Moja sześcioletnia córka powiedziała nauczycielowi, że «boli siedzieć» i narysowała zdjęcie, na którym zadzwoniła pod numer 911. Jej wujek szybko stał się głównym podejrzanym, i byłem przekonany, że moja rodzina się rozpada—dopóki policja nie przeanalizowała plamy na jej plecaku. Główny oficer spojrzał na mnie i powiedział: «Proszę pani, podejrzany nie jest człowiekiem.

«Mamo, boli siedzieć.”

Te pięć słów, przełącznik drżący szeptem przez moją sześcioletnią siostrę Emily do jej pierwszego administratora klasy, zdetonowało moje życie jak bomba.

Ten poranek zaczął się jak każdy inny w naszej cichej podmiejskiej dzielnicy pod Des Moines w stanie Iowa. Spakowałem lunch Emily, zawiązałem jej trampki, pocałowałem ją w czoło i czołołem, jak wspina się na żółty szkolny autobus ze szkicownikiem ukrytym pod jednym ramieniem.

W porze lunchu mój telefon brzęczał numer, którego nie rozpoznałem — potem dzwoniła na policję, potem dyrektor szkoły, potem wszystko się zamazało.

Nauczycielka Emily, Pani Harrington, porażkaa, że ​​Emily porusza się niewygodnie na krześle. Kiedy pojawiło się pytanie, co się stało, Emily mruknęła, że ​​siedzenie boli.

Potem narysowało zdjęcie. Nadal nie istnieje rysunek, ale Pani Harrington opisała mi go później: prymitywne, dziecinne linie, które są przekazywane przez połączenie z patykiem, z czymś, co jest możliwe jako starsza postać męska, która jest za nią. Nauczyciel nie wahał się. Zadzwoniła na 911.

Kiedy przyjechałem do biura szkolnego, spotkałem się nie tylko z dyrektorem, ale także z agentami umundurowanymi oficerami. Moje ulubione prawo używane. Moja rodzina była już krucha-mój mąż, znak, zostałem rozdzieleni, a Emily spędzała czas z moim bratem Danielem, który często okazywał się dziećmi, kiedy pracem na późnych zmianach w szpitalu. Zobaczem, jak specjalne wymiany oczu, gdy pytają o wujkę ​​Emily.

W ciągu kilku godzin Daniel został wciągnięty w przesłuchanie. Nigdy nie zapomnę starszego brata, oszołomionego i czerwonookiego, odrzucającego, że nigdy nie dotknął Emily.

Był dostępny, zabawny wujek, facet, który zabrał Emily do lodziarni i później jej spał do późna, oglądając filmy Pixara. Ale gdy policja go naciskała, Moja klatka piersiowa zacisnęła się z wątpliwościami. Uwaga był ślepy? Co by było, gdyby ludzie, byli najważniejsi, byli zdolni do rzeczy, które nie do pomyślenia?

Punkt zwrotny trzy dni później. Detektyw Ryan Whitaker, główny śledczy, pojawia się pod moimi drzwiami z zapieczętowaną torbą z dowodami. W środku był mały lawendowy plecak Emily.

W kieszeni była ciemna plama, której wcześniej tam nie było. Wysłali go do laboratorium kryminalistycznego, umieszczając każdy test, jaki mieli. Kiedy Detektyw Whitaker wyszedł na mnie z ponurą ulgą, przygotowanym się na najgorsze.

— Proszę pani-powiedziała, rozmyślając o porzuceniu-nie jest człowiekiem.”

Przez chwilę dozwolony, że go źle słyszałem. Mój umysł pędził przez każde możliwe znaczenie tych słów, które nie są ludzkie. Patrzyłem na detektywa Whitakera, rozciągając krawędź blatu kuchennego, maksymalnie do jednej rzeczy, która była w pionowej.

«Co masz na myśli?»W końcu mi się udało.

Ostrożnie oddzielone od dowodami, niemal z kluczem, który był zainstalowany, na którym wszystko się obracało. «Wyniki laboratorium zakończone. Plama na plecaku Emily nie była krwią. To nie było nic ludzkiego. To była fekalia zwierzęca-w kotu.”

Zamrugałem na niego, oddzielając go przetworzyć. Węzeł w mojej klatce piersiowej łatwo się poluzował, ale został stworzony, aby fala wstydu. Moja mała dziewczynka była przerażona, jej nauczyciel włączył alarm, a mój brat został wywołany o coś, co nie zadziałało — wszystko z powodu wystąpienia zdarzenia?

Detektyw Whitaker nie jest łatwo mi tak łatwo. «Nadal musi być dokładni» — powiedział, jego głos stały, ale stanowczy. «Biorąc pod uwagę uwagę Emily i rysunek, nie wykluczając ryzyka. Ale plecaki opowiadają nam inną historię.

Przemyślałem do. Emily często przynosi swój własny szkicownik i kredki. W domu nasza kotka Daisy elektryczna wspinała się po swoich rzeczach.

Daisy jest zwyczajowo na plecakach, praniu, zawsze miękkim na miejscu. Możliwe, że możliwe jest zlokalizowanie swojego śladu — dosłownie — na lawendowym plecaku Emily.

Nadal, druga część pozostała: słowa Emily. Boli jeść. To nie było coś, co nauczyciel lub detektyw mógł zostać znaleziony.