, który założyli dla mnie babcia i dziadek. Pieniądze, które prawnie należą do mnie”.

Ręka ciotki Patricii powędrowała do ust.

„Richard, czy to prawda?”

„To tymczasowa realokacja zasobów” – upierał się mój ojciec. „Fundusz wciąż jest nienaruszony”.

„Minus 200 000 dolarów” – odparłem. „Pieniądze, które najwyraźniej poszły na ratowanie Wilson Medical Partners, bo firma upada. Wiedziałaś o tym, mamo? Firma taty jest na skraju bankructwa?”

Idealnie opanowana fasada mojej matki lekko pękła.

„To skomplikowane kwestie biznesowe, których nie rozumiesz, Rebecco.”

„Właściwie rozumiem doskonale. Firma taty poniosła straty i straciła miliony. Walczyli o jej przetrwanie, wykorzystując wszystkie pieniądze, jakie mogli zdobyć, w tym mój spadek”.

Odwróciłem się twarzą do całego pokoju.

„I to nie wszystko. Czy wiesz, że związek Samanthy i Jamesa jest fikcyjny, zaaranżowany w celu pozyskania inwestycji od firmy jego rodziny, aby uratować upadający biznes ojca?”

Twarz Samanthy poczerwieniała.

„To absolutnie nieprawda”.

Spojrzałem prosto na Jamesa.

„Czyż nie?”

Wszystkie oczy zwróciły się na niego. Przez chwilę milczał, jego wyraz twarzy był nieodgadniony. Potem, ku zaskoczeniu wszystkich, wzruszył ramionami.

„Termin został przyspieszony ze względów biznesowych”.

Kolejna fala uderzeniowa przetoczyła się przez zgromadzenie. Moja matka opadła z powrotem na krzesło, nerwowo ściskając dłoń przy gardle.

„To nie wszystko” – kontynuowałem, zwracając się do Thomasa. „Wiedziałeś o funduszu powierniczym, Thomas? O problemach finansowych firmy?”

Twarz mojego brata zbladła.

„Byłem świadomy pewnych wyzwań”.

„Wyzwania” – powtórzyłem. „Czy to właśnie nazywamy teraz kradzieżą i oszustwem?”

„Dosyć tego, Rebecco” – rozkazał mój ojciec, a jego głos zniżył się do tego niebezpiecznego tonu, który uciszał nas w dzieciństwie. „Robisz z siebie widowisko”.

„Nie, w końcu mówię prawdę. To coś, na co ta rodzina najwyraźniej ma alergię”.

Odwróciłem się do zgromadzonych krewnych.

„A, i jeszcze jedno. Cokolwiek Samantha ci powiedziała o moich problemach ze zdrowiem psychicznym albo załamaniu nerwowym, to było kłamstwo wymyślone, żeby wytłumaczyć, dlaczego nie pojawiałem się na spotkaniach rodzinnych, skoro tak naprawdę pracowałem po 60 godzin tygodniowo, budując swoją karierę”.

W pokoju rozległy się pełne zdziwienia pomruki, gdy krewni spojrzeli po sobie, a potem na Samanthę, która teraz patrzyła na mnie z nieskrywaną nienawiścią.

„Właśnie to potwierdzasz” – syknęła. „Patrz, jak robisz dramat, zawstydzasz wszystkich”.

„To nie ja powinnam się wstydzić” – odpowiedziałam spokojnie. „Nie ukradłam pieniędzy. Nie udawałam związku w celach biznesowych. Nie kłamałam na temat zdrowia psychicznego mojej siostry, żeby ukryć rodzinne sekrety”.

W pokoju rozległy się pełne zdumienia szepty i niezręczne szuranie nogami. Mama była bliska łez, a ojciec stał sztywno, ledwo powstrzymując furię. Thomas i Charlotte szli w stronę drzwi, jakby rozważali ucieczkę.

W tej napiętej atmosferze James zrobił krok naprzód i zrobił coś zupełnie nieoczekiwanego.

Spojrzał mi prosto w oczy i powiedział: „Szefie”.

To jedno słowo natychmiast uciszyło cały pokój.

„Przepraszam” – powiedziałem zdezorientowany.

„Prawdopodobnie powinienem coś wyjaśnić” – kontynuował James spokojnym i opanowanym głosem. „Nie reprezentuję Blackwell Investment Group, jak sądzą Samantha i twój ojciec”.

Wyraz twarzy mojego ojca zmienił się ze złości w zmieszanie.

„O czym mówisz?”

„Jestem nowo mianowanym dyrektorem generalnym Archer Consolidated” – wyjaśnił James – „firmy, która rozważa przejęcie Wilson Medical Partners”.

Objawienie spadło na niego jak grom z jasnego nieba. Nathan dosłownie zatoczył się do tyłu, uderzając w stolik nocny, niemal przewracając wazon.

„To niemożliwe” – wyjąkał mój ojciec. „Prezesem Archera jest Lawrence Harrington. Rozmawia z naszą radą nadzorczą od miesięcy”.

„Lawrence przeszedł na emeryturę w zeszłym miesiącu. Zarząd poprosił mnie o ocenę wszystkich planowanych przejęć przed podjęciem dalszych działań” – powiedział James, po czym odwrócił się do mnie – „w tym potencjalnego przejęcia Wilson Medical Partners i zatrudnienia Greenscale Media do rebrandingu”.

Wszystko nagle złożyło się w jedną całość w moim umyśle.