Moja synowa roześmiała się i obrzuciła mnie obraźliwym przezwiskiem w trakcie swojego ślubu, w obecności całej rodziny jej męża, aż mężczyzna w pierwszym rzędzie odwrócił się, spojrzał na mnie uważnie i zbladł. „Czekaj, czy to nie ty jesteś tą kobietą, która po cichu kupiła całą moją firmę?”

Ale oboje wiedzieliśmy, że nim nie jest. Widziałam w jego oczach wspomnienie tamtego posiedzenia zarządu, na którym siedziałam w milczeniu, podczas gdy moi prawnicy prowadzili negocjacje. Wtedy prawie się do mnie nie odzywał, zakładając, że jestem tam tylko czyjąś żoną, dla formalności.

Teraz, gdy Jessica patrzyła na nas z narastającym niepokojem, uświadomiłem sobie, że moja starannie strzeżona prywatność wkrótce stanie się bardzo dużym problemem.

Następnego ranka siedziałam w swoim przytulnym mieszkaniu, popijając kawę z ulubionego kubka i patrząc, jak Dylan krąży tam i z powrotem po moim salonie jak zwierzę w klatce. Zadzwonił do mnie o 7 rano, domagając się odpowiedzi, których nie byłam gotowa udzielić.

Nie zmrużyłem oka. W myślach wciąż odtwarzałem twarz Roberta Reynoldsa, kiedy mnie rozpoznał, i panikę, którą widziałem w oczach Jessiki.

„Mamo, musisz mi pomóc zrozumieć, co się stało wczoraj wieczorem” – powiedział Dylan, przeczesując włosy dłońmi jak sfrustrowany dzieciak. „Robert Reynolds wziął mnie na bok, kiedy wyszłaś. Zadał mi kilka bardzo szczegółowych pytań o patenty taty i twoją działalność inwestycyjną”.

Po rewelacji Roberta po cichu się wymknąłem, tłumacząc się zmęczeniem. Prawda była taka, że ​​potrzebowałem czasu do namysłu. Piętnaście lat starannie strzeżonej prywatności rozsypało się w jednej chwili, a ja nie wiedziałem, jak sobie z tym poradzić.

Dylan różnił się od ojca. Podczas gdy Thomas był metodyczny i strategiczny, Dylan był bezpośredni i emocjonalny.

„Jakie pytania?” – zapytałem, choć już mogłem się domyślić.

„Chciał wiedzieć o patentach technologicznych taty, o tym, czy brałeś udział w dużych transakcjach biznesowych, o prawdziwej sytuacji finansowej naszej rodziny”.

Dylan przestał chodzić i spojrzał na mnie tymi poważnymi, brązowymi oczami, które odziedziczył po Thomasie.

„Mamo, on chyba myślał, że jesteś jakimś poważnym inwestorem. To było dziwne.”

Nagle poczułem gorzki smak kawy. To była rozmowa, której się spodziewałem i której się obawiałem. Dylan zbudował swoją karierę jako starszy menedżer ds. marketingu dzięki własnemu talentowi i ciężkiej pracy. Wypracował sobie miejsce w szanowanej firmie, kupił dom za lata oszczędności i żył skromnie, bo uważał, że to wartości, których nauczyliśmy go z Thomasem.

Jak wytłumaczyć, że podczas gdy on pracował 60 godzin tygodniowo, żeby dostać podwyżkę, ja mogłem kupić całą jego firmę, nawet nie zauważając tego w swoim budżecie? Że podczas gdy on oszczędzał na zaliczkę, ja zarządzałem portfelem wartym więcej niż mały kraj?

„Dylan, usiądź” – powiedziałem łagodnie. „Musimy porozmawiać”.

Ale zanim zdążyłem kontynuować, mój telefon zawibrował. To była wiadomość od Jessiki.

Emily, myślę, że powinniśmy dziś zjeść lunch. Jest kilka spraw, które Dylan i ja chcielibyśmy z tobą omówić.

Pokazałem wiadomość Dylanowi i zobaczyłem, jak na jego twarzy maluje się zmieszanie i zaniepokojenie.

„O czym twoim zdaniem ona chce rozmawiać?” – zapytał.

Miałem całkiem niezły pomysł. Jessica Reynolds nie była typem osoby, która zostawia sprawy nierozwiązane, zwłaszcza gdy w grę wchodziły pieniądze. Prawdopodobnie spędziła całą noc, wypytując ojca o jego podejrzenia, a teraz była gotowa drążyć temat głębiej.

Pytanie brzmiało, ile Robert tak naprawdę wyciągnął z tego jednego krótkiego spotkania sprzed trzech lat?

„Myślę” – powiedziałem ostrożnie – „że twoja żona jest o wiele m