Moja rodzina zapomniała zaprosić mnie na święta, więc kupiłem sobie wyjazd w góry. Następnego dnia przyjechali ze ślusarzem, planując zabrać go dla mojego brata, bo założyli, że jestem sam. Nie mieli pojęcia, że ​​mam prawnika, kamery monitoringu i zastępcę szeryfa…

Moja rodzina zapomniała zaprosić mnie na święta, więc kupiłem sobie wyjazd w góry. Następnego dnia przyjechali ze ślusarzem, planując zabrać go dla mojego brata, bo założyli, że jestem sam. Nie mieli pojęcia, że ​​mam prawnika, kamery monitoringu i zastępcę szeryfa…

Nigdy nie spodziewałem się, że moja rodzina zapomni o mnie w święta, ale właśnie tak się stało. Kiedy na czacie grupowym pojawiły się zdjęcia salonu moich rodziców pełnego kuzynów i prezentów, zdałem sobie sprawę, że nikt nawet nie zapytał, gdzie jestem. Zraniony, ale zdecydowany nie siedzieć bezczynnie i czekać na przeprosiny, zarezerwowałem sobie cichą górską chatkę w północnym Kolorado – miejsce z wysokimi sosnami, świeżym śniegiem i długą werandą z widokiem na dolinę. Wydawało się to idealnym miejscem na ucieczkę.

Następnego ranka, pijąc gorącą kawę przy kominku, usłyszałem chrzęst opon na śniegu na zewnątrz. Początkowo myślałem, że to kierownik domku. Zamiast tego, to była cała moja rodzina – moi rodzice, mój brat Ethan i nieznany mi mężczyzna niosący skrzynkę z narzędziami. Ślusarz.

Weszli na werandę, jakby byli właścicielami tego miejsca. Mama waliła w drzwi. „Olivio, otwórz! Musimy porozmawiać o domku”.

Otworzyłem drzwi tylko do połowy. „Co tu robisz?”

Głos mojego taty był energiczny, wręcz niecierpliwy. „Ethan potrzebuje miejsca na zimę. Założyliśmy, że jesteś tu sam, więc uznaliśmy, że nie będziesz miał nic przeciwko temu, żeby mi je oddać”.

Zacisnęłam szczękę. „Domyśliłeś się ? Zapłaciłam za to.”

Ethan zrobił krok naprzód z uśmieszkiem, który znałam aż za dobrze. „Daj spokój, Liv. Nawet ty nie lubisz tu być sama. Poza tym, powiedzieliśmy już ślusarzowi, żeby załatwił zapasowe klucze”.

Ślusarz zawahał się. „Yyy… czy jesteś właścicielem?”

Zanim zdążyłam odpowiedzieć, wtrąciła się mama: „Nie, jesteśmy . Nasza córka potrafi być emocjonalna. Po prostu otwórz drzwi”.