Moja teściowa próbowała nadać imię mojemu dziecku na przyjęciu. Kiedy odmówiłam, krzyczała, że ​​jest „prawdziwą mamą”, bo to sperma jej syna. Goście byli przerażeni, ale nikt nie był bardziej zszokowany niż ona, gdy przyjechała policja…

Sytuacja ostatecznie załamała się podczas ceremonii krojenia tortu. Moja teściowa zamówiła ekstrawagancki, przesadnie wystawny tort piętrowy. Kiedy przygotowywaliśmy się do jego krojenia, głośno stuknęła kieliszkiem, by zwrócić na siebie uwagę. „Wymyśliłam idealne imię dla naszej córeczki!” – oznajmiła oszołomionej sali.

Zamarłam. Nawet nie ustaliłyśmy jeszcze imienia. Z dumą oznajmiła, że ​​dziecko otrzyma imię po swojej prababci, imię tak archaiczne, że brzmiało jak z wiktoriańskiej powieści. Byłam zszokowana i wściekła na jej śmiałość.

„Właściwie” – wtrąciłam się, tonem uprzejmym, ale stanowczym – „Gary i ja chcemy wspólnie wybrać imię dla naszego dziecka. To decyzja, którą chcemy podjąć jako rodzice”.

Teściowa nie dała się zwieść. „Mam idealne imię!” – upierała się. „A gdybyś była dobrą synową, to byś je przyjęła, zwłaszcza po tym, ile pieniędzy wydałam na ten prysznic!”

Jej poczucie wyższości było oszałamiające. „Tylko ja i mój mąż mamy prawo nadać imię naszemu dziecku” – stwierdziłam stanowczo. „I niezależnie od tego, kto zorganizował przyjęcie, ta decyzja należy wyłącznie do nas”.

Wtedy zaczęła krzyczeć. Przy wszystkich nazwała mnie niegrzeczną i niewdzięczną. Krytykowała moje wychowanie, upierając się, że powinnam jej dziękować, zamiast odmawiać jej „prawa” do nadania imienia dziecku. Stawała się coraz bardziej agresywna, z twarzą wykrzywioną gniewem, wskazując palcem zaledwie kilka centymetrów od mojej twarzy. Moja matka szybko stanęła między nami, pełniąc rolę tarczy.

Tyrada Barbary stawała się coraz bardziej chaotyczna. Zaczęła krzyczeć, że jest „prawdziwą mamą” mojego dziecka, bo urodziła mojego męża i, jak to obrzydliwie ujęła, „to jego nasienie mnie zapłodniło”. Pomimo prób mojej matki, by ją uspokoić, Barbara tylko się wściekała, obrzucając obelgami zarówno mnie, jak i moją matkę. Było jasne, że była mocno pijana i nie panowała nad sobą.

Wycierpiałem już wystarczająco. Próbując ocalić odrobinę godności, postanowiłem odejść z prezentami, które przynieśli moi przyjaciele. Kiedy je zbierałem, Barbara, w stanie upojenia alkoholowego, wyrwała mi je z rąk i rzuciła na ziemię. „Niewdzięczna wiedźmo!” krzyknęła. „Próbujesz stanąć między mną a moim synem!”

Scena przykuła uwagę wszystkich i zauważyłem, że niektórzy goście zaczęli filmować incydent telefonami. W ostateczności, czując się wyjątkowo niepewnie, zadzwoniłem na policję, żeby ją wyprowadzili.

Tak, dobrze przeczytaliście. Musiałam wezwać policję na własny baby shower. Kiedy funkcjonariusze przyjechali, Barbara rozpoczęła dramatyczny występ, przedstawiając siebie jako ofiarę, a mnie jako złoczyńcę. Policja, na szczęście, była wyrozumiała, ale ich próby przemówienia jej do rozsądku spotkały się z jeszcze większą wrzawą. Jej agresja nasiliła się do tego stopnia, że ​​została natychmiast aresztowana za zakłócanie porządku. Wyszłam z imprezy z mamą i bliskimi przyjaciółmi, wszyscy wstrząśnięci i oszołomieni.

Od tego dnia mój mąż i ja zmagaliśmy się z konsekwencjami. Teściowa odgrywa ofiarę przed członkami rodziny, których nie było, wzbudzając współczucie. Gary, choć rozumiał, dlaczego zadzwoniłam na policję, początkowo uważał, że posunęłam się za daleko, sugerując, że powinnam zadzwonić do niego lub jego ojca. Wiedziałam, że musimy odbyć poważną rozmowę, ale najpierw chciałam, żeby poznał całą, niezakłamaną prawdę o zachowaniu swojej matki. Nagrania od moich znajomych będą kluczowe.

Jestem oszołomiona wsparciem, jakie otrzymałam. Wszyscy obecni goście skontaktowali się ze mną, niektórzy nawet udostępnili nagrania całej tej afery. W ten weekend odbędzie się poważna rozmowa z mężem o przyszłości jego matki.