Moja synowa krzyczała przez telefon: „Kochanie, twoja mama zmieniła hasło do konta! Nie mogę nawet kupić szafy!” Dwadzieścia minut później mój syn wpadł do mojego domu wściekły, żądając nowego hasła. Uderzył mnie — ale nie miał pojęcia, jakie konsekwencje go czekają.

„Kochanie, twoja mama zmieniła hasło do konta! Nie mogę nawet kupić szafy!”

Krzyk rozbrzmiał w głośniku mojego telefonu tak głośno, że upuściłam filiżankę herbaty.

Głos należał do mojej synowej, Megan — kobiety, której ton potrafiłby przeciąć stal. Zanim zdążyłam odpowiedzieć, połączenie zostało przerwane.

Dwadzieścia minut później drzwi wejściowe otworzyły się z takim impetem, że pękła futryna.

Mój syn, Jason, wpadł do środka, z twarzą czerwoną ze złości i płonącymi oczami.

„Gdzie jest hasło, mamo?” zażądał. „Megan mówi, że zablokowałaś nam dostęp do swojego konta.

Potrzebowaliśmy go do płatności kartą — dlaczego je zmieniłaś, nie mówiąc nam?”

Zamarłam w salonie, wciąż w kapciach.

„Jason, to moje konto. Moje oszczędności emerytalne. Niczego nie zmieniałam—”

„Nie kłam!” krzyknął, uderzając pięścią w stół. Wazon zadrżał.

Jason zawsze był spokojny — ten chłopiec, który naprawiał zepsute zabawki dzieciom z sąsiedztwa.

Ale w ciągu ostatniego roku coś w nim pękło.

Odkąd stracił pracę w firmie budowlanej, jego temperament stał się tykającą bombą.

„Mówiłam ci w zeszłym miesiącu, że nie mogę dalej płacić za twoje zakupy w internecie, Jason,” powiedziałam, starając się utrzymać spokojny głos. „Nie zmieniałam żadnego hasła.

Bank zadzwonił w sprawie podejrzanych logowań z innego miasta. Pomogli mi zabezpieczyć konto.”

To tylko jeszcze bardziej go rozwścieczyło. „Więc jednak zmieniłaś! Myślisz, że próbuję ci coś ukraść?”